ΑΘΗΝΑΙ - 9ος - 2017

ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΩΝ ΚΩΛΟ @ΒΡΕ ΩΝ , ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΤΕ . ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΧΑΟΣ , ΚΑΙ ΝΑ < ΣΠΥΡΟΥΝ > ΔΙΧΟΝΟΙΑ .
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ , ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ,
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΑ < ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ > ΤΟΥΣ.
ΤΩΡΑ . . . . ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. . - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ .






ΤΡΑΓΙΚΟ - AN   EINAI    < ΔΥΝΑΤΟΝ  > ,  ΑΘΗΝΑΙ - 9ος - 2017 .

ΣΕ < ΚΛΗΡΩΣΗ > Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ. - ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ .

                                                                                                                            

  

Ο νέος τρόπος επιλογής των σημαιοφόρων στα σχολεία για τις παρελάσεις εφαρμόστηκε στην Κοζάνη. Όπως αναφέρει το kozanimedia.gr, ήδη έχουν γίνει οι πρώτες κληρώσεις, με βάση τη σχετική εγκύκλιο, για την επέτειο απελευθέρωσης της Κοζάνης στις 11 Οκτωβρίου, οι οποίες και θα ολοκληρωθούν σε όλες τις σχολικές μονάδες της πόλης τις αμέσως επόμενες ημέρες. 

Σύμφωνα πληροφορίες του τοπικού μέσου έχουν προκληθεί  έντονες αντιδράσεις γονέων στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης που πυροδότησε η ανάδειξη μέσω της κλήρωσης ως σημαιοφόρου, ενός μαθητή με καταγωγή από την Αλβανία, ο οποίος  όπως αναφέρει το δημοσίευμα έχει χαμηλούς βαθμούς.  Μερίδα γονέων, σκέφτονται να μην επιτρέψουν στα παιδιά τους τη συμμετοχή στην παρέλαση της 11ης Οκτωβρίου. Κάποιοι εστιάζουν στις χαμηλές σχολικές επιδόσεις του, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν ως επιχείρημα την καταγωγή του παιδιού, ζητώντας “να σηκώσει τη σημαία μαθητής που γεννήθηκε στην Ελλάδα”.

 Ο εν λόγω μαθητής θα είναι ο σημαιοφόρος του σχολείου του τόσο στην παρέλαση της 11ης, όσο και σε εκείνη της 28ης Οκτωβρίου.

Να σημειωθεί πως και για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου κληρώθηκε (ανάμεσα σε συνολικά 60 μαθητές) επίσης μία μαθήτρια από την Αλβανία. Οπως αναφέρει το δημοσίευμα σε αυτή την περίπτωση δεν έχει συμβεί κατι αντίστοιχο.

Ο προϊστάμενος, πάντως, της Διεύθυνσης Α/θμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης Γιάννης Γκαμπούρας, αφού σημείωσε πως δεν έχει ακόμη ενημερωθεί σχετικά με το θέμα που έχει ανακύψει στο 5ο Δημοτικό Σχολείο, ξεκαθάρισε πως η ανάδειξη των σημαιοφόρων και παραστατών και για την 11η, αλλά και για την 28η Οκτωβρίου, θα γίνει με βάση τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας.

Ο  BLOGGER  ΜΟΥ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ  < ΤΡΕΛΛΑ  >  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  ΓΙΑ  ΑΥΤΗΝ   ΤΗ

   ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ .  ΔΕΝ  ΘΕΛΟΥΝ  ΜΕ  ΤΙΠΟΤΑ  ΝΑ  ΜΑΘΑΙΝΕΙ  Ο ΛΑΟΣ  ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ .

     ΛΕΝΕ   ΕΜΑΣ   < ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ >  .  ΟΙ  ΑΛΒΑΝΟΙ  ΠΟΥ  ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ  ΤΑ ΠΑΤΡΩΑ

  ΣΠΙΤΙΑ   ΤΩΝ  ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ   ΤΙ  ΕΙΝΑΙ .?  - ΑΓΙΟΙ .

ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ   ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑ   ΣΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΜΟΥ (  ΑΝ  ΚΑΙ  ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ  )  ΝΑ
  ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ  Σ"  ΑΥΤΗΝ   ΤΗΝ   ΚΛΗΡΩΣΗ - ΠΑΡΩΔΙΑ .
   ΕΙΝΑΙ   ΑΠΑΝΤΕΣ   ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ .  ΙΔΙΩΣ  ΟΙ  ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ  ΠΑΣΟΚΟ-ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ .
    ΣΤΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ  ΤΩΝ  ΠΑΙΔΙΩΝ  ΜΟΥ  Η  ΣΗΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ  ΣΚΙΣΜΕΝΗ  ΚΑΙ  ΔΙΠΛΩΜΕΝΗ
   ΠΕΡΙΕΡΓΑ .   ΕΥΧΟΜΑΙ    ΝΑ  ΕΡΘΕΙ  ΣΤΙΓΜΗ  ΝΑ  ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ  ΣΚΛΗΡΑ
                                                                ΑΠΑΝΤΕΣ .

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ <ΦΕΥΓΕΙ > Ο < ΑΓΙΟΣ > ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

27 Σεπτεμβρίου 1831-Η δολοφονία της Ελλάδος  ,  του   Μοναδικού Κυβερνήτου  

που  Αγάπησε  τον  τόπο του  μέχρι  Θυσίας

        ΙΩΑΝΝΟΥ   ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ .

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ < ΦΕΥΓΕΙ > Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΝΕΔΟΥΣΑΣ

25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1849... Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ ΠΕΡΝΑ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ... 

                  

Σαν σήμερα το 1849 φεύγει από την ζωή ο Ήρωας του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνας, Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο άνθρωπος που πολλάκις διεκρίθη για τον Ηρωισμό του και την Ιερά Μανία με την οποία πολεμούσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Προδομένος και παραμελημένος, όπως πολλοί μεγάλοι άνδρες μέχρι σήμερα -, από το ελλαδικό και τότε νεοσύστατο, αλλά πάντα υπό κατοχή - κράτος, ο Νικηταράς έφτασε μέχρι του σημείου να καταστεί ζητιάνος και τυφλός από τις διώξεις που του επεφύλαξε η κυβέρνηση του Βασιλέα Όθωνα.

Ο Νικηταράς φυλακίστηκε το 1839 με την ανυπόστατη κατηγορία ότι επιθυμούσε την αντικατάσταση του Όθωνα από έναν Ρώσο πρίγκιπα. Παρέμεινε στην φυλακή επί 18 μήνες όπου και έχασε την όραση του από τα βασανιστήρια και το ζάχαρο από το ποίο έπασχε. Στην συνέχεια του δόθηκε μία «άδεια επαιτείας», ώστε να μπορεί να ζητιανεύει στον ναό της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Μετά το 1843 του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη, η οποία δεν αρκούσε καν για να του εξασφαλίσει την αξιοπρεπή διαβίωση.

Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία στις 18 Οκτωβρίου του 1818 και στις 23 Μαρτίου του 1821 εισήλθε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς, σε μία από τις πρώτες πράξεις της Επαναστάσεως. Πήρε μέρος στην Μάχη του Βαλτετσίου και την Μάχη των Δολιανών όπου με μία ισχνή δύναμη 200 ανδρών κατάφερε να αποκρούσει χιλιάδες τούρκων, κερδίζοντας έτσι το προσωνύμιο του Τουρκοφάγου. Οι συγκεκριμένες μάχες αποτέλεσαν το ουσιαστικό προοίμιο της Άλωσης της Τριπολιτσάς που αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης του 1821, στην οποία όχι μόνο πήρε μέρος ο Νικηταράς, αλλά και διακρίθηκε.

Στις 26 Ιουλίου του 1822 οι τούρκοι αρχίζουν να μπαίνουν στα στενά των Δερβενακίων και η θηριώδης σε μέγεθος στρατιά του Δράμαλη απειλεί να πνίξει την Επανάσταση. Μετά από λίγο άρχισαν να δέχονται πυρά από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και τους άνδρες του. Εν τέλει οπισθοχώρησαν και αποφάσισαν να πάρουν το πέρασμα προς τον Άγιο Σώστη. Όμως ο Νικηταράς και ο Παπαφλέσσας είχαν ήδη ειδοποιηθεί και βρίσκονταν στην περιοχή. Η τουρκική πομπή βρέθηκε περικυκλωμένοι και υπό διασταυρούμενα πυρά. Από τα ανατολικά βρισκόταν ο Νικηταράς και ο Παπαφλέσσας και από τα δυτικά οι άνδρες του Αντώνη Κολοκοτρώνη. Οι τούρκοι πέφτουν ενώπιον της Ιεράς Μανίας των Ελλήνων που πολεμάνε για Πατρίδα, Πίστη και Ελευθερία. Η νύχτα έσωσε τους τούρκους, οι οποίοι μέχρι εκείνη την ώρα είχαν μετρήσει ήδη 4500 νεκρούς και η στρατιά του Δράμαλη διασπάστηκε με λίγους να καταφέρνουν να φτάσουν στην Κόρινθο και το κύριο μέρος του στρατεύματος να επιστρέφει στην Τίρυνθα.

Δύο μέρες μετά στις 28 Ιουλίου ο Δράμαλης επεχείρησε δεύτερη φορά να φτάσει στην Κόρινθο, όμως γνώρισε και άλλη μία πανωλεθρία, μικρότερης βέβαια εμβέλειας και εν τέλει αποκλείστηκε στην Κόρινθο, όπου βρήκε το αρμόζον τέλος του μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της στρατιάς του, υποκύπτοντας στην πείνα τις αρρώστιες. Σε κεντρική μορφή της Μάχης των Δερβενακίων αναδείχθηκε ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο επονομαζόμενος και Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Στην μάχη αυτή σύμφωνα με ιστορικές πηγές έσπασε τρία σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, σκοτώνοντας τούρκους, ενώ στο τέλος της μάχης το χέρι του είχε αγκυλωθεί και δεν άφηνε με κανέναν τρόπο το σπαθί.

Αυτό το σπαθί υπήρξε και ο τελευταίος πλειοδότης όταν το, στην πραγματικότητα πάντοτε ανελεύθερο, ελλαδικό κράτος έβαλε σε πλειστηριασμό το σπίτι του Ήρωα Νικηταρά, ο οποίος πέθανε πάμπτωχος. Στις 24 Ιουλίου 1825 ένα έγγραφο έθετε την ελευθερία του Έθνους στην δικαιοδοσία της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτό το έγγραφο δεν το υπέγραψαν ο Υψηλάντης και ο Νικηταράς. Ο μεν πρώτος τέθηκε γρήγορα στο περιθώριο και ο δεύτερος είχε την μοίρα που προαναφέραμε. Η εποχή της ξενοκρατίας είχε ξεκινήσει και κρατάει μέχρι τις μέρες μας.

