ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑ ΚΑΛΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

 Ο   ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΜΑΣ   ΕΥΧΕΤΑΙ  ΣΤΑ  ΜΕΛΗ ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΦΙΛΟΥΣ  ΤΟΥ ,
ΚΑΛΗ  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ . ΥΓΕΙΑ ΣΕ  ΟΛΟΥΣ,  ΚΑΙ  ΚΑΛΗΝ  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ  ΣΤΗΝ 
  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ   ΠΑΤΡΙΔΑ  ΜΑΣ.

  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ  , ΕΥΤΥΧΕΣ  ΚΑΙ   ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ  ΤΟ  ΕΤΟΣ  2018

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΠΥΡ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ  ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΠΡΟΕΔΡΟΥ  ΣΠΥΡ.   ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ( 18-12 -2017 )

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ο  ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΜΑΣ  ΕΥΧΕΤΑΙ  ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΥΣ  ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ,  ΚΑΙ  ΦΙΛΟΥΣ  ΜΑΣ    , ΚΑΙ  Ο  ΘΕΟΣ  ΜΑΣ  ΝΑ  ΔΩΣΕΙ   ΤΗΝ   ΛΕΥΤΕΡΙΑ   ΣΤΗΝ   ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ   ΠΑΤΡΙΔΑ  ΜΑΣ .

ΚΑΙ  ΟΙ  ΕΥΧΕΣ    ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ ΜΑΣ   ΣΤΟΝ . . . .  <  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ  > .

Επίσκεψη ερντογάν και η απο αιώνος ενδοτική πολιτική των Αθηνών. ( 3ον ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ).

ΤΟ    3ον  ΜΕΡΟΣ  ΤΗΣ ΟΜΙΛΙAΣ  ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.   ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

Η ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙAΣ( ΜΕΡΟΣ 1ον ) ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .
ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ( ΜΕΡΗ ).

                                                                                                                                                                            

ΜΕΡΟΣ 2ον

Τα Αίτια κάθε τραγωδίας που επισυμβαίνει στον ελλαδικό χώρο, υπο εθνικιστικό πρίσμα.

 Η  ΝΕΑ  ΔΥΝΑΜΙΚΗ  ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ. .

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ΤΟΜΕΑΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ,
ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ  ( ΔΑΣΚΑΛΟΣ )
ΥΓΕΙΑΝ , ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΗΡΑΣ ,ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ ΤΟΥ .
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΝΑ  ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ , ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ , ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ .
ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΚΑΛΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ , ΔΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ .
- ΠΑΝΤΑ ΑΓΕΡΩΧΟΣ , ΟΞΥΝΟΥΣ , ΥΓΕΙΗΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ .
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ ΝΑ "ΣΤΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΜΑΣ .

ΖΗΤΩ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ .

ΜΕΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΑΣ.
                ΛΑ.ΚΙ.Π.  ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ .
          ΟΔΥΣΣΕΥΣ   ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Η Τραγωδία των Καλαβρύτων. - 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943

ΣΑΝ  ΑΥΡΙΟ   ( 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 ) ΛΑΜΒΑΝΕΙ   ΧΩΡΑ  , ΜΙΑ  ΑΠΟ  ΤΙΣ  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ  ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ   ΤΩΝ  ΓΕΡΜΑΝΩΝ  ΝΑΖΙΣΤΩΝ .


Η  Τραγωδία των Καλαβρύτων.
 Από πρωϊας ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις περιέζωσαν την πόλιν, ειδοποιήθησαν δε αμέσως όλοι οι κάτοικοι να συγκεντρωθούν εις την κεντρικήν πλατείαν. Εκεί, οι Γερμανοί εξεχώρισαν όλους τους άνδρας ηλικίας 16—70 ετών, περί τους 1200 και τους ωδήγησαν παρά το νεκροταφείον, όπου τους εξετέλεσαν ομαδικώς με ριπάς πολυβόλων. Οι ελάχιστοι εκ τούτων επιζήσαντες εξετελέσθησαν δια των περιστρόφων. Το ανήκουστον έγκλημα ωλοκληρώθη δια της πυρπολήσεως των περισσοτέρων εκ των οικιών της πόλεως. Παρομοίας εκτελέσεις έκαμαν οι Γερμανοί και εις πολλά χωρία της περιοχής. Οι εκτελεσθέντες συνολικώς ανήλθον εις 1720.
ΔΕΙΤΕ  ΚΑΙ  ΣΧΕΤΙΚΟ  ΒΙΝΤΕΟ
https://youtu.be/6lZ-CiIjgrU

ΝΑ  ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ    ΟΤΙ  ΕΓΙΝΕ  ΚΑΙ  ΔΕΥΤΕΡΟ  ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ  ΤΗΣ   ΠΟΛΗΣ
  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ   ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ , ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ  ΤΟΥ  ΠΡΩΤΟΥ . . .
 ΟΛΑ  ΑΥΤΑ  ΤΑ  ΚΡΥΒΟΥΝ  ΕΠΙΜΕΛΩΣ  ΟΙ  ΑΛΗΤΕΣ < ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ και
  < ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ > .
 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ  ΟΤΙ  ΜΕΤΑ  ΑΠΟ  ΤΕΤΟΙΑ  ΜΕΓΑΛΟΙΩΔΗ  ΘΥΣΙΑ  ΑΙΜΑΤΟΣ ,
  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΕΝΤΟΠΙΟΙ  ΠΟΥ  ΨΗΦΙΣΑΝ  <  ΑΡΙΣΤΕΡΑ > -  ΣΥΡΙΖΑ .
  ΙΣΩΣ   ΕΙΝΑΙ  ΟΙ  ΑΠΟΓΟΝΟΙ  ΤΩΝ  ΣΦΑΓΕΩΝ .

ΑΙΩΝΕΙΑ  Η  ΜΝΗΜΗ  ΤΩΝ   ΤΡΑΓΙΚΩΝ  ΗΡΩΩΝ  ΤΩΝ  ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
          ΑΘΑΝΑΤΟΙ .

Οι"Ὡμότητες" της 1ης ΜΑΛ κατά τα γεγονότα του πολυτεχνείου.

ΚΑΤΟΠΙΝ  ΤΗΣ  ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ  ΤΟΥ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ  ΑΠΟ  ΤΟΝ
  ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ  , ΑΚΟΥΜΕ  ΤΗΝ   ΝΕΑΝ   ΟΜΙΛΙΑ  ( ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ )  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ.

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΤΟΥ  ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ  ΥΠ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ  ΤΩΝ  ΑΡΜΑΤΩΝ  , ΠΡΟΣ   <  ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗΝ >  ΤΩΝ  ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ  ΚΑΙ  ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ  ΤΗΣ          ΑΛΗΘΕΙΑΣ .

Η Συνήθεια της μασωνείας να προσεταιρίζεται προσωπικότητες

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙAΣ  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

ΤΑ  ΨΕΜΑΤΑ  ΤΩΝ  ΜΑΣΩΝΩΝ  (ΑΚΟΜΑ   ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΜΕΓΑ  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΤΟΝ  ΕΛΕΓΑΝ  ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ , ΚΑΘΩΣ  ΚΑΙ  ΤΟΝ Θ.  ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  )

Η ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Η  ΝΕΑ  ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α .ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  ΕΠΙ   ΤΟΥ  ΒΗΜΑΤΟΣ
  ΤΟΥ  ΤΟΜΕΩΣ  ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ .

ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ

Η  ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ  ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ   ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ  , ΚΑΙ  ΚΑΤΟΠΙΝ
   Η  ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ   ΑΡΧΗΓΟΥ   ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ - ΙΩΑΝ ΠΟΛΕΜΗΣ

Τι είναι η Πατρίδα μας ;

Τί εἶν’ ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν’ οἱ κάμποι

Μὴν εἶναι τ’ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶν’ ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ’ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά,

κάθε νησάκι της, ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαῖα μνημεῖα της, χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη φόρεσε, καὶ τὸ καθένα

μιὰ δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι, πού ᾽χομε μὲς στὴν καρδιά,

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀκτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: ᾽Εμπρός, παιδιά!᾽Ιωάννης Πολέμης         

Δεκεμβριανά - Το αληθινό πρόσωπο του ΚΚΕ.

Ομιλία του ε.α. Λοχαγού Α. Πετρόπουλου εις την Λαϊκή Κίνηση Πολιτών Αττικής 2/12/2014. Όλες οι λεπτομέρειες των μαχών και με τη βοήθεια του χάρτη. Πιο επίκαιρη από ποτέ... Μάθετε πως κρατήθηκε η Ελλάδα ζωντανή από τα μαχαίρια των κομμουνιστών. Μια συγκλονιστική ομιλία για το πραγματικό πρόσωπο του κομμουνισμού και του ΚΚΕ. Αν και το μέγεθος ίσως κουράσει, αν θέλετε να μάθετε τι συνέβη και τι θα συμβεί στην Ελλάδα... Αξίζει να την παρακολουθήσετε...

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ -  ΜΗΝΑΣ  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 

2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1941 Η πείνα σε συνδυασμό με τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες προκαλεί χιλιάδες θύματα ανάμεσα στον αστικό κυρίως πληθυσμό της χώρας. Μέχρι τα μέσα του 1942 οι νεκροί θα φτάσουν τις 200.000.

4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί πυρπολούν την μονήν Ομπλού (εις τας παρυφάς του Παναχαϊκού όρους).

8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί μπαίνουν στην μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και εκτελούν 13 υπερήλικες μοναχούς, 3 υπηρέτες, ένα προστατευόμενο ορφανό ηλικίας 7 ετών και 5 προσκυνητές .

13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Τραγωδία των Καλαβρύτων. Από πρωϊας ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις περιέζωσαν την πόλιν, ειδοποιήθησαν δε αμέσως όλοι οι κάτοικοι να συγκεντρωθούν εις την κεντρικήν πλατείαν. Εκεί, οι Γερμανοί εξεχώρισαν όλους τους άνδρας ηλικίας 16—70 ετών, περί τους 1200 και τους ωδήγησαν παρά το νεκροταφείον, όπου τους εξετέλεσαν ομαδικώς με ριπάς πολυβόλων. Οι ελάχιστοι εκ τούτων επιζήσαντες εξετελέσθησαν δια των περιστρόφων. Το ανήκουστον έγκλημα ωλοκληρώθη δια της πυρπολήσεως των περισσοτέρων εκ των οικιών της πόλεως. Παρομοίας εκτελέσεις έκαμαν οι Γερμανοί και εις πολλά χωρία της περιοχής. Οι εκτελεσθέντες συνολικώς ανήλθον εις 1720.

14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί επανέρχονται εις την μονήν του Μεγάλου Σπηλαίου (βλέπε 8—12—1943) και την λεηλατούν αποκομίσαντες 70 φορτία με διάφορα κειμήλια (άμφια, έπιπλα κλπ.), ακολούθως δε την παραδίδουν εις τας φλόγας.

17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Η καταστροφή της Πτέρης Αχαϊας.

Το 1943 έγινε η μάχη στο Πυργάκι εναντίον των Ιταλών, όπου είχαν συμμετάσχει και Φτεραίοι. Εν συνεχεία οι Ιταλοί με ένα τάγμα εγκαταστάθηκαν στη Φτέρη, έμειναν τέσσερις ημέρες και συνέλαβαν τους: Θ. Αντωνιάδη και Γ. Πανουτσόπουλο και τους εκτέλεσαν στο προσκυνητάρι Πετσάκων, όπου στη θέση αυτή υπάρχει ένα μικρό απέριττο μνημείο. Οι Ιταλοί έκαψαν ένα τμήμα της Φτέρης και ολοκλήρωσαν την καταστροφή οι Γερμανοί, μετά το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, την 17η Δεκεμβρίου 1943. Έκαψαν και την κεντρική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στο ναό αυτό υπήρχαν πριν από την καταστροφή προπολεμικά δυο παλιές εικόνες αξίας, του Χριστού και της Παναγίας.

18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτελούν 118 κατοίκους του χωριού Δράκεια της Μαγνησίας.

Φωνές θανάτου ακούγονται στη Δράκεια…….

Ψηλό κυπαρίσσι με 118 κυπαρισσόμηλα πεσμένα

Φωνές θανάτου σπαράζουν τη Δράκεια

Έναν – έναν τους σημάδευε το μίσος

έναν – έναν στη χαράδρα

τους πλάγιαζε.

Μια ολόκληρη βοή

Σαν ένας ολόκληρος θάνατος

Και μετά…….. σιγή.

Από τις 350 οικίες του χωριού καταστράφηκαν οι 58.


 

 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1942 Εκτελούνται στα Τρίκαλα, ύστερα από απόφαση του Γερμανοϊταλικού στρατοδικείου, έξι Έλληνες.

«Ελλάς Ελλάς ή ταν ή επί τας»

 ΚΑΤΗΝΤΗΣΑΝ   ΤΟΥΣ  ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ  ΜΑΣ  
  ΦΙΛΛΙΠΙΝΕΖΕΣ .- 
  ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ  ΤΟΝ  ΚΑΎ΄ΜΜΕΝΟ   ΝΑ  ΠΕΡΑΣΕΤΕ .
-  ΑΛΗΤΕΣ .

Στο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης οδηγήθηκαν σήμερα οι στρατιωτικοί που αρνήθηκαν να υπηρετήσουν σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων.

Αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται συγκέντρωση συμπαράστασης προς τον  υπαξιωματικό και τον  αξιωματικό από μέλη του ΕΠΑΜ και πολίτες μπροστά στην είσοδο του Στρατοδικείου στη Θεσσαλονίκη.
Οι δύο στρατιωτικοί, ένας υπαξιωματικός και ένας αξιωματικός  αρνήθηκαν να υπηρετήσουν στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων ΑΛΕΞΥΛ στο Δερβένι.
Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται κρατώντας ελληνικές σημαίες και πανό και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του εθνικισμού για τις κυρώσεις που δέχθηκαν δύο στρατιωτικοί.
Γιατί αρνήθηκαν να υπηρετήσουν
«Αρνήθηκα να υπηρετήσω στο κέντρο φιλοξενίας για λόγους πολιτικής ανυπακοής στο πολιτικό καθεστώς, γιατί αυτά είναι στρατόπεδα εγκλωβισμού των προσφύγων στην Ελλάδα και σχέδιο από την ΕΕ για αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού», δήλωσε στη Voria.gr ο υπαξιωματικός Ευάγγελος Φώτης και πρόσθεσε: «Πέρασα πειθαρχικό και κινδυνεύω με απόταξη αλλά δεν μου δίνουν την απόφαση».

Ο Έλεγχος των Κοινωνιών δεν υπήρξε ποτέ... πιο . . . . . . . . . . . . . . < Δημοκρατικός > .

Η  ΝΕΑ   ΟΜΙΛΙΑ   ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Ο ΓΛΩΣΣΟΚΤΟΝΟΣ ΡΑΛΛΗΣ

ΚΑΤΟΠΙΝ  ΤΗΣ  ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ  ΤΟΥ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ  ΑΠΟ  ΤΟΝ
  ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ  , Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ   ΤΟΥ  ΣΥΛΛΟΓΟΥ
 ΔΑΣΚΑΛΟΣ  ΣΠΥΡΙΔΩΝ   ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ  ΑΝΑΛΥΕΙ  ΤΑ   < ΤΗΣ  ΓΛΩΣΣΗΣ > ,
   ΜΕ  ΤΗΝ  ΙΔΙΚΗΝ ΤΟΥ  ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΝ  ΜΑΤΙΑ  ΚΑΙ  ΕΜΠΕΙΡΙΑ ,  ΕΤΩΝ .
  ΟΜΙΛΕΙ  ΕΠΙΣΗΣ  ΚΑΙ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΜΑΣΩΝΟ  ΡΑΛΛΗ  ΚΑΙ  ΤΑ  < ΕΡΓΑ  > ΤΟΥ .

Εθνικιστική προσέγγιση στην αποφυλάκιση Κουφοντίνα και Καρατζαφέρης ο μόνος "εθνικιστής"

Η  ΝΕΑ   ΟΜΙΛΙΑ   ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
  ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ   ΕΙΣ   ΤΗΝ   ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ   ΓΛΩΣΣΑ  , ΤΟΝ  ΠΛΟΥΤΟ  ΤΗΣ  , ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΕΧΘΡΟΥΣ  ΤΗΣ . ΕΠΙΣΗΣ  ΜΙΛΑ  ΓΙΑ ΤΟΝ   ΠΡΑΚΤΟΡΑ- ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ  ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ  ,
ΤΑ  ΛΑΘΗ  < ΤΟΥ   ΧΩΡΟΥ >  ΤΟΥ  ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ   ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΛΑΟΥ , ΚΑΙ  ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ  ΤΙΣ  ΑΝΑΚΡΙΒΙΕΣ
  ΤΟΥ   Κυριου    ΠΛΕΥΡΗ   ,  ΚΑΙ   ΤΙΣ  ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ,   ΠΕΡΙ   ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ .
     ( ΕΝΟΣ   ΑΝΘΡΩΠΟΥ   ΤΩΝ  ΕΓΓΛΕΖΩΝ )

Η Κυρά της Λαπήθου, Ευφροσύνη Προεστού.

 

 

Σην άνιση μάχη της Λαπήθου στις 6 Αυγούστου 1974, δώδεκα στρατιώτες αποκόπηκαν και έμειναν εγκλωβισμένοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές.  

Αυτούς τους 12 στρατιώτες εντόπισε η κυρία Ευφροσύνη Προεστού και
τους φρόνισε για έναν μήνα.

Τρεις από αυτούς ανήκαν στο 256 Τάγμα Πεζικού και οι άλλοι εννιά στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού.