Δάσκαλος Σπύρος Σταυρόπουλος.

  Υπέροχη   Ομιλία  του  Δασκάλου   Σπύρου Σταυρόπουλου  περί  Φόβου  και  Ελπίδος

Πραγματικά  ο  Δάσκαλος  < Σκαλίζει > την  Ψυχοσύνθεση  του   σημερινού  Έλληνα .

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΗΡΩΑ ΜΑΣ < ΝΙΚΗΤΑΡΑ >>

Νέδουσα Μεσσηνίας εκδήλωση μνήμης για τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο

 ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ,ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΗΡΩΑ .ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ < ΛΙΘΑΡΑΚΙ > ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ .ΤΙΜΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ .
ΤΟΥ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ , ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΝ
ΣΤΑΥΡΑΕΤΟ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ , ΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ
ΕΚΑΝΕ. . < ΕΦΥΓΕ > ΠΑΜΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠ" ΤΟ
< ΚΡΑΤΟΣ > ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΥΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΔΙΟΤΙ ΕΞΕΤΕΛΛΕΣΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ , ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ .
ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ '.- - Η ΕΛΛΑΣ ΕΥΓΝΩΜΩΝΕΙ . . . . . . . . . . .
ΑΙΩΝΕΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ .

 

 

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ

ΠΟΙΑ Η ΓΝΩΜΗ  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ  ΓΙΑ  ΤΟΝ ΕΘΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ  ΤΗΣ 

 ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ  ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ    ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  

ΔΙΑ  ΤΟ  ΠΩΣ  ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ   Η  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΗΣ  ΧΩΡΑΣ  , ΜΕ  ΤΗΝ  <ΕΝΤΑΞΗ  ΜΑΣ >  ΣΤΗΝ Ε.Ο.Κ. - ΟΛΑ  ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΑ .

 

 

Ο αφελληνισμός της εκπαίδευσης

Είμαστε  Έλληνες   Χριστιανοί   Ορθόδοξοι   Εθνικισταί  και  τα  πολλά  θέματα  της  Παιδείας  και  της  Νεότητος ,
  μας  < Πονούν >  και  μας  Προβληματίζουν  .Αυτά  που  γίνονται  στις  μέρες  μας   είναι  Απίστευτα .

Η έναρξη της σχολικής περιόδου πάντοτε συνοδεύεται από μια σειρά συζητήσεων, σχολιασμών και πολιτικών διαξιφισμών που αφορούν τα συνηθισμένα... δευτερεύοντα: την κατάσταση των σχολικών αιθουσών, την επάρκεια ή μη των υποδομών, τη διανομή των βιβλίων και τη στελέχωση των σχολείων με δασκάλους και καθηγητές. Ακόμα ένα ζήτημα που απασχολεί τη δημόσια σφαίρα είναι η μετακίνηση των μαθητών που μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές και η κάλυψη του σχετικού κόστους. Επίσης, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αξιολογούν -ορθά- ως σημαντικό το θέμα των ωρομισθίων και των αναπληρωτών και το επικοινωνούν με όλα τα διαθέσιμα σε εκείνους μέσα.

Ομως σχεδόν άπαντες αποφεύγουν να σχολιάσουν το βασικότερο των θεμάτων: το περιεχόμενο της διδασκαλίας που λαμβάνουν οι μαθητές στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Η νέα γενιά υποτίθεται ότι δεν φοιτά στα σχολεία επειδή είναι νόμιμα και υποχρεωτικά «πάρκινγκ» όπου μπορούν οι γονείς να αφήσουν τα παιδιά, να πάνε στη δουλειά τους και να επιστρέψουν για να τα παραλάβουν.

Η Παιδεία, όπως ορίζει σαφώς το Σύνταγμα (άρθρο 16.2) και συνιστά η κοινή λογική, «αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Η απλή ανάγνωση των προδιαγραφών του περιεχομένου της δημόσιας εκπαίδευσης, τις οποίες περιγράφει ο καταστατικός χάρτης της χώρας, δείχνει ότι κάθε νέα σχολική χρονιά σηματοδοτεί, από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας, την πραγματοποίηση ενός πνευματικού πραξικοπήματος, το οποίο δένει χειροπόδαρα τους νόες των νέων στις ρυπαρές νεοταξικές αλυσίδες του αποχριστιανισμού και του αφελληνισμού.

Ενα από τα ηχηρότερα παραδείγματα της παραβίασης του γράμματος αλλά και του πνεύματος του Συντάγματος στον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι το γεγονός ότι η λέξη «συνωστισμός», αναφερόμενη στη σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης από τα κτήνη του Κεμάλ, δεν γράφτηκε σε τουρκική εφημερίδα ή σε προεκλογικό φυλλάδιο των Γκρίζων Λύκων, αλλά στο βιβλίο της Ιστορίας της στ΄ δημοτικού. Η Μαρία Ρεπούση, στην οποία ανήκει η μητρότητα αυτού του άθλιου όρου, δεν έδρασε αυτοβούλως. Διορίστηκε από το υπουργείο Παιδείας για να αποτυπώσει τον ανθελληνισμό της σε σχολικό βιβλίο.

Επίσης, το ίδιο το κράτος επιδιώκει την κατάργηση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και την αποχριστιανοποίηση της νεολαίας μας. Το κράτος του κ. Γαβρόγλου προωθεί τα δηλητηριώδη νεοταξικά ιδεολογήματα, που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ελληνισμό και τις ανάγκες του έθνους μας.

Αυτά τα θέματα του δημόσιου εκπαιδευτικού ζητήματος πρέπει να συζητηθούν και να λυθούν. Τα υπόλοιπα έπονται.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ

ΟΛΑ  ΟΣΑ  ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ    ΑΠΟ  ΤΟΝ   ΑΡΧΗΓΟ  - ΛΟΧΑΓΟ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ
  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ  ΕΙΝΑΙ  ΑΥΤΑ   ΠΟΥ  ΒΙΩΝΟΥΜΕ  ΣΗΜΕΡΑ .   ΣΤΙΣ  ΜΕΡΕΣ  ΜΑΣ  ΕΝΑ  ΠΡΟΣ  ΕΝΑ  ,  ΚΑΙ   ΜΕ  ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ  ΑΚΡΙΒΕΙΑ  , ΓΙΝΟΝΤΑΙ  ΑΥΤΑ  ΠΟΥ  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ
  ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ  Ο  ΛΟΧΑΓΟΣ.
  ΠΟΥ   ΕΙΝΑΙ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  Ο  ΛΑΟΣ  ,  ΠΟΤΕ  ΘΑ  ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ . ? .
  ΟΤΑΝ  ΘΑ  ΜΑΣ  ΠΑΡΟΥΝ   ΤΑ  ΠΑΝΤΑ . ? .
  ΤΟΤΕ  ΘΑ  ΕΙΝΑΙ  ΑΡΓΑ .  ΕΣΤΩ  ΚΑΙ  ΤΩΡΑ  ΑΥΤΕΣ  ΤΙΣ  ΥΣΤΑΤΕΣ  ΤΡΑΓΙΚΕΣ   ΩΡΕΣ
  ΠΡΕΠΕΙ  Ο  ΚΑΘΕΝΑΣ  ΜΑΣ  ΝΑ  ΑΝΑΛΑΒΕΙ  ΤΙΣ  ΕΥΘΥΝΕΣ  ΤΟΥ .
 