Όλοι τους κατάγονταν από περιοχές εκτός της επαρχίας Κερύνειας και δεν γνώριζαν τη Λάπηθο.

Η κυρά Φροσύνη που τους βρήκε, στάθηκε δίπλα τους σαν μάνα.
Τους έκρυψε, τους τάισε.

Εκείνο τον Αύγουστο, απέκτησε άλλα δώδεκα παιδιά: τους Πανίκο Παραλιμνίτη, Κώστα Καστελλανή, Γιώργο Χριστοφή, Στέλιο Θεοδούλου, Κούλλη Κυριάκου, Νίκο Παπαναστασίου, Παύλο Νικολάου, Ανδρέα Γρηγορίου και Νίκο Νικολάου, Πολύκαρπο Πέτρου, Αντώνη Φιλίππου και Γιώργο Παπανικολάου. 

Η μαρτυρία.

Στις 6 του Αυγούστου από τις 3.00 π.μ. άρχισαν οι εκρήξεις… Κατά τις 11.00 π.μ. ήρθαν δώδεκα παιδιά μέσα στο σπίτι μου. «Γιαγιά, σώσε μας».

Τους είπα: «Πού να σας βάλω, γιε μου!».

Εράγισεν η καρδιά μου.
Εκρούζαν τα δέντρα, εσκοτείνιαζεν η Λάπηθος· ενόμιζες ότι εχαλούσαν τα βουνά, φωδκιές, εκρήξεις…

Ήταν όλοι δεκαοκτώ χρονών.

Τους είπα: «Γιε μου, αν θα γλυτώσετε έχει ένα υπόγειο λαγούμι εδώ δίπλα· εκεί να κρυφτείτε».

Το στόμα του λαγουμιού ήταν σαν το τζάμι της τηλεόρασης.

Εμπήκαν εκεί μέσα.

Η Λάπηθος έπηξε από το στρατό.

Εγώ έκαμνα πίττες στη σάτζιη, έβαζα σε μια τσάντα ό,τι άλλο είχα και τα έβαζα σ’ έναν καλαμιώνα.

Στις 8 Αυγούστου ήρθαν οι Τούρκοι στο σπίτι μου· μπήκαν μέσα δεκαπέντε Τούρκοι με κάσκες.

Ήμουν μάμμη σαράντα χρόνια μέσα σε χωριά τούρκικα.

Ήξερα τούρκικα. 

Μου λέει:

«Όλοι έφυγαν, εσύ γιατί δεν έφυγες, κοκκώνα;». Εσκέφτηκα τα δώδεκα παιδιά που ήταν στο λαγούμι. Του λέω:

«Άκουσα εις το ράδιο ότι εν να έρτει ο τουρκικός στρατός να φέρει την ειρήνη και την έκκληση να μείνουν ούλλοι οι Έλληνες στα σπίθκια τους.

Όπου θέλετε, γιε μου, εγώ πάω, αλλά να σας παρακαλέσω να με αφήσετε σπίτι μου τζιαι εν να ‘ρτουν οι κόρες μου να με πάρουν».

Αυτόν που με ρώτησε τον ήξερα· τον είχα γεννήσει εγώ. «Φεύγουμε», λέει στους άλλους.

Εκείνος έκοψε πίσω τζιαι μου είπε:

«Έμπα έσσω τζιαι κλείσε την πόρτα».

Τη νύχτα τους είπα:

«Να μη βγείτε από το λαούμι, γιατί ήρθαν οι Τούρκοι· έστω και ένας να χαθεί, εγώ θα κλαίω ώσπου ζω. Προσέξετε κι εγώ θα σας φροντίζω όσο μπορώ»

 

 

 

 

Η πεισματική άρνηση όμως της κυράς Φροσύνης να μετακινηθεί από το σπίτι της κίνησε τις υποψίες των Τούρκων στρατιωτών. 

Στις 4 Σεπτεμβρίου έγινε επίθεση εναντίον του σπιτιού του Καπλάνη στο οποίο κρύβονταν οι 12 στρατιώτες. Ένας από αυτούς ξεκίνησε πεζός και έφτασε στον Αστρομερίτη κι από εκεί στον Αγρό. 

Ένας δεύτερος συνελήφθη στην περιοχή του Βαβυλά ενώ ένας τρίτος κατάφερε να φτάσει μέχρι την Κερύνεια και να παραδοθεί στον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος είχε συνάντηση με τον Ραούφ Ντεντκάς. 

Οι υπόλοιποι 9 συνελήφθησαν μαζί με την κυρά Φροσύνη. Τα φρικτά βασανιστήρια Συνελήφθη πρώτη από τους Τούρκους μόλις τους εντόπισαν.

Την ανέκριναν πολύ σκληρά στον αστυνομικό σταθμό του Αγίου Λουκά.

Την ξυλοκόπησαν άγρια για να ομολογήσει που βρίσκονταν οι 12 στρατιώτες.

Όμως η Κυρά της Λαπήθου δεν άνοιξε το στόμα της. Κράτησε κρυφή οποιαδήποτε λεπτομέρεια αφορούσε τους 12 νέους.

Ήταν έτοιμη να υποστεί τα φρικτά ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια.

Την έγδυσαν, την έδεσαν σε ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν μέσα στους δρόμους για να ομολογήσει την κρυψώνα τους.

Η κυρά Φροσύνη όμως δεν λύγισ

«Εβάλαν με μες σε μια κάμαρη που είχαν πεθάνει τα ξημερώματα δύο γέροι.

Η κάμαρη γεμάτη αίματα. Εχτυπούσαν με.

Έμεινα αναίσθητη.

Η μίση μου πάντα (πλευρά) ήταν ολόμαυρη. Εκλωτσούσαν με με τα παπούτσια μες τα μάθκια, με τα παπούτσια τα στρατιωτικά.
Εφκάλαν μου την καδένα που είχα στον λαιμό με τον σταυρό τζιαι εβάλαν με να φτύνω πας τον σταυρό».

Όταν έφεραν μπροστά της τους στρατιώτες που βοηθούσε, βλέποντας την όψη της, θεώρησαν πως είχε ομολογήσει. Ρώτησαν τον πρώτο: «τη γυναίκα αυτή την ξέρεις;».

Ο στρατιώτης απάντησε «Ναι, μου έδωσε φαγητό». Τότε η κυρά Φροσύνη, έξυπνη καθώς ήταν, γύρισε στον στρατιώτη και απάντησε:
«Τι ώρα ήρτες γιε μου και τάισα σε;
Πρωί ή βράδυ;».

Ο Κυριάκος αντιλήφθηκε το λάθος του.

Απάντησε «βράδυ» και η κυρά Φροσύνη, εκμεταλλευόμενη τα τούρκικα που ήξερε στράφηκε στον ανακριτή και είπε: «Καλά γιε μου, αν έρκεσουν εσύ νύχτα εν θα σου εδίουν φαί;
Που ξέρω εγώ ποιος εν τη νύχτα.

Εγιώ δαμέσα εξεγέννησα τις μισές Τουρκάλλες.

Μπορεί να τουν Τούρκος μπορεί να τουν Έλληνας.

Που να ξέρω;».

Και με αυτόν τον τρόπο ξεγέλασε τους ανακριτές, οι οποίοι θεώρησαν πως η 74χρονη γυναίκα δεν είχε κάποια σχέση με τους στρατιώτες.

Τα βασανιστήρια κι ο εξευτελισμός συνεχίστηκε μέχρι που την αναγνώρισε ένας Τουρκοκύπριος ανακριτής.

Η κυρά Φροσύνη, μαία της περιοχής για σαράντα χρόνια, είχε ξεγεννήσει κι αυτόν.

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΗΡΤΕΝ ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ. ΗΤΑΝ ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ. ΛΑΛΕΙ ΜΟΥ: «ΜΕΝ ΚΛΑΙΕΙΣ, ΚΟΚΚΩΝΑ, ΤΖΙ ΕΝ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΣΤΟ ΧΩΡΚΟ ΣΟΥ» (…). ΕΚΑΜΑ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗ ΛΑΠΗΘΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ Η κυρά Φροσύνη, απεβίωσε στις 17 Απριλίου 1993 σε ηλικία 93 ετών.

Οι δώδεκα στρατιώτες που γλύτωσαν την είχαν ως μητέρα τους.

«Το ότι ζούμε σήμερα, το χρωστάμε στην κυρά Φροσύνη», παραδέχονται.

ε.

Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μία λέξη.

 

ΟΜΙΛΙΕΣ ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α. ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΥΟ   ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ   ΟΜΙΛΙΕΣ  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  .ΩΣ  ΓΝΩΣΤΟΝ - ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ   ΜΗΤΗΡ  ΜΑΘΗΣΕΩΣ .
 ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ  ΤΗΝ  ΤΟΤΕ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ  .