Ο Αμερικανός Πρέσβης Geoffrey Pyatt στη Λιβαδειά

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι, στη Λιβαδειά, η σύσκεψη με σκοπό την ενημέρωση του Αμερικανού Πρέσβη Geoffrey Pyatt, σχετικά με το πρόγραμμα φιλοξενίας και μετεγκατάστασης προσφύγων, το οποίο και βρίσκεται σε εξέλιξη ήδη απ’ τον Νοέμβριο του 2016. Η συνάντηση, η οποία έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Παλιού Δημαρχείου Λιβαδειάς, διήρκησε περίπου δύο ώρες, με τις αναμενόμενες παρουσίες και κάποιες απουσίες.
Παρόντες–εκτός της δημάρχου Λεβαδέων  Γιώτας Πούλου και αντιπροσωπείας της αμερικανικής Πρεσβείας που συνόδευε τον κομψό Αμερικανό Πρέσβη–ήταν οι εκπρόσωποι της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες Γ. Τσαρμπόπουλος και Ε. Ναζλί, η αντιπεριφερειάρχης περιφερειακής ενότητας Βοιωτίας Φ. Παπαθωμά, , η αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της ΚΕΔΗΛ κα Κοσμίδη, ο διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης νομού Βοιωτίας Μ. Γιαννιός, ο εκπρόσωπος του νοσοκομείου Λιβαδειάς Κ. Μαλτέζης, ο διευθυντής του ΠΕΔΥ Γ. Κερασίδης και εκπρόσωποι του δικτύου αλληλεγγύης, οι οποίοι και απηύθηναν χαιρετισμό. Επίσης παρευρέθησαν και αντιδήμαρχοι και εργαζόμενοι στο προαναφερθέν πρόγραμμα. Απούσα η μείζων και η ελάσσων αντιπολίτευση.
Τυπικός και προσηνής ο G. Pyatt έφτασε στο χώρο στην ώρα του, με την Δήμαρχο Λεβαδέων  να καταφθάνει λίγα λεπτά αργότερα, καλωσορίζοντας τον Πρέσβη και δίνοντας το έναυσμα να ξεκινήσει η σύσκεψη.
Αφού ευχαρίστησε θερμά τον Πρέσβη για την παρουσία του και το χρόνο που διέθεσε, η οικοδέσποινα κα Πούλου εξέφρασε τη συμπαράστασή της στους πληγέντες απ’ τους κυκλώνες πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και των νησιών της Καραϊβικής. Θύμισε πως θύματα τραγικών καταστάσεων είναι και οι πρόσφυγες που φιλοξενούνται στη Λιβαδειά μέσω του προγράμματος παροχής στέγασης και υπηρεσιών.
Προχωρώντας, η Γ. Πούλου  επισήμανε πως ο Δήμος Λιβαδειάς είναι ένας απ’ τους πρώτους στην Ελλάδα που εφάρμοσαν το συγκεκριμένο πρόγραμμα φιλοξενίας και μετεγκατάστασης, χωρίς τη συμβολή ΜΚΟ. Στάθηκε στη στενή συνεργασία με τον Υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλα καθώς και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ώστε να επιτευχθεί η υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο ήταν ένα ρίσκο που πάρθηκε και εν τέλει απέδωσε τα μέγιστα.
Η δήμαρχος Λεβαδέων δεν απέκρυψε το γεγονός πως υπήρξαν και δυσκολίες οι οποίες όμως ξεπεράστηκαν επιτυχώς με αποτέλεσμα η ενσωμάτωση των προσφύγων στην τοπική κοινωνία να γίνεται ομαλά και σε κάθε επίπεδο, με οφέλη τόσο για τους ίδιους όσο και για την τοπική κοινωνία . Τόνισε, επίσης πως στόχος είναι οι πρόσφυγες που περνούν από εδώ να γίνουν ισόβιοι φίλοι της πόλης και κατ’ επέκταση της χώρας.
Στον αντιχαιρετισμό του ο Πρέσβης, εξέφρασε την χαρά και την τιμή που νιώθει γι’ αυτή του την επίσκεψη, παρότι δεν του ήταν καθόλου άγνωστη η ευρύτερη περιοχή, όπως τόνισε, καθώς έχει επισκεφτεί πολλές φορές τον Παρνασσό. Ωστόσο, επεσήμανε την ιδιαίτερη σημασία της σημερινής επίσκεψης στην πόλη μας, έχοντας διαπιστώσει την επιτυχία υλοποίησης του προγράμματος φιλοξενίας και μετεγκατάστασης.
Έχοντας πλήρη επίγνωση της έκτασης του προσφυγικού στην Ελλάδα, επαίνεσε το κουράγιο και τη γενναιότητα με τα οποία ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει το δύσκολο-παγκόσμιο φαινόμενο, σηκώνοντας, όπως είπε χαρακτηριστικά στους ώμους του το βάρος ολόκληρης της Ευρώπης.
Ο  Goeffrey Pyatt αναγνώρισε και τόνισε πως η τοπική κοινωνία της Λιβαδειάς στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και μέσω της θερμής ελληνικής φιλοξενίας και της σκληρής εργασίας έφτασε το πρόγραμμα σ’ ένα τόσο καλό επίπεδο. «Σκοπός μου είναι επίσης να κατανοήσω πώς η χώρα μου, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μπορούν να βοηθήσουν στο πρόγραμμα, να το δούμε δηλαδή στην ευρύτερη εικόνα μετεγκατάστασης προσφύγων στην Ευρώπη, να συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση» επεσήμανε.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην Αμερική ως χώρα προσφύγων, αναφερόμενος μάλιστα στους παππούδες του, τη δική του οικογένεια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε για ό,τι αφορά τα σχολεία και την εκπαίδευση των μικρών προσφύγων–χαριτολογώντας πως δεν του επιτρέπεται άλλωστε ως σύζυγος εκπαιδευτικού να επιστρέψει Αθήνα χωρίς να έχει πληροφορηθεί επί του θέματος–καθώς και για το πώς θα εξελιχθεί το πρόγραμμα σε βάθος χρόνου.
Τέλος, και προτού ευχαριστήσει ξανά τη δήμαρχο για τη φιλοξενία δήλωσε εντυπωσιασμένος απ’ το πόσο οι Έλληνες πολίτες είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον και τη συνείδηση τους, χωρίς να προϋπολογίζουν τα οικονομικά μεγέθη και «κάνοντας αυτό που πρέπει».
Δώρα ανταλλάχτηκαν μεταξύ του τιμώμενου καλεσμένου και της δημάρχου στο τέλος της σύσκεψης, επισφραγίζοντας μια γόνιμη και εποικοδομητική συνεργασία.

 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΣΑΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ < ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ > .
ΤΟ "ΧΟΥΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ - ΕΒΡΑΙΑΚΙΑ .
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΒΑΔΕΙΤΕΣ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ , ΤΙΠΟΤΑ
ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ( 2-3 ΕΚΚΟΚΗΣΤΗΡΕΙΑ ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ )
Η ΠΟΛΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ , Η ΕΛΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ
, ΑΛΛΑ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ , ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ - ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑ ΚΑΝΕΙΣ . ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ,
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΔΥΟ (2) ΚΛΟΠΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΤΡΑΠΕΙ
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ . ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΥΛΑΞΗ ΠΟΥΘΕΝΑ .
ΕΞΩ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ , ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ < ΠΡΟΣΕΧΕΙ > ΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ .
ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΠΑΝΤΕΣ .


      ΠΗΓΗ - viotiaplus.gr

ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ < ΜΙΖΕΣ > ΣΤΟ - Κ.Κ.Ε

Τι δείχνει; Στη σελίδα του facebook «Στηρίζουμε τον “Ιστορικός Συλλέκτης Βέροιας”» (https://www.facebook.com/Στηρίζουμε-τον-Ιστορικός-Συλλέκτης -Βέροιας-128037153879904) η λεζάντα της φωτό γράφει: «Η φωτογραφία είναι του 1949 από την επίσκεψη στελεχών του ΚΚΕ στη Γερμανία, καθώς το ΚΚΕ διατηρούσε, όπως γίνεται αντιληπτό, άριστες σχέσεις με τους Γερμανούς, προκειμένου το ΚΚΕΔΣΕ να ενισχυθεί οικονομικά για να συνεχίσει τον συμμοριτοπόλεμο στην Ελλάδα, καθώς η ηγεσία του ΚΚΕ έβλεπε να έρχεται αναπόφευκτα η ήττα, όπου η συγκεκριμένη φωτογραφία εμφανίζει τον Γερμανό αξιωματούχο Σβότσερ (όρθιο), μέλος της Κ.Ε. του SED (Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα), να παραδίδει ένα χρηματικό ποσό ως βοήθεια στον Θανάση Γεωργίου (καθιστός), μέλος του ΚΚΕ, ενώ άξιον παρατηρήσεως είναι πως τα χρήματα βρίσκονται πάνω στη σημαία του “ΔΣΕ”, υπό το βλέμμα του στελέχους του ΚΚΕ».

Ω ναι! Το τιμημένο κόμμα έπαιρνε μετρητούλι από τους Γερμανούς πριν καν σχηματιστεί το κράτος της Ανατολικής Γερμανίας και τα σημαίνοντα στελέχη του φωτογραφίζονταν με το μαρούλι, τον μπερντέ, το μπικικίνι, πάνω στην παντιέρα του «Δημοκρατικού Στρατού»! Αυτό και μόνο τα λέει όλα για το «κόμμα του λαού» που σήκωσε τα όπλα εναντίον της πατρίδας κι αντί να απολογείται και να ντρέπεται για τα πεπραγμένα του τα νοσταλγεί και δηλώνει ότι θέλει να τα ξανακάνει.
Αυτό το συγκλονιστικό ντοκουμέντο έφερε στο φως ο Κανέλλος Ντόντος, απόστρατος αξιωματικός, αναγνωρισμένος συλλέκτης από το υπουργείο Πολιτισμού και διευθυντής του Βλαχογιάννειου Μουσείου της Βέροιας, όπου εκτίθεται και η συλλογή του με ιστορικά και συλλεκτικά κειμήλια, αναδεικνύοντας την ελληνική Ιστορία και όχι μόνο.

Η ιστοσελίδα του μουσείου είναι http://www.historicalcollector.gr/.

Έναρξη αγωνιστικής περιόδου.

ΟΜΙΛΙΑ  ΜΕΛΩΝ - ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ,ΤΟΥ   ΠΡΟΕΔΡΟΥ   ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ   ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
  ΚΑΘΩΣ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ   ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

Θ . ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ - ΗΞΕΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑΡΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΟΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΘΕΛΗΜΑΤΑ...

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον

δοκιμάσει, του είπε:

-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.

-Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.

-Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.

Ο Γέρος του αποκρίθηκε:

-Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι  δούλεψές μου για την πατρίδα.

(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).

Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833. Μάλιστα- να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα. 

Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:

-Τι χρειαζόταν, ωρέ Κλεώπα, τόσο ασκέρι; 

Έφτανε να μου στείλουν ένα σκυλί μαλλιαρό, από εκείνα όπου κάνουν θελήματα, μ’ ένα γράμμα στο στόμα να πάω στ’ Ανάπλι και μ’ ένα φαναράκι να φέγγει και των δυονών μας...

 (Πού να καταλάβει ο Κλεώπας ότι «το μαλλιαρό σκυλί για θελήματα» ήταν ο ίδιος. 

Γέμισε ο τόπος σήμερα από τέτοια μαλλιαρά σκυλιά και κουτάβια, όπου κάνουν τα θελήματα των αφεντάδων τους...).

Θυμήθηκα την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Βαυαρό αντιβασιλέα, ακούγοντας τις απειλές που νυχθημερόν εκτοξεύονται από τους «ευκλεείς» γείτονές μας και τους ποικιλώνυμους «εταίρους» μας. Κανονικά τα κανάλια, μαζί με το δελτίο καιρού, πρέπει να καθιερώσουν και ένα δελτίο απειλών και ύβρεων που εξεμούν κατά της πατρίδας μας.

Και αναρωτιέσαι γιατί; Την απάντηση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης. 

Για δύο λόγους: 

Ο ένας είναι το όνομά μας. Ελλάς, Έλληνας, «τιμιωτέρα ιδιότης» δεν υπάρχει στην οικουμένη. 

Ο δεύτερος είναι οι «δούλεψές μας» για την ανθρωπότητα. 

Είναι ο Ελληνισμός, πηγή αείροος, που άρδευσε και δρόσισε τον κόσμο όλο.

Θα περιοριστώ στους όμορους "φίλους"...

Συνορεύουμε βόρεια και ανατολικά με τέσσερις χώρες. Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία και Τουρκία.

Οι Αλβανοί μετατρέπονται σ’ αυτό που γνωρίζουν καλά, σε Τουρκαλβανούς. 

Στην ιστορία έτσι τους γνωρίσαμε. 

Όποτε ο σουλτάνος, το "γομάρι" που λέει και ο Μακρυγιάννης, ήθελε να σφάξει και να ρημάξει έναν τόπο ελληνικό, ποιους έστελνε; Τους Τουρκοαλβανούς.

Στα 1780 κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, τότε χάθηκε το  κολοκοτρωναίικο, γλίτωσαν λίγοι, μεταξύ αυτών και ο Θοδωράκης, γιατί ήταν θέλημα Θεού να ζήσει.  Και αργότερα, κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, τα ίδια έκαναν τα «ταγκαλάκια», όπως τους ονομάζει ο Γέρος στα απομνημονεύματά του. 