ΜΕΡΟΣ   2ον

Τι και αν πέρασαν εβδομήντα τόσα χρόνια

Με την υπογραφή κοινής Διακήρυξης από τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ  και εκπροσώπους φορέων της Γερμανικής Αυτοδιοίκησης, ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες της 7ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης παρουσία 480 συμμετεχόντων εκ των οποίων 185 Ελλήνων εκπροσώπων-Γερμανοτσολιάδων  από την τοπική αυτοδιοίκηση. Στη Διακήρυξη διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, η κοινή διαπίστωση ότι η διασυνοριακή συνεργασία, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, αποτελεί μια χρήσιμη ανταλλαγή εμπειριών για όλους τους ενδιαφερόμενους, επισημαίνεται επίσης η σημασία της δημιουργίας της κοινής Πολιτικής Επιτροπής για την Τοπική Αυτοδιοίκησης, που απαρτίζεται από Ανώτατα Στελέχη των δήμων και περιφερειών καθώς και εκπροσώπους επιμελητηρίων των δύο χωρών και υπογραμμίζεται πως μέσω της Ελληνογερμανικής συνεργασίας προβάλλονται κοινά πεδία δράσης, καλές πρακτικές και υποδεικνύονται τρόποι μελλοντικής ανάπτυξης της δομής και του περιεχομένου της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, αξιοποίηση Ευρωπαϊκών Κονδυλίων από τους ελληνικούς και γερμανικούς Δήμους και τις Περιφέρειες και ανακοινώνεται η έγκριση της δημιουργίας του Ελληνογερμανικού Γραφείου Νέων καθώς και η συμμετοχή των Ελλήνων της Γερμανίας, στις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης. Από τις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης αναδείχθηκαν καλές πρακτικές που εφαρμόζονται σε πόλεις των δύο χωρών, έγινε ανταλλαγή τεχνογνωσίας και συμφωνήθηκε η περαιτέρω συνεργασία μας με στόχο την ισότιμη ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

Μπροστά τους ο Λογοθετόπουλος και ο Τσολάκογλου  ήταν….αντιναζί.  


Η  ΚΑΤΑΛΗΞΗ   ΙΔΙΑ  ΘΑ  ΕΙΝΑΙ 

 

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ ΑΝΤ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ

Αγωνιστής του '21 και πολιτικός. Πληρεξούσιος και Βουλευτής Λιβαδειάς κατ’ επανάληψη και Πρόεδρος της Βουλής από τις 21 Δεκεμβρίου 1849 έως τις 27 Ιουλίου 1850.

Ο Αντώνιος Γεωργαντάς γεννήθηκε στη Θήβα τον Μάρτιο του 1799 και μεγάλωσε στη Λιβαδειά.

Κατά τη διάρκεια της Εθνεγερσίας του 1821 διατηρούσε με δικά του έξοδα στρατιωτικό σώμα 120 ανδρών και πήρε μέρος σχεδόν σε όλες τις μάχες στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα.

Έως το 1826 υπηρέτησε υπό τους Αθανάσιο Διάκο, Οδυσσέα Ανδρούτσο, του οποίου διετέλεσε «γραμματικός» και τον Ιωάννη Γκούρα, ενώ ανέλαβε καθήκοντα γραμματέα του επαρχιακού ταμείου.

Το 1827 ακολούθησε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Δημήτριο Υψηλάντη, ενώ από το 1828 έως το 1830 ήταν ενταγμένος στο επιτελείο του στρατηγού Τζωρτζ στη Δυτική Στερεά Ελλάδα.

Πήρε μέρος ως πληρεξούσιος Λειβαδιάς σε όλες τις εθνοσυνελεύσεις της Επαναστάσεως, καθώς και στην Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1831.

Στάθηκε στο πλευρό του Ιωάννη Καποδίστρια από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στην Πελοπόννησο και επί  Όθωνος ονομάστηκε τιμητικά συνταγματάρχης της Φάλαγγας, την οποία αποτελούσαν παλαίμαχοι αγωνιστές. 

Στο διάστημα της βασιλείας του Όθωνα ασχολήθηκε με την πολιτική.

Αρχικά ως δήμαρχος Λειβαδείας (1836) και στη συνέχεια ως πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου της ευρύτερης περιοχής.

Τάχθηκε στο πλευρό του Μακρυγιάννη κι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.

Συμμετείχε ως πληρεξούσιος Λειβαδιάς στην Α' Εθνοσυνέλευση, που συγκλήθηκε αμέσως μετά.

Στη συν έχεια εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Λιβαδειάς, κατά τις περιόδους 1844-1853, 1859-1862 και 1872-1874.

Στις 21 Δεκεμβρίου 1849 εκλέχτηκε πρόεδρος της Βουλής, επί πρωθυπουργίας Αντωνίου Κριεζή, θέση την οποία διατήρησε έως τις 27 Ιουλίου 1850.

Το 1860 διορίστηκε από τον Όθωνα γερουσιαστής και τον επόμενο χρόνο νομάρχης Ναυπλίας.

Ήταν από εκείνους που υποστήριξαν τον Όθωνα μέχρι την έξωσή του το 1862.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα αφιέρωσε στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του, που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Παρνασσός και Πανδώρα.

Ήταν νυμφευμένος με την κόρη του προκρίτου της Λιβαδειάς Ιωάννη Λογοθέτη, η οποία ανέπτυξε αξιόλογη κοινωνική δραστηριότητα στα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους.

Ο Αντώνιος Γεωργαντάς πέθανε στις 15 Ιανουαρίου 1884, σε ηλικία 85 ετών.

ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΠΡΟΕΔΡΟΥ  ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ   ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ( ΔΑΣΚΑΛΟΥ ) .

ΟΜΙΛΙΑ  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ ε.α.  ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .

ΕΟΡΤΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

O ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΜΑΣ  ΣΥΜΕΤΕΙΧΕ  ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΕΟΡΤΗ , ΟΝΤΑΣ   ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ  ΚΑΙ  ΠΟΛΛΑ  ΑΠΟ  ΤΑ  ΜΕΛΗ  ΜΑΣ . ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ  ΚΑΛΕΣ  ΔΡΑΣΕΙΣ .
  Η   ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ  < ΒΑΛΛΕΤΑΙ  >  ΑΠΟ  ΠΑΝΤΟΥ , ΑΠΟ  ΕΧΘΡΙΚΑ  ΠΥΡΑ .

   ΠΡΩΟΘΟΥΝ  ΤΗΝ  ΑΝΩΜΑΛΙΑ , ΕΝΩ  ΟΙ  ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ  ΑΡΧΕΣ    ,ΚΑΙ ΟΙ  ΥΓΕΙΩΣ  ΣΤΕΚΟΜΕΝΑΙ   ΒΑΣΕΙΣ ,  ΚΑΙ  ΘΕΣΜΟΙ ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΙ  ΚΑΙ  ΣΥΡΙΚΝΩΝΟΝΤΑΙ .
         ΟΛΟΙ  ΞΕΡΟΥΜΑΙ  ΠΟΙΟΙ  ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ  ΠΙΣΩ  ΑΠΟ  ΟΛΑ  ΑΥΤΑ .

Εορτή Συλλόγου Πολυτέκνων Λιβαδειάς

06-11-17:Tην Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017 οι πολύτεκνοι της Λιβαδειάς και των περιχώρων γιόρτασαν   τους προστάτες τους Άγιους Τερέντιο-Νεονίλλα και επτά παιδιά τους .

        Η γιορτή πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Λιβαδειάς και περιελάμβανε Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία ,ομιλία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδειάς κ. Γεώργιο ,χαιρετισμό από τον πρόεδρο του Συλλόγου κ. Νικόλαο Σανιδά ,τιμητική βράβευση και οικονομική ενίσχυση 10 νέων πολύτεκνων οικογενειών και στο τέλος δεξίωση στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού.

         Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του αφού έκανε σύντομη αναφορά στη ζωή των τιμωμένων Αγίων ,τόνισε το μαρτυρικό τέλος και την θυσία τους για την Χριστιανική πίστη που συνέβη την περίοδο των μεγάλων διωγμών του Χριστιανισμού ,επί αυτοκτάτορος Διοκλητιανού τον 2^ο μ.Χ. αιώνα .

        Συσχέτισε την θυσία τους με το θυσιαστικό πνεύμα των πολύτεκνων γονέων που επιλέγουν να φέρουν στον κόσμο και να μεγαλώσουν πολλά παιδιά σε πείσμα της οικονομικής κρίσης και του ευδαιμονισμού που έχει εισβάλλει στην Ελληνική κοινωνία και ιδίως στην νεολαία μας.

       Κάλεσε την Ελληνική Πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά με το δημογραφικό πρόβλημα και την Υπογεννητικότητα στη πατρίδα μας ,που αν δεν αναστραφεί μπορεί να οδηγήσει σε αφανισμό των Ελληνισμό.