Το 1940 δέκα τάγματα Αλβανών, ακολουθούν σαν ύαινες τους Ιταλούς με σκοπό, τι άλλο; 

Το πλιάτσικο, την αρπαγή, τους βιασμούς και δολοφονίες.  Αυτά, δηλαδή που έπραξαν  κατά την περίοδο της κατοχής οι μωαμεθανοί τσάμηδες. 

Και τώρα ονειροφαντάζονται «μεγάλες Αλβανίες», ποιοι;  Αυτοί που ποτέ δεν πολέμησαν για την πατρίδα τους, η οποία τους χαρίστηκε χάρις στην κακουργία των Ιταλών και Αυστριακών κυρίως.  (Μαθαίνουμε σε χιλιάδες Αλβανούς γράμματα στα σχολεία μας.

 Όμως μ’ αυτά που λέει ο ανισόρροπος Ράμα, το τσιράκι του Ερντογάν, και που σίγουρα κάποιοι, μάλλον οι περισσότεροι εν Ελλάδι Αλβανοί τα υιοθετούν και τα συζητούν στα σπίτια τους, σε λίγο καιρό την σαχλαμάρα που κάνουν με τα χέρια τους, αναπαριστώντας εκείνο το ερεβώδες όρνεο της σημαίας τους, δεν θα τη βλέπουμε μόνο στα στρατόπεδα, αλλά και στους αύλειους σχολικούς χώρους. 

Τα περί αφομοιώσεως βρίσκονται μόνο στα μυαλά των εθνομηδενιστών. 

Τώρα που μας χρειάζονται οι πατρικές ορμήνειες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη το υπουργείο ανθελληνισμού, διά του ΙΕΠ, προσπαθεί να τους εξαφανίσει από τα σχολεία, από τα βιβλία ιστορίας). 

Πάμε στο δεύτερο απολειφάδι της γειτονιάς μας. 

Τα Σκόπια, το περίπου κράτος, θνησιγενές εξάμβλωμα, κατασκεύασμα ευκαιριακό. Το 1941, όταν οι Γερμανοί, τα στίφη των βαρβάρων, εισβάλλουν στην πατρίδα μας, αυτοί, απόνερα των κομιτατζήδων-κομιτατζής:συνώνυμο της κτηνωδίας- τους έραιναν με ροδοπέταλα. 

Ο Κροάτης και μέγας μισέλλην Τίτο τους έκανε κράτος, τους βάφτισε «Μακεδόνες» και το πίστεψαν οι απατεώνες της ιστορίας. Θα μπορούσε να τους πει Σέρβους, Κροάτες, Αλβανούς, Αυστριακούς, Κινέζους.... Όχι. 

Μακεδόνες, την Ελλάδα είχε σκοπό να προσβάλλ

ει ο Τίτο, που πολλοί ημέτεροι κρετίνοι θαύμαζαν και θαυμάζουν.  Όσο έκαναν τις βρωμοδουλειές των Αμερικανών και των Τούρκων και έρρεαν τα δολάρια, επιδίδονταν σε λεονταρισμούς και έφτασαν στο έσχατο σημείο της ξεφτίλας και της ύβρεως ώστε να αυτοχειροτονούνται απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Τώρα που άλλαξαν οι ισορροπίες και δεν βρίσκουν πάτρωνα, ή καλύτερα «πορνοβοσκό», ακούν το «ουκ οίδα υμάς».  Θα διαλυθούν, κανείς δεν θα λυπηθεί, γιατί την ύβριν ακολουθεί η νέμεσις. 

Ζουν εκεί 200.000-250.000 χιλιάδες Έλληνες και κάποιες πάλαι ποτέ ανθηρές ελληνίδες πόλεις – Μοναστήρι, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Δοϊράνη- μήπως ήρθε η ώρα να επανέλθουν στην αγκαλιά της μάνας;

«Το σπίτι που γεννήθηκα

κι ας το πατούν ξένοι

στοχειό είναι και με προσκαλεί

ψυχή και με προσμένει», 

γράφει ο Παλαμάς.

Έχουμε και τους Βούλγαρους. Ξεδοντιασμένοι τώρα και «ευγνώμονες», γιατί όλη η βιομηχανική και βιοτεχνική Βόρειος Ελλάς μετακόμισε στην χώρα τους, όπου δεν υπάρχουν μνημόνια και φορολογικές λερναίες ύδρες. 

Βεβαίως η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα ακόμα περιμένει τα διαγουμισμένα κειμήλιά της και σίγουρα κάποιοι ακαδημαικοί και πολιτικοί "κύκλοι" της Σόφιας μελετούν τον χάρτη της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και βαριαναστενάζουν...

Και τέλος το λυσσασμένο αγαρηνό σκυλί, η Τουρκιά, ίδια πάντοτε, αιμοχαρής και υπερφίαλη, μάστιγα της Ασίας και κατάρα των Βαλκανίων. 

Ο κοινός νους βλέποντας τις δηλώσεις, τις προκλήσεις, τις εξωφρενικές και ποταπές απαιτήσεις, σκέφτεται ότι επιδιώκει την σύρραξη. 

Έχοντας απέναντί  της μια ηγεσία «αγραβάτωτη» και πνιγμένη στην ιδεοληψία της, άθεο σκορποχώρι που δεν έχει συνέλθει ακόμη από την παταγώδη καθίζηση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την καθολική χρεοκοπία του σοβιετικού συστήματος και έναν λαό αποχαυνωμένο σε μάζα βουλιμικά φιλοθεάμονα-κάτι σαν «γαλαρία» σχολικού λεωφορείου που το «γλεντάει» φαιδρολογώντας, μικρολογώντας και επιχαίροντας για τα δεινά των γυμνοσάλιαγκων «παικτών» του  survivor-συμπεραίνει ότι "θα ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου", θα χτυπήσει. 

Τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει. 

Να επιστρέψω πάλι στην αγιασμένη Επανάσταση του '21 και να υπενθυμίσω αυτό που έγραψε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στον Κολοκοτρώνη, όταν στην αρχή της Εθνικής Επανάστασης ερίζουν οι καπεταναίοι για τα πρωτεία και η δολερή διχόνοια χαμογελούσε «καθενός» με το σκήπτρο της. 

«Σας στέλνω τον Δράμαλη με 30.000 ασκέρι για να μονοιάσετε».

Εύχομαι μην μας έλθουν πάλι ασκέρια από της Ανατολής τα μέρη , γιατί τώρα δεν έχουμε Κολοκοτρωναίους και Παπαφλέσσηδες που ήταν «ικανοί να αποβάλουν την σουλτανική δουλεία με σκέτο σαπουνόνερο», όπως γράφει ο Ελύτης.

Γράφω "τώρα". Ίσως κάτω από τα μπάζα της ασημαντοκρατίας κρύβεται η αληθινή Ελλάδα.

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

δάσκαλος-Κιλκίς

Εξιστόρηση της σφαγής του Φενεού.

Εξιστόρηση της σφαγής Ελλήνων απο τους κομμουνιστοσυμμορίτες στην περιοχή του Φενεού απο τον συναγωνιστή στις 17.07.2017 στα γραφεία του συλλόγου.

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΜΕΡΟΣ Β΄

< ΠΛΟΥΣΙΟΣ >  ΔΥΣΤΥΧΩΣ   ΣΕ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ  Ο  

       ΜΗΝΑΣ   ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ .


(  απο  15-9  εως  30-9 )

  Δυστυχώς  η  νήσος  ΚΡΗΤΗ  έχει  τον  
  Μεγαλύτερο  < Φόρο > Αίματος    τον  μήνα  αυτόν .

15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί εισβάλουν στο χωριό Συκολόγος του Νομού Ηρακλείου.

Τα χαράματα στις 15 Σεπτεμβρίου ο Συκολόγος βρέθηκε περικυκλωμένος από τους Γερμανούς που είχαν τοποθετήσει πολυβόλα σε όλους τις εξόδους. Μια ομάδα μπήκε στη συνέχεια στο χωριό και μάζεψε στην πλατεία του μεγάλου Πρίνου περίπου τριάντα άντρες, όλους υπερήλικες. Οι νέοι άνδρες του Συκολόγου είχαν μεταφερθεί όμηροι στη Βιάννο και έτσι ο Συκολόγος γλίτωσε από τις ομαδικές εκτελέσεις. [βλ. και προηγούμενη ημέρα]

—Σφαγές και ολοκαυτώματα στα χωριά της Ιεράπετρας του Νομού Λασιθίου στην Κρήτη.

Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1943 δύναμη Γερμανών φτάνει στο Λουτράκι, βάζει φωτιά στα σπίτια και στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και εκτελεί τον μοναδικό κάτοικο που βρήκε εκεί, ενώ ένα άλλο τμήμα Γερμανών κατευθύνεται στη Ρίζα.

Συλλαμβάνουν όσους άνδρες βρίσκουν εκεί, δέκα (10) τον αριθμό και τους εκτελούν έξω από το σχολείο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Στο συνοικισμό Καημένου συλλαμβάνουν ακόμη πέντε(5) άντρες και τους εκτελούν επί τόπου.

Στο συνοικισμό Σφακούρα συλλαμβάνουν έξι (6) άνδρες και μία (1) γυναίκα που βρήκαν εκεί και την έκαψαν ζωντανή μέσα στο σπίτι της.

—Σφαγές στις Μουρνιές Ιεράπετρας.

Οι Γερμανοί κινούνται από τη Ρίζα προς τις Μουρνιές. Φτάνοντας εκεί συλλαμβάνουν δεκαπέντε (15) άντρες και τους οδηγούν στη Σφακούρα. Επίσης στο ίδιο σημείο οδηγούν έξι (6) άνδρες από τον Παρσά και στη συνέχεια εκτελούν όλους τους συγκεντρωμένους στα Σφάκουρα στη θέση Σελί.

Οι Γερμανοί που κατέστρεψαν τα Γδόχια και εκτέλεσαν τους κατοίκους (16 Σεπτεμβρίου 1943) μπαίνουν στις Μουρνιές. Διατάσσουν τα γυναικόπαιδα να συγκεντρωθούν για να φύγουν για την Ιεράπετρα. 1ο η ώρα το πρωί μόλις τα γυναικόπαιδα αποχώρησαν μια ομάδα Γερμανών που έμεινε πίσω έβαλε φωτιά στο χωριό. Κάηκε ζωντανή μέσα στο σπίτι της μία γυναίκα. Η ίδια ομάδα προχώρησε προς τη Ρίζα περίπου ώρα 11.30 και έβαλε φωτιά στο συνοικισμό Καημένου. Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν στην Ιεράπετρα. Η περιοχή κηρύχθηκε νεκρή ζώνη και οι εκτελεσμένοι παρέμειναν άταφοι μέχρις ότου 45 μέρες μετά δόθηκε η 24ωρη άδεια μετάβασης στην περιοχή για να περισυλλεγεί ότι είχε απομείνει από τα πτώματα.