       Ο πρόεδρος του Συλλόγου απηύθυνε θερμό χαιρετισμό στις πολύτεκνες οικογένειες που με ηρωισμό και ευθύνη φέρνουν στον κόσμο ,ανατρέφουν, μορφώνουν και αποκαθιστούν πολλά παιδιά, τόνισε την ευτυχία που βιώνουν στην πολυμελή οικογένεια και ευχήθηκε υγεία και αγάπη στα μέλη του Συλλόγου.

       Ακολούθησε η τιμητική βράβευση –οικονομική ενίσχυση εκ μέρους της τοπικής Εκκλησίας 10 νέων πολύτεκνων οικογενειών εκλεκτών μελών του Συλλόγου που είναι οι ακόλουθες:

1) Αθανάσιος Τσαπρούνης-Σοφία Σασιάκου με 6 παιδιά

2) Σπυρίδων Δημητρίου –Ανθή Πολυτάρχου με 5 παιδιά

3) Ηλίας και Σοφία Κοπανάκη με 5 παιδιά

4) Θεόδωρος και Παναγιώτα Ψευτη με 5 παιδιά

5) Σπυρίδων Τσιγιάννης –Αρετή Κυριάκου με 4 παιδιά

6) Κωνσταντίνος Μαγκας –Ερασμία Τριανταφύλλου με 4 παιδιά

7) Χρήστος Αθανασάκης –Μαρίνα Κάππα με 4 παιδιά

8) Γεώργιος Χαλιμπούρδας-Ευαγγελία Καλογερομήτρου με 4 παιδιά

9) Ιωάννης Γκίκας –Γεωργία Μωραΐτη με 4 παιδιά

10) Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου –Αναστασία Κώτσου με 4 παιδιά

     Ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Νίκος Σανιδάς τις συνεχάρη τονίζοντας την σεμνότητά τους ,το ήθος τους και κυρίως την Χριστιανική τους πίστη.

    Επίσης ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη κ. Γεώργιο για το ειλικρινές και θερμό ενδιαφέρον του για την πολύτεκνη οικογένεια και την γόνιμη συνεργασία του με το τοπικό Σύλλογο μας.

    Η όλη εκδήλωση που συγκέντρωσε μεγάλο πλήθος πολύτεκνων και φίλων των πολύτεκνων έκλεισε με θερμή δεξίωση στο Πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού.

ΟΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΩΝ < ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ >

Απόσπασμα  Ομιλίας  στις 30.10.2017   του  Αρχηγού -Λοχαγού ε.α. Ανδρέα Πετρόπουλου στα γραφεία του   Συλλόγου  της  ΛΑ.ΚΙ.Π.Α. 

 ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΥΠΕΡΟΧΗ <ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΞΗ > ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ .
ΜΙΑΝ ΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ , ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ .

Αλήθειες του εθνικισμού. Μέρος 2ον 

 

 

ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ

Στρατιωτικός και πολιτικός, με έντονη δράση σε κρίσιμες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, γνωστός με το

προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης».

Γεννήθηκε στο Βούνεσι (σημερινό Μορφοβούνι) Καρδίτσας στις 4 Νοεμβρίου 1883.

Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό με το βαθμό του δεκανέα το 1903 και πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. 

Συμμετείχε ενεργά στον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο», που έκανε το Κίνημα στο Γουδί (1909) και έφερε στην εξουσία τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Το 1912, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός και με το βαθμό αυτό πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913).

Ο Πλαστήρας διακρίθηκε σε πολλές μάχες, ιδιαίτερα στη Μάχη του Λαχανά, όπου οι συμπολεμιστές του έδωσαν το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης».

Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916) συντάχθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και προσχώρησε στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης.

Στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έδειξε ξεχωριστά χαρίσματα, ιδιαίτερα στη Μάχη του Σκρα και προήχθη σε αντισυνταγματάρχη.

Το 1919 ανέλαβε τη διοίκηση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στην Ουκρανία, συμμετέχοντας στη συμμαχική εκστρατεία υποστήριξης του ρωσικού «Λευκού Στρατού», ο οποίος εμάχετο τους μπολσεβίκους του Λένιν.

Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, ο Πλαστήρας επικεφαλής της ίδιας μονάδας και με το βαθμό του συνταγματάρχη εστάλη στο Μικρασιατικό Μέτωπο.

Η δράση του κατά τη μικρασιατική εκστρατεία ενίσχυσε τη φήμη του.

Οι Τούρκοι τον ονομάζουν Καρά-Πιπέρ (Μαυρόπιπερο), εξαιτίας του μελαψού του χρώματος και τη μονάδα του «Σεϊτάν Ασκέρ» (Στρατό του Διαβόλου).

Ο Πλαστήρας διακρίθηκε κατά την τουρκική αντεπίθεση στο Σαγγάριο, που προκάλεσε την κατάρρευση του Μετώπου.

Οδήγησε τη μονάδα του συντεταγμένα στον Τσεσμέ και από εκεί στη Χίο, σώζοντας παράλληλα χιλιάδες πρόσφυγες που τον ακολουθούσαν.

Η Μικρασιατική Καταστροφή έφερε την εξέγερση του στρατού στη Χίο και στη Μυτιλήνη τον Σεπτέμβριο του 1922 και τη δημιουργία της «Επαναστατικής Επιτροπής» υπό τους Νικόλαο Πλαστήρα, Στυλιανό Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά.

Η Επιτροπή με τελεσίγραφό της αξίωσε την παράδοση της εξουσίας, την έξωση του βασιλιά Κωνσταντίνου και την παραίτηση της κυβέρνησης Γούναρη.

Με τη βοήθεια του λαού και του στρατού, ιδίως του Ναυτικού, οι εξεγερθέντες γρήγορα έγιναν κύριοι της κατάστασης, με τον Νικόλαο Πλαστήρα να έχει αρχηγικό ρόλο.

Ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε υπέρ του υιού του Γεωργίου Β', ενώ πρωθυπουργός ανέλαβε ο Σωτήριος Κροκιδάς.

Η Επαναστατική Επιτροπή είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει. Έπρεπε να αναδιοργανώσει τον στρατό για να επιτύχει καλύτερους όρους ως ηττημένη χώρα στην επικείμενη διάσκεψη της Λοζάννης, να φροντίσει και να στεγάσει τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρασιάτες πρόσφυγες, αλλά και να επουλώσει το τραυματισμένο λαϊκό αίσθημα, που ζητούσε την τιμωρία των υπαιτίων της Εθνικής Συμφοράς.

Με μια αμφιλεγόμενη απόφασή του, προσήγαγε σε δίκη του πολιτικούς και στρατιωτικούς υπεύθυνους της ήττας («Δίκη των Έξι»), οι οποίοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Ο Πλαστήρας κάλεσε από την εξορία τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να ηγηθεί της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που οδήγησαν στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923).

Η Επαναστατική Επιτροπή αντιμετώπισε επιτυχώς το φιλοβασιλικό πραξικόπημα των υποστρατήγων Γαργαλίδη και Λεοναρδόπουλου (Οκτώβριος 1923), ενώ δεν κλονίσθηκε με το περιστατικό της Κέρκυρας, που προκάλεσε την ολιγοήμερη κατάληψη του νησιού από τους Ιταλούς.

Ο Πλαστήρας πίστευε ότι η θέση των στρατιωτικών είναι στους στρατώνες και μόνο δεινά θα προκαλούσε η άσκηση εξουσίας από αυτούς.

Έτσι, οδήγησε τη χώρα στις κάλπες στις 16 Δεκεμβρίου 1923.

Από τις εκλογές απείχε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις», στην οποία είχαν συσπειρωθεί οι φιλοβασιλικοί και άλλοι αντιπολιτευόμενοι την Επαναστατική Επιτροπή.

Η νέα Βουλή που προέκυψε ήταν Συντακτική και συνήλθε στις 2 Ιανουαρίου 1924, ανοίγοντας το δρόμο για τη Β' Ελληνική Δημοκρατία.

Την ίδια μέρα, ο Πλαστήρας υπέβαλε την παραίτησή του από τις τάξεις του στρατεύματος, αφού πρώτα έκανε ένα απολογισμό των πεπραγμένων της Κυβερνητικής Επιτροπής.

Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα, με απόφαση της Βουλής προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου.

Από το 1924 έως το 1933 ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν μετείχε στα κοινά, ζώντας μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Όταν στις εκλογές της 6ης Μαρτίου 1933 η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» αναδείχθηκε νικήτρια, ο Πλαστήρας προσπάθησε να αποτρέψει την πολιτική μεταβολή μ' ένα πραξικόπημα που απέτυχε παταγωδώς, καθώς δεν είχε ούτε τη στήριξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, καθώς η κυβέρνησή του παραιτήθηκε το ίδιο βράδυ.

Με το ενδεχόμενο να διωχθεί ποινικά για εσχάτη προδοσία, ο Πλαστήρας αναχώρησε κρυφά για τα Δωδεκάνησα και από εκεί για τη Βηρυτό και τη Γαλλία, όπου εγκαταστάθηκε στη Νίκαια.

Τελικά, δεν διώχθηκε για το πραξικόπημα της 6ης Μαρτίου 1933, αλλά για το φιλοβενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935.

Αν και βρισκόταν μακριά από την Ελλάδα, καταδικάσθηκε σε θάνατο, μαζί με τον Βενιζέλο.

Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιδικτατορικής κίνησης, ενώ προσπάθησε μάταια να πείσει τη Γαλλία να αναλάβει ενεργό ρόλο στην κατάλυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου.

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου έγραψε επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση, με την οποία την καλούσε να συνθηκολογήσει με την Ιταλία.

ΣΤΑ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΤΟΥ

 Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος –έπασχε από φυματίωση – κι έμενε σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. 

Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα

στο κρεβάτι αλλ’ αυτός

αρνήθηκε λέγοντας:

«Μα τι λέτε;

Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;»

Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα… 

Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε:

«Τι κάνω… σκάβω για να καλοτρώγω;».

Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

– Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.

– Μα θα προσβληθεί…

– Δεν πειράζει… Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα.
Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Το 1952, πρωθυπουργός ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης.

Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα:

«Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική.

«Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ…».

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:

«Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες.
Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: 
«Όλα για την Ελλάδα!».

 

, Η Προσβολή της Συλλογικής Μνήμης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΟΜΙΛΙΑΣ  ΤΟΥ  ΑΡΧΗΓΟΥ - ΛΟΧΑΓΟΥ  ε.α.   ΑΝΔΡΕΑ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ .


.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 ΔΕΝ  ΕΙΧΑΜΕ  ΔΙΑΒΑΣΕΙ  ΤΟΝ  ΜΗΝΑ  ΟΚΤΩΒΡΙΟ

 ΕΤΣΙ  ΒΑΛΑΜΕ  ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΔΥΟ  ΜΗΝΕΣ  ΜΑΖΙ .

  ΤΡΟΜΕΡΑ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ  ΤΟ  ΔΥΜΗΝΟ  ΑΥΤΟ , ΤΑ  ΠΙΟ  ΠΟΛΛΑ   ΚΑΤΑ  ΤΗΝ  < ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ > ΤΟΥΣ .

1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941 Οι βούλγαροι, κατόπιν σχεδίου και εντολής των Γερμανών εκτελούν 130 Έλληνες από την Κορμίτσα Σερρών.

—1943 Οι Γερμανοί εκτελούν Έλληνες πατριώτες στον Βόλο.

3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943 Οι γερμανοί εκτελούν 82 Έλληνες στην Ήπειρο (η καταστροφή του χωριού Λιγκιάδες έναντι των Ιωαννίνων).

Στο σπίτι του Ρούσκα ήταν δύο οικογένειες εκτελεσμένες η Ελένη Αθ. Μπαμπούσκα και το παιδί της σκοτωμένο και το άλλο τραυματισμένο στη σπονδυλική στήλη -ήταν ζωντανό και βύζαινε στη μάνα του σκοτωμένη 36 ώρες που ήρθαν και το πήραν. Ήρθε ο Νικόλαος Γ. Μανδήλας και το πήγαν στο Νοσοκομείο στο Γρεβενήτη που είχαν οι αντάρτες- και η Μαρία Γ. Λάππα με τα τρία παιδιά της. Στη μάνδρα του Δημ. Παπά ήταν σκοτωμένος μεσ΄ τα πουρνάρια ο Σταύρος Γ.Ζώτος, είχε τα λεπτά στην τσαντήλα και μετά από πολλές μέρες τον βρήκαν και του πήραν τα λεφτά και μετά είπαν. Στον κήπο του Λάππα ήταν (σκοτωμένη) η Ελένη Γ. Γεράκου με τα δύο της παιδιά. Στην αυλή του Τσερίκη ήταν(σκοτωμένη) η Αγγέλω η γιαγιά Κώστα και Μήτσου Φούκα. Στην κουζίνα Θεοδώρου Λώλη ήταν σκοτωμένη η Λαμπρινή χήρα Λιούρη, η κοπέλα μου αβάπτιστη τεσσάρων μηνών καμένη μαζί με την σαρμάνα, η Αικατερίνη χήρα Λώλη και η Πανάγιω Κ. Λώλη κοπέλα 18 χρονών ήταν πίσω από την πόρτα στη γωνία. Άνοιγε η πόρτα και τις έπιανε η πόρτα πίσω. Έμειναν εκεί 25 μέρες ώσπου μύρισαν και τις βρήκαν και δεν μεταφέρονταν να τις θάψουν στο Νεκροταφείο και τις έθαψαν στην κήπο εδά κει. Αφού μας είπαν αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα, τα χάσαμε, δεν ξέραμαν που πάμε, δεν είχαμε αίμα ζεστό απάνω μας, κρυώσαμε, παγώσαμε, χτυπηθήκαμε, κλάψαμε, θρηνήσαμε.

Η ώρα δώδεκα το μεσημέρι αφήσαμε τα παιδιά μας υγιέστατα, τα σπίτια μας σπίτια ωραία και να επιστρέψομε το βράδυ και μη βρούμε ούτε ανθρώπους ούτε σπίτια. Ξεκινήσαμε από την Στρογγλή και κάναμε κάτω να έρθουμε για το χωριό και δεν ξέραμε που πηγαίναμε. Αλλού θέλαμε να πάμε και αλλού πηγαίναμε.

……………………………..

Το βράδυ καμιά ώρα μέρα από μέρη που δεν φαινόμασταν από τα Γιάννενα δια να μας βάλουν ήρθαμαν στο χωριό. Μας φαινόνταν πως θα βρούμε τους ανθρώπους ζωντανούς. Βρήκαμαν τη Λαμπρινή Λιούρη και την κοπέλα μου σκοτωμένες και καμένες στο μαγιριό ψηλά στο αξεφύληγο αραποσίτι του μπάρμπα μου Θοδωρή Λώλη. Την άλλη μέρα ήρθαν δύο τσοπαναραίοι να πάρουν λίγο νερό, ψωμί ότι να εύρεσκαν να βάλουν στο στόμα τους, τους βαλαν από το νησί με τα μυδράλια.

Και έτσι δεν έρχονταν ξανά μέρα άνθρωποι στο χωριό. Νύχτα σε νύχτα έρχονταν και έθαφταν τους σκοτωμένους που ήταν έξω από τα σπίτια και συμμάζευαν ότι είχε μείνει από την καταστροφή…

Οι Ναζί ακόμα το μάτι στο χωριό το είχαν. Την Τρίτη Κυριακή και την Πέμπτη Κυριακή το βράδυ μετά το κάψιμο, έβαλαν με το πυροβολικό στα σπίτια που είχαν μείνει άκαιγα, τα τρύπησαν τα τοιχάρια με τα βλήματα αλλά ευτυχώς δεν ήταν άλλα θύματα.

Την πρώτη Σεπτεμβρίου 1944 χτυπούν από το Τζαμί του Κάστρου με τα βαριά μυδράλια και ανάψαν και κάηκαν τα μανδριά του Αθανασ. Μπαμπούσκα. Την ίδια μέρα ρίχτουν στα βλάχικα κονάκια που ήταν στη θέση «Γιάνο» και σκότωσαν μια βλάχα, τη γυναίκα του Στάθη Μάστουρα. Τη φέραν νύχτα και τη θάψαν στο χωριό.

6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944 Εκτελούνται από τους Ναζί 85 Έλληνες πατριώτες στην περιοχή Υμηττού-Χαραυγής.

7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943 Μνήμες της μαρτυρικής Λιλαίας (Κάτω Αγόριανη) του Νομού Φωκίδος.