—Σφαγές στον Μύρτο Ιεράπετρας.

Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1943, ημέρα Τετάρτη οι Γερμανοί ξεκινούν από τα Τσέρτσα και στις 9 η ώρα φτάνουν στο Βάτο. Ύστερα από δίωρη στάση στη τοποθεσία αυτή χωρίζονται σε δύο τμήματα και ο ένας λόχος με μια διμοιρία Βάφεν Ες Ες φτάνουν στο Μύρτο. Ο γερμανός αξιωματικός δηλώνει στον πρόεδρο του χωριού πως το χωριό θα καεί και δίνει προθεσμία δύο ώρες για να πάρουν οι κάτοικοι ότι μπορούν και φύγουν. Η διμοιρία των Ες Ες ξεχύνεται μέσα στο χωριό και συλλαμβάνει δέκα (10) άνδρες τους οποίους οδηγεί πίσω από τον Άγιο Αντώνιο και τους εκτελούν επί τόπου ενώ οι άλλοι Γερμανοί πηγαινοέρχονται στο χωριό μήπως ξεφύγει κανείς και εκτελούν στις θέσεις Πέτρου και Μαγατζέ άλλα επτά (7) άτομα, μεταξύ των οποίων μια γυναίκα μέσα στο σπίτι της και έναν ανάπηρο άνδρα.

Μετά τις εκτελέσεις οι Γερμανοί λεηλατούν το χωριό και στις 4 η ώρα το απόγευμα βάζουν φωτιά στα σπίτια. Για μέρες ολόκληρες από το Μύρτο ξεπηδούν καπνοί και όσοι κάτοικοι γλίτωσαν την εκτέλεση καταφεύγουν ξεριζωμένοι στα χωριά Καρκάσα, Ανατολή και στην Ιεράπετρα, ενώ ολόκληρη η περιοχή κηρύσσεται νεκρή ζώνη.

Οι Γερμανοί από το Μύρτο ενώνονται με μια άλλη ομάδα που έφτασε στο χωριό και φεύγουν αργά το απόγευμα για το Βάτο και από εκεί σκορπίζονται σε όλη την παραλιακή ζώνη έως την περιοχή Ψαρή Φοράδα.

Δύο μέρες αργότερα σε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη των Γερμανών στο Μύρτο συλλαμβάνονται μέσα στο χωριό τέσσερις άνδρες που είχαν επιστρέψει αναζητώντας ανάμεσα στα ερείπια κάτι από το βιός τους. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν για να μεταφέρουν στη παραλία διάφορα αντικείμενα από σπίτια που δεν κάηκαν και εκτέλεσαν έναν από αυτούς στη θέση Πλατανάκια. Με την εκτέλεση αυτή, οι εκτελεσθέντες στο Μύρτο φτάνουν τους 18. Το χωριό καταστρέφεται ολοκληρωτικά.

—Σφαγές στην Γδόχια Ιεράπετρας.

Την ίδια ημέρα με την καταστροφή του Μύρτου, 15 Σεπτεμβρίου 1943, οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό Γδόχια, αφού προηγουμένως συλλαμβάνουν και εκτελούν επί τόπου σε διάφορα σημεία δώδεκα (12) άτομα από τα Γδόχια και την Κάτω Σύμη μεταξύ των οποίων τρεις (3) γυναίκες και ένα βρέφος 6 μηνών.

Μπαίνουν στα Γδόχια από τα Κάτω Γδόχια και τα Παπαδιανά και συλλαμβάνουν όλους τους κατοίκους άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Κλείνουν τους Κατωγδοχιανούς μέσα στην εκκλησία των Αγίων Δέκα και τους Παπαδιανούς και Δασκαλιανούς μέσα στο σχολείο.

Την ίδια στιγμή λεηλατούν το χωριό και αρπάζουν ότι αξιόλογο υπήρχε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μια ομάδα Γερμανών που μετακινήθηκε από Γδόχια προς Μύρτο συνέλαβε και οδήγησε στη θέση Στενά, όπου τους εκτέλεσε πέντε (5) άτομα από τα Γδόχια. Ο αριθμός των έγκλειστων γυναικόπαιδων ήταν μεγάλος (από τα Παπαδιανά, και από την Κάτω Σύμη που είχαν καταφύγει στα Γδόχια με την ελπίδα να σωθούν) και δεν χωρούσαν πλέον μέσα στο σχολείο γι΄ αυτό γέμισαν και δύο ακόμη σπίτια. Το βράδυ μετακίνησαν τα γυναικόπαιδα από την εκκλησία των Αγίων Δέκα στα παπαδιανά για να τα συγκεντρώσουν όλα στο ίδιο μέρος και άφησαν τους άνδρες, 17 τον αριθμό στην εκκλησία. Από εκεί , 9 η ώρα το βράδυ τους μετέφεραν στην τοποθεσία Καρτσανά και τους εκτέλεσαν. Μαζί τους εκτέλεσαν και ένα ακόμη ανάπηρο πνευματικά παιδί από το Συκολόγο που συνάντησαν στο δρόμο. Από τη χαριστική βολή διασώθηκε ο Ιωάννης Ν.Πηγιάκης. Στα Κάτω Γδόχια έκαψαν ζωντανό πάνω στο κρεβάτι του έναν τραυματισμένο άνδρα και μια παράλυτη γυναίκα.

Ο τελικός απολογισμός της επιχείρησης των Γερμανών στα Γδόχια ανέρχεται σε 42 εκτελεσθέντες, μεταξύ των οποίων τέσσερις (4) από Κάτω Σύμη και έναν από το Συκολόγο. Επίσης εκτελέστηκαν στην Άνω και Κάτω Σύμη ακόμη 6 κάτοικοι Γδοχίων.

Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν σε φάλαγγα προς την Ιεράπετρα χωρίς να τους επιτραπεί να πάρουν μαζί τους ούτε ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά. Οι Γερμανοί περίμεναν αρκετή ώρα ώσπου να απομακρυνθούν τα γυναικόπαιδα, λεηλάτησαν το χωριό και έβαλαν φωτιά ρίχνοντας εμπρηστική σκόνη την οποία πυροδοτούσαν πυροβολώντας με τα πιστόλια. Μέσα σε λίγη ώρα το χωριό παραδόθηκε στις φλόγες ενώ τα πτώματα των εκτελεσμένων κείτονταν άταφα μέσα και έξω από το χωριό κατακρεουργημένα από τις σφαίρες.

Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν στην Ιεράπετρα. Εκεί παρέμειναν για 15 περίπου ημέρες και μετά από έγκριση των Αρχών Κατοχής μοιράστηκαν στα γύρω χωριά ενώ. Στο μεταξύ επέστρεφαν δειλά στις οικογένειές τους οι άνδρες που διασώθηκαν. Οι νεκροί παρέμειναν άταφοι στα χωριά που είχαν κηρυχθεί νεκρή ζώνη και μόνο μετά από 45 ημέρες δόθηκε 24ωρη άδεια για να περισυλλεγούν ότι είχε απομείνει από τα πτώματα και να ταφούν πρόχειρα.

—1944 (ίσως να πρόκειται για σύγχυση με την προαναφερόμενη ημερομηνία) Οι Ναζί εκτελούν 43 άντρες, 2 γυναίκες και ένα βρέφος 6 μηνών στην κοινότητα Γδόχια Κρήτης.

16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Στις 16 Σεπτεμβρίου 1943 ο Δήμος Γιαννιτσών με επικεφαλής το Δήμαρχο, Θωμά Μαγκριώτη και την βοήθεια των τοπικών, ποδοσφαιρικών ομάδων οργανώνουν διαδήλωση στην πόλη και επιδίδουν στο Γερμανό Φρούραρχο κείμενο διαμαρτυρίας κατά της πρόθεσης των Γερμανών να παραχωρήσουν την Κεντρική Μακεδονία στους Βουλγάρους. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες στις 13 Νοεμβρίου 1943 οι Γερμανοί συλλαμβάνουν γύρω στους 50 πολίτες, τους οποίους μεταφέρουν στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του 1944 εκτελούν τους δεκατρείς (13), ενώ οι υπόλοιποι αφήνονται ελεύθεροι μετά από πολλά βασανιστήρια.

18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Σφαγή 9.600 Ιταλών από τους Ναζί στην Κεφαλονιά (μόνο 40 κατάφεραν να γλιτώσουν).

—1944 Στις 5 Αυγούστου 1944 ο Αυστριακός στρατιώτης Otmar Dorne εγκατέλειψε το γερμανικό στρατό κατοχής και εντάχθηκε στο 30ο Σύνταγμα του Ε.Λ.Α.Σ., που έδρευε στο βουνό Πάικο. Το γεγονός της αυτομόλησης του Dorne, αλλά και η παρουσία του λοχία των SS, Φριτς Σούμπερτ (γνωστού από τη θηριωδία του Χορτιάτη), οδήγησαν στην ομαδική εκτέλεση της 14ης Σεπτεμβρίου 1944 στα Γιαννιτσά. 112 άνθρωποι εκτελέστηκαν εκείνη τη μέρα, αφού πρώτα χτυπήθηκαν με σιδηροσωλήνες. Τα βασανιστήρια, που υπέστησαν ήταν φρικτά. Γυναίκες βιάσθηκαν, άλλες κατακρεουργήθηκαν. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες πολίτες ήταν και ο Δήμαρχος Γιαννιτσών, Θωμάς Μαγκριώτης.

Οι διηγήσεις των αυτοπτών μαρτύρων σοκάρουν. Στις 18 Σεπτεμβρίου μέρος της πόλης παραδόθηκε στις φλόγες και οι Γερμανοί με τους συνεργάτες τους εκτέλεσαν τους πολίτες που συνάντησαν στο δρόμο. Η έρευνα στο ληξιαρχείο του Δήμου Γιαννιτσών βεβαιώνει 38 νεκρούς εκείνη τη μέρα στους δρόμους της πόλης. Οι νεκροί έμειναν εκεί, άταφοι. Έγιναν τροφή για τα γουρούνια. Ο Σουηδός πρεσβευτής, Τύμπεργκ αναφέρει ότι το ένα τρίτο της πόλης καταστράφηκε από φωτιά. Οι Γιαννιτσώτες εγκαταλείπουν την πόλη. Καταφεύγουν στα χωράφια του βάλτου και διαμένουν σε πρόχειρες καλύβες. Ο Εμίλ Βένγκερ επισκέφθηκε τα Γιαννιτσά λίγες μέρες μετά την ομαδική εκτέλεση, ως εκπρόσωπος του Διεθνούς, Ερυθρού Σταυρού και γράφει χαρακτηριστικά «Τα Γιαννιτσά είναι ήδη μία νεκρά πόλις» . Στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 επιτροπή πολιτών των Γιαννιτσών επέστειλε μήνυμα προς την Εθνική Κυβέρνηση εκθέτοντας τα γεγονότα της σφαγής και ζητώντας όπλα. Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τα Γιαννιτσά στις 3 Νοεμβρίου του 1944.

19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Σφαγές Ελλήνων από τους Γερμανούς στις Καρυές Λακωνίας.

—1944 Οι γερμανοί εκκενώνουν την Ναύπακτο και το Άργος.

20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Οι γερμανοί βομβαρδίζουν την Παραμυθιά Θεσπρωτίας.

22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941 Το Ράιχ λέει στη Βουλγαρία να μπει στον πόλεμο με αντάλλαγμα συγκυριαρχία στην Ελλάδα η να δεχτεί να την καταλάβουν [φυσικά οι Βούλγαροι δέχθησαν και μάλιστα σε κάποιες περιοχές της Ελλάδος αποδείχθησαν πλέον βάρβαροι από τους Ναζί!!].

23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Το ελληνικόν αντιτορπιλλικόν «Βασίλισσα Όλγα» κατεβυθίσθη εις τον λιμένα της Λέρου, κατόπιν ομαδικής επιθέσεως 25 γερμανικών «Στούκας». Εβδομήντα δύο Έλληνες αξιωματικοί και ναύται εχάθησαν μετά του πλοίου των εις τα ύδατα της Δωδεκανήσου. Μεταξύ τούτων ήσαν ο ηρωϊκός κυβερνήτης του πλωτάρχης Γ. Μπλέσσας, ο ύπαρχος Γρηγορόπολος, ο υποπλοίαρχος Μπότσης, ο α’ μηχανικός υποπλοίαρχος Σακίπης και ο σημαιοφόρος Σιμιτσόπουλος.

28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941 Οι Βούλγαροι, με εντολές των Γερμανών και επί βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, αρχίζουν ομαδικάς σφαγάς των Ελλήνων εις Μακεδονίαν. Εις την Δράμαν εξετελέσθησαν άνω των 1.500, οι δε σφαγείς απέκοπτον τας κεφαλάς των και έπαιζον ποδόσφαιρον εις την κεντρικήν πλατείαν της πόλεως. Εξετελέσθησαν επίσης εις το Δοξάτον 397, εις την Κύρναν 250, εις την Χωριστήν 160, εις το Κάτω Νευροκόπιον 59, εις τον Μεγαλόκαμπον 38 κλπ. Αι σφαγαί συνεχίσθησαν μέχρι της 20 Οκτωβρίου, τα δε θύματα της ομώτητας των Βουλγάρων καθ’ όλην την διάρκειαν κατοχής υπερέβησαν συνολικώς τας 15.000.

—1943 Βυθίζεται στον κόλπο του Αργοστολίου το επιβατικό πλοίο «Αρντένα» με 840 Ιταλούς στρατιώτες αιχμαλώτους των Γερμανών (διασώζονται μόλις 120 — οι υπόλοιποι 720 πεθαίνουν).

29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Επέτειος του μαρτυρικού Δοξάτου Δράμας από τους Γερμανο-βούλγαρους.

Όταν την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 1941 μία από τις πολλές ομάδες ‘’εξέγερσης’’ των Βουλγάρων εισήλθε στο Δοξάτο, χτύπησε το αστυνομικό τμήμα, πυρπόλησε το οίκημα και σκότωσε οχτώ (8) Βούλγαρους αστυνομικούς και έναν βουλγαρογραμμένο συνεργάτη τους. Κατά τη μάχη που διεξήχθη σκοτώθηκε ένας αντάρτης από τη Χωριστή.

Την άλλη μέρα το Δοξάτο πλήρωσε για άλλη μια φορά βαρύ φόρο αίματος στο βουλγαρικό στρατό κατοχής. Με μια πράξη τυφλής βίας εκτελέστηκαν για αντίποινα τουλάχιστον διακόσιοι (200) αθώοι Δοξατινοί.

Για τα χίλια εκατόν είκοσι τέσσερα (1.124) αναφερόμενα θύματα κατά τις τρεις βουλγαρικές κατοχές το Δοξάτο τιμήθηκε: το 1945 με Βασιλικό Διάταγμα, το 1985 με το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και το 1998 με Προεδρικό Διάταγμα, δυνάμει του οποίου χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη». [βλ. προηγούμενη ημέρα]

—Τον ίδιο βαρύ φόρο αίματος από τους Βουλγάρους πλήρωσε και η Χωριστή Δράμας. Η Χωριστή σε διάστημα 30 ετών γνώρισε τρεις βουλγαρικές κατοχές που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία της. Στην πρώτη βουλγαρική κατοχή (1912-1913) η συμβολή της Χωριστής είναι μεγάλη ως αντάρτες-πρόσκοποι απέναντι στα άνομα συμφέροντα του βούλγαρου κομιτατζή Πανίτσα για δήθεν αυτονομία της Μακεδονίας.

Κατά τη 2η βουλγαρική κατοχή (1916-1918) η Χωριστή πλήρωσε με τον μεγαλύτερο φόρο αίματος από όλα τα χωριά της Δράμας με 623 θύματα.

Η εκατόμβη των θυμάτων της Χωριστής ολοκληρώθηκε κατά την 3η βουλγαρική κατοχή (1941-1944) με 147 θύματα.

—Οι δραματικές περιπέτειες της πόλεως της Δράμας.

Τα βουλγαρικά αντίποινα υπήρξαν άμεσα και σκληρά και επεκτάθηκαν πολύ πιο πέρα από το χώρο εκδήλωσης των ανταρτικών επιθέσεων των προηγούμενων ημερών. Συνολικά σε πενήντα οικισμούς του νομού Δράμας, σε τριάντα έξι οικισμούς του νομού Σερρών και σε δεκαπέντε οικισμούς του νομού Καβάλας εκτελέστηκαν περισσότεροι από δύο χιλιάδες εκατόν σαράντα (2.140) αθώοι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής. Από αυτούς οι χίλιοι εξακόσιοι δέκα τέσσερις (1.614) ήταν από το νομό Δράμας, οι τετρακόσιοι δεκαέξι (416) από το νομό Σερρών και οι εκατόν δέκα (110) από το νομό Καβάλας.

Ιδιαίτερα δοκιμάστηκε η μαρτυρική πόλη της Δράμας, αν και μέσα στην πόλη οι ανταρτικές επιτυχίες ήταν ελάχιστες. Κατά τη νύχτα της εξέγερσης ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής συνταγματάρχης Μιχαήλοφ, που είχε ειδοποιηθεί στο μεταξύ για τις κινήσεις των ανταρτών στο Δοξάτο, είχε δώσει εντολή να πυροβολείται στο ψαχνό όποιος κυκλοφορούσε στους δρόμους, ενώ από τα ξημερώματα άρχισαν οι μαζικές συλλήψεις.

Το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου 1941 γέμισαν τα στρατόπεδα και οι βουλγαρικοί αστυνομικοί σταθμοί από πολίτες που δεν είχαν καμιά απολύτως ανάμιξη στα γεγονότα. Ο αριθμός των συλληφθέντων ξεπέρασε τους χίλιους. Την ίδια μέρα άρχισαν οι ομαδικές εκτελέσεις. Χωρίς να προηγηθεί δίκη και καταδικαστική ετυμηγορία, εκατοντάδες Δραμινοί και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής που ήρθαν την Κυριακή στην πόλη για το παζάρι, που τότε γινόταν κάθε Δευτέρα, θανατώθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες ο συνολικός αριθμός των θυμάτων που προκάλεσαν τα άμεσα βουλγαρικά αντίποινα –μόνο μέσα στην πόλη της Δράμας– ήταν τουλάχιστον πεντακόσιες εξήντα δύο (562) ψυχές. Ο αριθμός αυτός ίσως να μην είναι τόσο εντυπωσιακός όσο φαίνονται μερικά άλλα εξωπραγματικά νούμερα που παγιώθηκαν έκτοτε στη συλλογική μνήμη κυρίως στη Δράμα και στο Δοξάτο. Ωστόσο, η αποκρουστικότητα ενός εγκλήματος δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό των θυμάτων αλλά κυρίως από την αγριότητα και το μίσος αυτών που το διέπραξαν.

Η Δράμα και η περιοχή της δεν πρέπει να ξεχάσει επ’ ουδενί τα γεγονότα του 1941. Το επιβάλλει αυτό ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών της και στην ιστορική αλήθεια που ομολογουμένως δεινοπάθησε και αυτή μέχρι να αποκρυσταλλωθεί.

1943 Οι Γερμανοί εκτελούν 40 προκρίτους της Παραμυθιάς.

Στις 29-9-1943 το χάραμα της μέρας, μεταφέρθηκαν στον προκαθορισμένο τόπο της εκτέλεσης οι μελλοθάνατοι φρουρούμενοι από μουσουλμάνους Τσάμηδες και λίγους Γερμανούς. Ακολούθησαν σκηνές φρίκης. Πατέρας παρακαλούσε ν' αφήσουν ελεύθερο το 16χρονο γιο του και ο γιος ικέτευε να σκοτώσουν αυτόν και να αφήσουν τον πατέρα να αναθρέψει τις μικρότερες αδελφές. Τελικά εκτελέσθηκαν πατέρας και γιος. Άλλοι προσπάθησαν με γενναιότητα να δραπετεύσουν αλλά χτυπήθηκαν από τις σφαίρες των μουσουλμάνων Τσάμηδων που είχαν περιζώσει την περιοχή. Ώρα 7 το πρωί το κροτάλισμα των πολυβόλων έσβησε το χαμόγελο των αγέρωχων ανδρών.

Η εκτέλεση τους ανακοινώθηκε αμέσως με έγγραφο του γερμανικού φρουραρχείου Παραμυθιάς που θυροκολλήθηκε στο οίκημα όπου στεγάζονταν τα γραφεία της τότε Κοινότητας Παραμυθιάς.Με την ηρωική θυσία των εκτελεσθέντων συμπατριωτών μας η Παραμυθιά αναγορεύτηκε σε μαρτυρική πόλη.