Στις 6 Οκτωβρίου 1943, σμήνος αμερικανικών υπερφρoυρίων περνούσε πάνω από το χωριό πάvω Αγόριανη επιστρέφοντας στις βάσεις του στην Ιταλία αφού είχε βομβαρδίσει εχθρικούς στόχους στην περιοχή - Ελευσίνας και Τατοίου Αττικής. Τα αμερικανικά υπερφρούρια καταδιώκονταν από Γερμανικά καταδιωκτικά Μέσσερσμιτ και ακριβώς πάνω από το χωριό ένα Γερμανικό καταδιωκτικό έπληξε και κατέρριψε ένα υπερφρούριο. Από το υπερφρούριο αυτό πριν συντριβεί στο έδαφος, ρίχτηκαν στο κενό με τα: αλεξίπτωτά τους τα εννέα μέλη του πληρώματος. Ορισμένα από τα γερμανικά καταδιωκτικά άρχισαν τότε να πολυβολούν τους Αμερικανούς αεροπόρους. Ένας από τους Αμερικανούς αεροπόρους επλήγη και έφτασε στο έδαφος νεκρός. Οι κάτοικοι του χωριού ξεχύθηκαν προς την πλάγιά όπου έπεφταν οι αεροπόροι και τους περισυνέλλεξαν. Πριν όμως περάσει πολλή ώρα Γερμανική μηχανοκίνητη δύναμη έφτασε στο χωριό Λιλαία (κάτω Aγόριανη) εξόρμησε Πεζή προς την Πάνω Aγόριανη, ορεινό χωριό. Κινητοποιήθηκαν τότε όλοι οι κάτοικοι του χωριού, άλλοι για να φυγαδεύσουν τους συμμάχους αεροπόρους και άλλοι για να μεταφέρουν τις οικογένειές τους στις γύρω περιοχές του Παρνασσού, καθώς ήταν γνωστή σε όλους η εξοντωτική αγριότητα των Γερμανών. Οι άνδρες του εφεδρικού ΕΛΛΑΣ και της μαχητικής ομάδας του χωριού έσπευσαν στο ενδιάμεσο της απόστασης των χωριών Πάνω και κάτω Aγόριανης, στη θέση «Βρυζόραχη- Όχτος» και στη μάχη που επακολούθησε, αφού σκότωσαν την εμπροσθοφυλακή (7) επτά Γερμανούς, έτρεψαν σε φυγή το Γερμανικό τμήμα, το οποίο υποχωρώντας σκότωσε τον Σταμάτη Σταμάτη του Mπoζόγιαvoυ, ετών 17, έξω από το χωριό Κάτω Αγόριανη. Την επομένη μεγάλες δυνάμεις Γερμανών εξαπέλυσαν βιαιότατη επίθεση από όλη την περίμετρο του Παρνασσού και άρχισαν μάχες που μαίνονταν επί πολλές μέρες. Το Χωριό Κάτω Αγόριανη οι Γερμανοί το κυρίευσαν στις 7 Οκτωβρίου 1943 και άρχισαν αμέσως να το πυρπολούν από τη μια του άκρη ως την άλλη 'χρησιμοποιώντας τη γνωστή εμπρηστική σκόνη η οποία αναφλέγεται με έναν και μόνον πυροβολισμό. Οι κάτοικοι παρακολουθούν κρυμμένοι στους γύρω ορεινούς όγκους του Παρνασσού και η μεγάλη συμφορά είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού.

Από τον απολογισμό της καταστροφής αυτής: Σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, σφάχτηκαν η κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους 11 άτομα. Πυρπολύθηκαν στις 7.10.1943, (150) εκατόν πενήντα οικίες από τις περίπου (160) εκατόν εξήντα που είχε συνολικά το χωριό. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι οικίες ήταν διώροφες πετρόχτιστες με κεραμοσκεπή, εμβαδού 70 τ.μ. περίπου, μαζί με την οικοσυσκευή της εποχής, και τις σοδιές του καλοκαιριού (σιτάρια - καλαμπόκια - κρασιά, κ. τ. λ.). Επίσης πυρπολήθηκαν άλλοι τόσοι στάβλοι και αποθήκες, που περιείχαν γεωργικά εργαλεία, κτηνοτροφικές τροφές και αρκετά ζώα. Για όλες τις ανωτέρω καταστροφές οι κάτοικοι της πρώην Κοινότητας Λιλαίας κατέθεσαν, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Άμφισσας, αγωγή, κατά του ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ και αιτούν αποζημιώσεις. Στο χρονικό διάστημα από, 1941 έως 1944, σκοτώθηκαν επιπλέον 11 κάτοικοι από τα ιταλoγερμανικά στρατεύματα κατοχής.

8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943 Το Ολοκαύτωμα της Eπταλόφου (Αγόριανης) του Νομού Φωκίδος.

Οι Γερμανοί, αφού πρώτα καίνε το Κάτω Χωριό (Λιλαία), την μεθεπόμενη (8 Οκτωβρίου 1943) εκδικούνται και την Επτάλoφo (Άνω Aγόριανη). Κάψανε ολόκληρο το χωριό. Από τα 184 σπίτια του κάηκαν τα 146 κι όσοι κάτοικοι του δεν μπόρεσαν η πρόλαβαν να το εγκαταλείψουν κατεσφάγησαν η κάηκαν ζώντες, από νήπια αβάπτιστα έως ανήμποροι γέροντες. Από μια και μόνη οικογένεια μαρτύρησαν 7 άτομα. (Μια κόρη 17χρονη, πριν φονευθεί, βιάστηκε από 15 άτομα). Θύματα συνολικά 17.

Δύο λόγια για τον ηρωικό αυτό τόπο:

Πριν την Επανάσταση του 1821 από τους Τούρκους, λόγω του «ατίθασου» του χαρακτήρα τους σε επαναστατικά κινήματα (η καταγωγή τους από τους Μεγάλους Κομνηνούς της Τραπεζούντας), ξαναμαρτύρησαν αρκούντως για τον εξαφανισμό τους.

Οι μεν Προεστοί τους κρεμάστηκαν στον Αϊ Γιώργη τους στις μεγάλες φτελιές, οι δε «δυνάμενοι να φέρουσι όπλα» (άνω των 14 ετών) εσφαγιάσθησαν και οι υπό­λοιποι (γυναικόπαιδα και γέροντες) εξορίσθηκαν στο Αυλάκι του Ζητουνίου Λα­μίας) και πέθαναν όλοι τους από ελονοσία. Ένας μόνο γλύτωσε δια της φυγής, ονόματι Κομνηνός η Κομνάς Τράκας.

Κατά την Επανάσταση του '21, επειδή 350 Αγοριανίτες συμμετείχαν στην πολιορκία της Ακρόπολης, σε αντίποινα, 73 γυναικόπαιδα αιχμαλωτισθέντα από προδοσία σε σπήλαια του Παρνασσού πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου, της Πόλης και στο Μοναστήρι της Σερβίας.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η Αγόριανη είχε 12 θύματα. Το 1940 είχε 3 θύματα (Δήμος Ν. Βελέντζας, Δήμος Α. Τράκας και Ασημάκης Μ. Πανάγου). Σήμερα η Επτάλοφος η Αγόριανη απολαμβάνει τα αγαθά της Ελευθερία της ευημερούσα με τους 599 κατοίκους της (απογραφή 2001) και την τιμητική επωνυμία της ως «η Ελβετία του Νότου».

9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944 Βομβαρδίζεται ανηλεώς από τους Ναζί η Αθήνα τρεις μέρες πριν εγκαταλείψουν την πόλη. Έξι νεκροί και 22 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός.

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η Υπάτη του Νομού Φθιώτιδας για τρίτη φορά γίνεται στάχτη από τους Ναζί.

Η Υπάτη πυρπολήθηκε τρεις φορές από τους Γερμανούς και βομβαρδίστηκε με πυροβολικό αρκετές. Οι ημερομηνίες των πυρπολήσεων είναι:

17 Ιουνίου 1944

10 Αυγούστου 1944

12 Οκτωβρίου 1944

16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943 Ο νέος ανώτατος αρχηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Ελλάδα, στρατηγός των SS Στρόοπ, ανακοινώνει, ότι θα τουφεκιστεί πολλαπλάσιος αριθμός πολιτών σε περίπτωση επίθεσης και θανάτου ανδρών της χωροφυλακής και της αστυνομίας.

17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί εκτελούν 250 κατοίκους των Άνω και Κάτω Κερδυλίων Σερρών σε αντίποινα για τον φόνο ενός Γερμανού στρατιώτη.

«……..Μια κόκκινη φωτοβολίδα σχίζει τον βουρκωμένο ουρανό. Σημαίνει η αρχή του τέλους. Τα πολυβόλα θερίζουν ασταμάτητα τους συγκεντρωμένους κατοίκους. Η φύση τραντάζεται. Οι γειτονικές πλαγιές κουνιούνται συθέμελα….. Ακολουθεί οδυρμός, κλάμα, ανάθεμα από τα γυναικόπεδα….. Η εικόνα φρικιαστική. 235 κάτοικοι, 130 από το πάνω χωριό, 80 από το κάτω και γύρω στους 25 ετεροδημότες, είναι ένα με το χώμα ….... Δίπλα στο θάνατο τα ερείπια. Μαύρος καπνός σκεπάζει τον ουρανό. Ο αέρας ανακυκλώνει τα μοιρολόγια. Τίποτα άλλο….. οι μνήμες βουβαίνουν τον άνθρωπο, παραλύουν τη γλώσσα και τη σκέψη. …… Η φθινοπωρινή μέρα αρχίζει να γέρνει. Τελείωσε την αποστολή της. Μέσα σε λίγες έφαγε ότι η ζωή δημιούργησε με κόπο και ιδρώτα. Άνθρωπος γέννησε, δημιούργησε, άνθρωπος σκόρπισε το θανατικό………»

18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Ελληνικές θυσίες αίματος κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: 30.000 Πεσόντες Ελληνοϊταλικού πολέμου και γερμανικής εισβολής (1940-41)
260.000 Θάνατοι από πείνα (κυρίως τον χειμώνα 1941-42)
70.000 Εκτελεσθέντες
100.000 Φυλακισμένοι η μαχόμενοι
60.000 Εβραίοι (85% του συνόλου)
520.000 (7% του πληθυσμού της χώρας) [πηγή: εφημερίδα "Καθημερινή", 14 Νοεμ. 1999 - Φ.Μ.]