Ένα χρόνο αργότερα η θεία Νέμεση απέδωσε τη δικαιοσύνη, γιατί "...Κείνοι που έπραξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο. Ζωή δεν είχαν πίσω τους με έλατα και κρύα νερά, παππού δεν είχαν από δρυ κι απ' οργισμένο άνεμο η μάνα που χορεύοντας να χει δοθεί στη λευτεριά του χάρου... "(Ελύτης).

Τα όνειρα πήραν "εκδίκηση". Για την πατρίδα η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

1944.—Γερμανοί εκτελούν 9 Έλληνες, ενώ βγαίνουν από τον ιερό ναό Οσίας Ξένης στην Νίκαια [δες και 19/9].

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Εκτελούνται στην Πάτρα 10 Έλληνες πατριώτες από τους Γερμανούς.

—Με διαταγή από τους Γερμανούς αρχίζει η εκκένωση των χωριών Κεφαλοβρύσι, Κρεβατάς, Πεύκος, Σύμη, Καλάμι και Συκολόγος εντός πέντε ημερών. Στις 14 Οκτωβρίου, ένα μήνα μετά τις ομαδικές εκτελέσεις, ειδικά συνεργεία των Γερμανών άρχισαν να κατεδαφίζουν με δυναμίτες και πυρπόλησαν τα χωριά αυτά, που είχαν ήδη εκκενωθεί και η περιοχή τους είχε κηρυχθεί «νεκρή ζώνη».

Γενικώς, είναι δύσκολο να γίνει ένας ακριβής απολογισμός θυμάτων κααι καταστροφών στην Κρήτη. Οι κινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων χαρακτηρίζονταν από μια διασπορά ενώ οι εκτελέσεις γίνονταν και εκτός των χωριών, όποτε έβρισκαν άμαχο πληθυσμό στην ευρύτερη ζώνη. Το σύνολο των θυμάτων τις μέρες εκείνες φτάνει τουλάχιστον τους 400. Τουλάχιστον 129 από αυτούς είναι απ’ τα χωριά της δυτικής Ιεράπετρας (Μύρτος, Γδόχια, Ρίζα, Μουρνιές, Μύθοι, Μάλες, Χριστός και Παρσάς) ….μιλάμε μόνο για τα χωριά στον Νομό Λασιθίου!!

: 1.600 Έλληνες συντρίβουν 8.000 Τούρκους στα Βασιλικά Φθιώτιδας

ΗΘΕΛΑ  ΝΑ   ΤΟ  < ΒΑΛΩ > ΑΥΤΟ  ΤΟ  ΘΕΜΑ  ΤΟΝ  ΑΥΓΟΥΣΤΟ  ΑΛΛΑ  ΜΑΣ  ΕΦΑΓΑΝ
  ΟΙ  ,  < ΔΙΑΚΟΠΕΣ > .

Μάχη των Βασιλικών: Οι Έλληνες συντρίβουν τη στρατιά του Μπεϋράν πασά στη Φθιώτιδα Κάτα τον Αύγουστο του 1821 η ελληνική επανάσταση βρισκόταν ήδη στον 5ο μήνα από την κήρυξή της. Οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να περιστείλουν την επανάσταση στη Μακεδονία αλλά στην κεντρική Ελλάδα αντιμετώπιζαν μεγάλα προβλήματα. Η άλλοτε ισχυρότατη στρατιά του Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ χρειαζόταν άμεσα ενίσχυση μετά τις απώλειες που είχε υποστεί από τον Οδ. Ανδρούτσο και τον Νικηταρά και πλέον ήταν αποδυναμωμένη και εγκλωβισμένη κοντά στα Μέγαρα. Νέα βοήθεια από τα Γιάννενα δεν μπορούσε να φτάσει, και έτσι η λύση επικεντρώθηκε στον φιλόδοξο Χατζή Μεχμέτ Μπεϋράν πασά. Αυτός είχε καταφέρει να καταστείλει εστίες της επανάστασης στη Θράκη και στη Μακεδονίας. Το τουρκικό σχέδιο προέβλεπε την αποστολή από τη Μακεδονία μιας στρατιάς 8.000 ανδρών υπό την ηγεσία του Μπεϋράν και άλλων 3 πασάδων (Μεμίς, Σιαχίν Αλή και Χατζη Μπεκήρ) προς ενίσχυση των εγκλωβισμένων Ομέρ Βρυώνη, Δεμίρ και Κιοσέ Μεχμέτ στην Αττικο-Βοιωτία. Την είδηση για την άφιξη της τουρκικής στρατιάς στη Λαμία μετέφερε στους Έλληνες οπλαρχηγούς ο Γιάννης Δυοβουνιώτης. Το μεγάλο ζήτημα που τέθηκε στη σύσκεψη των οπλαρχηγών στο Ρεγγίνι Λοκρίδας στις 16 Αυγούστου, ήταν το δρομολόγιο που θα ακολουθούσε η τουρκική στρατιά στην κάθοδό της προς τη Βοιωτία. Η μια διαδρομή ήταν μέσω της Μενδενίτσας και του όρους «Καλλίδρομο». Αυτή η διάβαση ήταν απόκρυμνη και δύσβατη. Η δεύτερη διαδρομή περνούσε πίσω από τα σημερινά Καμμένα Βούρλα και τον Αγ. Κων/νο από μια δασώδη κοιλάδα, στη συνέχεια από τη στενή διάβαση των Βασιλικών, και κατέληγε στην Λιβαδειά. Οι οπλαρχηγοί με επικεφαλής το Γ. Γκούρα υποστήριξαν ότι έπρεπε να οργανωθεί άμυνα στην πρώτη διαδρομή, στα στενά της Φοντάνας. Ο Γιάννης Δυοβουνιώτης όμως, εξαιρετικά έμπειρος και γνώστης της περιοχής υποστήριξε – και σωστά – ότι οι Τούρκοι θα περάσουν από τα στενά των Βασιλικών καθώς οι άμαξες και τα δυσκίνητα εφόδια που μετέφεραν οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να περάσουν από τα στενά της Φοντάνας. Έτσι άφησαν μόνο 200 άνδρες στη Φοντάνα και κινήθηκαν προς την κοιλάδα των Βασιλικών. Ο Γιάννης Δυοβουνιώτης σχεδίασε και τη διάταξη των Ελλήνων για τη μάχη που θα ακολουθούσε: στην είσοδο του στενού θα τασσόταν ο ίδιος, δεξιά 400 άνδρες υπό τον Αντ. Κοντοσόπουλο, αριστερά 400 υπό τον Κ. Τράκα και 600 νότια λειτουργώντας και ως εφεδρεία υπό τους Γ. Γκούρα, Γιώργο Δυοβουνιώτη και Ν. Πανουργιά. Συνολικά παρατάχθηκαν 1.600 Έλληνες έναντι 8.000 Τούρκων. Στις 26 Αυγούστου 1821 το τουρκικό ιππικό δύναμης δύο χιλιάδων που είχε σταλεί προς αναγνώριση του στενωπού αποδεκατίστηκε. Δύο μέρες αργότερα, στις 28 Αυγούστου ο Μπεϋράν Πασάς κινήθηκε με όλο του τον στρατό προς τα στενά των Βασιλικών και επιτέθηκε στους άνδρες του Κοντοσόπουλου. Ο Δυοβουνιώτης, ο Πανουργιάς και ο Γκούρας ήρθαν να ενισχύσουν, ενώ ο Παπά-Ανδρέας Κοκοβιτσιανός του επιτέθηκε από τα νώτα. Ακολούθησε σκληρή και γενναία μάχη που κράτησε όλη την ημέρα. Οι Έλληνες πολεμούσαν λυσσαλέα κατά των Τούρκων και με τη δύση του ηλίου οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή προς την Πλατανιά (σημερινή Σκάρφεια), αφήνοντας στο πεδίο της μάχης σχεδόν 1.000 νεκρούς και 1.500 τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και ο Μεμίς Πασάς, τον οποίο σκότωσε ιδιοχείρως ο Γκούρας. Ήταν τόσα πολλά τα λάφυρα από τη μάχη των Βασιλικών που οι αγωνιστές της Στερεάς Ελλάδας ενισχύθηκαν για πολύ καιρό για τις επερχόμενες μάχες. Αναλυτικά, σύμφωνα με την επίσημη αναφορά για τη μάχη που συνέταξε ο Οδ. Ανδρούτσος, από το άλλοτε περήφανο τουρκικό στράτευμα των 8.000 ανδρών, οι 766 ήταν νεκροί, οι 222 αιχμάλωτοι και υπήρχαν πάνω από 1.500 οι τραυματίες. Επιπλέον, αιχμαλωτίστηκαν 474 πολεμικά άλογα, 8 πυροβόλα ενώ περιήλθαν στα χέρια των νικητών τεράστιες ποσότητες όπλων και τροφίμων. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν 42 άνδρες ενώ δεκάδες τραυματίστηκαν. Η νίκη αυτή των Ελλήνων στα Βασιλικά Φθιώτιδας ήταν μια από τις πιο λαμπρές του Ελληνικού αγώνα. Συνετέλεσε στην ακύρωση της εκστρατείας των Τούρκων κατά της Πελοποννήσου και ανάγκασε τους Τούρκους να αλλάξουν τα σχέδια τους στην προσπάθειά τους για την κατάπνιξη της Ελληνικής Επανάστασης. Όπως όμως «προφητικά» και εύστοχα είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω», γεγονός που επιβεβαιώθηκε μερικά χρόνια αργότερα με την ανακήρυξη του Ελληνικού Κράτους. Σήμερα η κοιλάδα των Βασιλικών είναι ένας εύφορος τόπος με διάσπαρτα ξωκλήσια και ήπιους, καταπράσινους λόφους. Εκεί βρίσκεται η ανάμνηση αυτής της ένδοξης στιγμής του Ελληνισμού, εκεί και οι ψυχές των αγωνιστών μας που έπεσαν υπέρ της Ελλάδας και της ελευθερίας.

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 < ΠΛΟΥΣΙΟΣ >  ΣΕ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ  Ο  

     ΜΗΝΑΣ   ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Αρχίζει η εκκένωση της Ελλάδος από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Η εκκένωση αρχίζει από τα νησιά του Αιγαίου προς την Ρόδο και από εκεί προς την ηπειρωτική Ελλάδα.

—Οι Γερμανοί εκκενώνουν το Σουφλί και την Καρδίτσα και εκτελούν 34 Έλληνες στην Καλλιθέα και 250 στον Χορτιάτη.

Χορτιάτης, 2 Σεπτεμβρίου 1944…

Ο κύκλος του θανάτου όμως μόλις έχει ανοίξει, με τον Σούμπερτ και την ομάδα του να ετοιμάζουν την τελική φάση του προμελετημένου εγκλήματος. Τοποθετούν τους κατοίκους του χωριού σε σειρές των δύο και τριών ατόμων και -αν και η αρχική σκέψη ήθελε ως προορισμό και τόπο της μαζικής εκτέλεσης το νεκροταφείο- δημιουργούν πομπές από την πλατεία προς το σπίτι του Νταμπούδη και από το κέντρο του προέδρου στο φούρνο του Γκουραμάνη. Με βαριά βήματα οι πορείες φτάνουν έξω από τα κτίρια που σε λίγο θα μετατραπούν σε νέα κρεματόρια. Οι κατακτητές και οι Έλληνες συνεργάτες τους στοιβάζουν τον κόσμο μέσα στα δύο κτίρια.

Στο φούρνο του Γκουραμάνη νεκρική σιγή, μιλάνε οι ματιές, υγρές, βαθιές. Όμως και μια σπίθα ελπίδας. Ένα παράθυρο στο πίσω μέρος του φούρνου, η ύπαρξη του οποίου διαφεύγει αρχικά της προσοχής των Γερμανών, αποτελεί πραγματικό παράθυρο προς τη ζωή για λιγοστά εγκλωβισμένα μικρά παιδιά, που από κει καταφέρνουν να πηδήξουν έξω και να βρουν διέξοδο σωτηρίας. Σύντομα οι κατακτητές θα το αντιληφθούν και θα στήσουν απέναντι στρατιώτες, που σκοτώνουν όσους επιχειρούν να διαφύγουν.

Στην είσοδό του στήνουν ένα πολυβόλο και ξεκινούν να «γαζώνουν» το φούρνο. Στη συνέχεια, ρίχνουν στους συγκεντρωμένους άχυρα και εμπρηστική σκόνη, που με τις πρώτες ριπές μετατρέπουν το φούρνο σε κόλαση πυρός. Άλλοι πέφτουν νεκροί από τα πυρά, άλλοι καίγονται ζωντανοί, κάποιοι, ακόμη και γυναίκες με τα μωρά τους στην αγκαλιά, επιχειρούν να βγουν από την πόρτα. Και εκεί όμως περιμένουν στρατιώτες που είτε σφάζουν, είτε πυροβολούν όσους βγαίνουν, δημιουργώντας σωρούς πτωμάτων. Μιαν ανάσα και έξοδος, «ηρωική», δίχως λογική -που να χωρέσει άλλωστε! Μέσα στην αναστάτωση κάποια παιδιά καταφέρνουν να βγουν έξω σώα. Σώζονται βγαίνοντας από τα φλεγόμενα κτίρια κρυμμένα πίσω από μεγαλύτερους και αναγκαζόμενα να παραστήσουν επί ώρες τα νεκρά ανάμεσα σε στοίβες πτωμάτων. Το ίδιο σκηνικό έχει στηθεί και στο σπίτι του Νταμπούδη. Οι γρατσουνιές στους τοίχους καταμαρτυρούν την προσπάθεια των απελπισμένων εγκλείστων να σωθούν από τις φλόγες και την βουλή της Ατρόπου Μοίρας.

Οι Γερμανοί και οι ταγματασφαλίτες, που θα τους ξεπεράσουν σε βιαιότητα και απανθρωπιά, δεν θα αποχωρήσουν παρά αργά το απόγευμα και αφού βεβαιωθούν ότι κανείς δεν έχει γλιτώσει της εκδικητικής τους μανίας, ότι δεν έχει απομείνει τίποτα να καεί και να λεηλατηθεί. Δεν θα χορτάσουν όμως να σκοτώνουν. Κατηφορίζοντας από το κατεστραμμένο χωριό θα συναντήσουν στο δρόμο τον 20χρονο Βάιο Νταμπούδη, ο οποίος επέστρεφε από το σανατόριο του Ασβεστοχωρίου, όπου είχε επισκεφθεί τον εκεί νοσηλευόμενο ασθενή πατέρα του. Τον συλλαμβάνουν και τον εκτελούν και αυτόν αναίτια και εν ψυχρώ.

Αφήνουν πίσω τους καταστροφή. Το χωριό καμένο και ολότελα κατεστραμμένο (περισσότερα από 300 σπίτια και κτίρια έχουν μετατραπεί σε στάχτες), πτώματα σκορπισμένα παντού, η μυρωδιά της καμένης σάρκας διάχυτη. Ο απολογισμός τραγικός: 149 νεκροί, από τους οποίους οι 51 ανήλικοι και από αυτούς οι 36 κάτω των 10 ετών -ακόμη και αβάπτιστα βρέφη. Άλλοι εν ψυχρώ εκτελεσμένοι, άλλοι καμένοι ζώντες. Μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία έχει γραφτεί, το Ολοκαύτωμα του μαρτυρικού Χορτιάτη έχει συντελεστεί. Από το φούρνο του Γκουραμάνη, το σπίτι του Νταμπούδη και άλλα σημεία του χωριού θα γλιτώσουν ελάχιστοι.

3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1942 Οι Γερμανοί εκτελούν στις φυλακές Αγιάς Χανίων τον Τχη (ΠΖ) Ραυτόπουλο Αλέξ. για την αντιστασιακή του δράση.

4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί εκτελούν 10 Έλληνες στην Λιβαδειά Ρεθύμνου.

—1944 Οι γερμανοί αρχίζουν την εκκένωση της Πελοποννήσου και των Ιονίων νήσων, ενώ ολοκληρώνουν την εκκένωση του Έβρου.

5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Οι Γερμανοί εκτελούν 50 Έλληνες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Εκτελείται στο Χαϊδάρι από τους Γερμανούς η Λέλα Καραγιάννη, αρχηγός της μυστικής οργάνωσης “Μπουμπουλίνα”. Μαζί της εκτελέστηκαν 72 ακόμα Έλληνες.

9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Την 9η Σεπτεμβρίου 1943, τμήματα του γερμανικού στρατού εισέβαλαν στο χωριό Ριζόμυλοι του Νομού Μαγνησίας, το οποίο ήταν ήδη εγκατελειμένο από τους κατοίκους, και κατέστρεψαν και έκαψαν ότι είχαν προλάβει να στήσουν και να κτίσουν οι κάτοικοι του Ριζομύλου μετά το κάψιμο της 23ης Μαρτίου 1943.

Τα θύματα που έχει η Κοινότητα από το 1940 έως το 1945 συνεπεία του πολέμου είναι: 30.

1944 Οι γερμανοί εκκενώνουν την Νάουσα.

11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί εκτελούν 50 Έλληνες πατριώτες στην Κρήτη.

—Οι Γερμανοί κυριεύουν τα Δωδεκάνησα, στο πλαίσιο του αφοπλισμού των Ιταλών πρώην συμμάχων τους.

—Οι Γερμανοί με συνεχείς βολές πυροβολικού καταστρέφουν το χωριό Αετός του Νομού Μεσσηνίας και στη συνέχεια μεταβαίνουν επί τόπου και το καίνε. Οι κάτοικοι το είχαν ήδη εγκαταλείψει μετά τις πρώτες βολές του πυροβολικού. Οι λίγοι γέροντες που έμειναν στο χωριό εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς η κάηκαν. Εκτελεσθέντες-πυρποληθέντες: 7 άτομα από τον Αετό και 3 από γειτονικά χωριά. Από τις 360 κατοικίες καταστράφηκαν περίπου οι 280. Η αποθηκευμένη σοδειά κάηκε η λεηλατήθηκε.

12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Τμήματα ανταρτών υπό τον καπετάν Μπαντουβά, μετά από οκτάωρο σκληρό αγώνα, αποκρούουν ισχυρές γερμανικές επιθέσεις στην Σύμη Βιάνου του Νομού Ηρακλείου, προκαλώντας σ' αυτές σοβαρές απώλειες.

—Εκτελέσεις από Γερμανούς στον Πεύκο του Νομού Ηρακλείου. Οι εκτελέσεις στον Πεύκο ξεκίνησαν από τις 12 Σεπτεμβρίου αμέσως μετά τη Μάχη στη Σύμη. Οι Γερμανοί που σώθηκαν από την επίθεση των ανταρτών, στην οπισθοχώρηση τους προς τον Πεύκο συνάντησαν και σκότωσαν τέσσερις άνδρες και έβαλαν φωτιά στα πρώτα σπίτια.

13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 (Μια θλιβερή επέτειος για την Κέρκυρα. Την τραγική εκείνη νύχτα της 13ης προς 14η Σεπτεμβρίου 1943 οι Κερκυραίοι λόγω των γερμανικών βομβαρδισμών άρχισαν πανικόβλητοι να εγκαταλείπουν την πόλη κατά μεγάλες ομάδες προς τα γύρω χωριά. Πολλοί όμως αναζήτησαν προσωρινό καταφύγιο στις στοές των μεσαιωνικών οχυρώσεων της πόλης. Η πόλη υπέστη καταστροφή.

—(στον Νομό Λασιθίου Κρήτης) • Ανακηρύσσεται απαγορευμένη ζώνη από Άνω Βιάννο μέχρι Παρσά συμπεριλαμβανομένης της παραλιακής ζώνης.

• Ενίσχυση γερμανικών στρατευμάτων στην περιοχή και έναρξη των επιχειρήσεών τους.

• Συλλαμβάνονται κάτοικοι των χωριών Συκολόγος και Καλάμι και μεταφέρονται στην Άνω Βιάννο στο γυμνάσιο.

• Πυρπολούνται η Κάτω και η Πάνω Σύμη.

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί καταστρέφουν 11 χωριά και εκτελούν 352 άνδρες στην επαρχία Βιάννου της Κρήτης. Η πρόθεση των Γερμανών να εκτελέσουν και άλλους 400 ομήρους ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή μετά από επέμβαση του μετέπειτα αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου Ψαλιδάκη.

Συνοπτικά: Συλλήψεις στην Άνω Βιάννο και μεταφορά των συλληφθέντων στο γυμνάσιο. Εκτελέσεις στην Άνω Βιάννο (2), Βαχό (22), Αμιρά (114), Κεφαλοβρύση (36), Κρεββατά (21), Άγιο Βασίλειο (33), Πεύκο (16, από 12 έως 17/9), Κάτω Σύμη (22, στις 14 και 16/9), Συκολόγος (1). Πυρπολείται ο Πεύκος.

           ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (  απο  15-9  εως  30-9 )