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Οι Γερμανοί εκκενώνουν την Λαμία, το Μέτσοβο και τον Βόλο.

Λίγες ημέρες πριν από την αναχώρησή τους, οι Γερμανοί προχώρησαν σε ανατινάξεις, καταστρέφοντας το λιμάνι και τον κυματοθραύστη, το τελωνείο, την παραλία καθώς και το τηλεφωνικό κέντρο της πόλης. Παράλληλα λαμβάνουν χώρα και μια σειρά από άγριες και πολύνεκρες μάχες.

23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί πυρπολούν το Μετσόβουνο (η Μεσόβουνο) Κοζάνης και εκτελούν 137 (η 165) κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαχητές του Αλβανικού μετώπου. Ήταν το πρώτο χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας που πήρε τα όπλα κατά των κατοχικών αρχών. Ενα από τα πρώτα που γνώρισαν τα μαζικά αντίποινα της Βέρμαχτ, με δύο διαδοχικά ολοκαυτώματα κι εκατοντάδες νεκρούς. Κι όμως, η συλλογική εθνική μνήμη κάθε άλλο παρά του έχει επιφυλάξει τη θέση που του αξίζει στο μαρτυρολόγιο της δεκαετίας του ’40.

Το ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου σε δύο φάσεις, 23-10-1941 / 22-4-1944. Τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής το 1941 σκότωσαν η έκαψαν ζωντανούς 157 κατοίκους του χωριού και το 1944 άλλους 108 και έκαψαν το χωριό.

—1943 Το χωριό Μανασσής στο Κεντρικό Ζαγόρι Ηπείρου πυρπολείται από τους Γερμανούς.

—Η καταστροφή του χωριού Καλουτάς του Κεντρικού Ζαγορίου Ηπείρου.

Το χωριό πυρπολήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1943 από γερμανικό στρατιωτικό τμήμα της Ορεινής Μεραρχίας Εντελβάις. Την 1η Αυγούστου της ίδιας χρονιάς το χωριό κανονιοβολήθηκε από το Γερμανικό Πυροβολικό που έδρευε στην περιοχή Ελεούσα έξω από τα Ιωάννινα και σκοτώθηκαν δύο άτομα.

26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1942 Η πυρπόληση του χωριού Προσήλιο (Σεγδίτσα) στην Άμφισσα.

Οι Γερμανοϊταλικές δυνάμεις αιχμαλώτισαν όλον τον πληθυσμό του χωριού, απ΄ τους οποίους, τα γυναικόπαιδα και τους γέροντες τους εκτόπισαν στην Άμφισσα (εννοείται με τα ρούχα που φορούσαν εκείνη τη στιγμή) και τους εγκατέστησαν στα σπίτια, τα καλύβια και τους αχυρώνες των κατοίκων της Άμφισσας. Τους άντρες του χωριού τους μετέφεραν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Θήβα, όπου παρέμειναν αιχμάλωτοι για ένα εξάμηνο.

Στις 26 Οκτωβρίου 1942, μερικές μέρες μετά την αιχμαλωσία των κατοίκων του χωριού, έβαλαν φωτιά και κατέστρεψαν ολοσχερώς όλα σπίτια του χωριού…Καίγονται μαζί όλα τα κινητά περιουσιακά στοιχεία των χωριανών, ρούχα, έπιπλα, σκεύη, γεννήματα… Σκότωσαν ακόμα και τα ζώα με σκοπό να ανακόψουν την τροφοδοσία των ανταρτών.

Την ίδια ημέρα έβαλαν φωτιά και στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Τριβολούς καίγοντας ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις του…Καθώς και δύο εξωκλήσια του χωριού, τον Άγιο Γεώργιο και την Αγία Τριάδα.

Το Προσήλιο «Σεγδίτσα» είναι ένα χωριό που βρίσκεται στην πλαγιά της Γκιώνας σε υψόμετρο 900 μέτρων. Το 1940 σύμφωνα με την επίσημη απογραφή αριθμούσε 1200 άτομα, που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στον τόπο αυτό με πλήρη αυτάρκεια αγαθών. Μετά το κάψιμο του χωριού και τον εκτοπισμό των κατοίκων, οι Ιταλοί απαγόρευσαν στους χωριανούς έστω και την απλή επίσκεψη τους στον χώρο του καμένου χωριού. Για το λόγο αυτό εκτέλεσαν, ένα μήνα περίπου μετά την πυρπόληση, τους χωριανούς Ανδρέα Λίβα, Παναγιώτη Α. Κούκο, Παναγιώτη Γ.Κούκο, Μαρία Μανώλη, Ευστάθιο Δ.Μπουμπούνη, Κωνσταντίνο Δ. Μπουμπούνη και Φώτη Ε. Μαργώνη. Η απάντηση των αγανακτισμένων και κατατρεγμένων χωριανών στα αντίποινα των Ιταλών ήταν η πλήρης και καθολική συμμετοχή του ενεργού πληθυσμού του χωριού σε όλους τους αντάρτικους σχηματισμούς. Από την ενεργό συμμετοχή των χωριανών στα αντάρτικα τμήματα είχαμε την απώλεια 8 χωριανών ανταρτών που έπεσαν σε διάφορες μάχες που έδωσε με τα στρατεύματα κατοχής, καθώς επίσης και 12 χωριανούς που εκτελέστηκαν κατά διαστήματα από τον στρατό κατοχής ως συνεργάτες και συμμέτοχοι στην εθνική αντίσταση.

Καθ΄ όλο αυτό το διάστημα από το 1942 μέχρι το 1949-50 οι χωριανοί ήταν ξεριζωμένοι από τον τόπο τους και ζούσαν στα σπίτια, τα καλύβια και τους αχυρώνες των κατοίκων της Άμφισσας και στις σπηλιές της γύρω περιοχής… Τα αποτελέσματα της δραστηριότητας των στρατευμάτων κατοχής επί του συνόλου των χωριανών ήταν η επί οκτώ συνεχή χρόνια παραμονή του πληθυσμού κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, που τους οδήγησε στα κατώτατα όρια εξαθλίωσης και χρειάσθηκαν τουλάχιστον τρεις δεκαετίας για την επαναφορά τους στην προτέρα κατάσταση. Δέκα (10) γυναίκες έμειναν χήρες, Ένας (1) άνδρας χήρος, Τριάντα δύο (32) παιδιά ορφανά. Και μία (1) οικογένεια, αυτή του Νικολάου Μήταλα η Ματσούκα αφανίστηκε εντελώς….

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944 Οι Γερμανοί ανατινάζουν κατά την υποχώρησή τους τη σήραγγα και το γεφύρι του Μπράλλου, καθώς και το γεφύρι της Παπαδιάς.

30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944 Οι Γερμανοί τουφεκίζουν 17 Έλληνες πατριώτες στην Πρώτη Φλώρινας.

—Το Ολοκαύτωμα του Τυμφρηστού.

Τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής επεχείρησαν δύο φορές κατά του χωριού. 30 Οκτωβρίου με 11 Νοεμβρίου 1943 ήταν η πρώτη: Από έρευνα στα Γερμανικά Αρχεία οι Ναζιστικές Δυνάμεις που ενήργησαν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή μας ανήκαν στην Ε΄ Γερμανική Στρατιά και ήταν: η 4SS Pol.Pz Greh.Div. (Μεραρχία ss), η 104 Jaeger Division (Μεραρχία καταδιώξεως) και το ΧΧΙΙ Geb. A.K. (Ορεινό Σώμα Στρατού).

Η επιχείρηση είχε την επωνυμία «Hubertus» και διεξήχθη από δύο συγκροτήματα που είχαν έδρες τη Λαμία (Gruppe OST SS Pol Pz Gren Rgt III SS και I SS) & το Αγρίνιο (Gruppe West) με σημείο συναντήσεως το Καρπενήσι. Το χωριό, λόγω της στρατηγικής του θέσης, αποτελούσε χώρο ανάπτυξης των ανταρτικών ομάδων με αξιόλογη προσφορά και κατοίκων του στην Ενωμένη Εθνική Αντίσταση ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου και σε άλλες προσβολές Γερμανικών Μονάδων.

Κατά την επιχείρηση αυτή συνέλαβαν, βασάνισαν οικτρά και εκτέλεσαν εννέα (9) κατοίκους του χωριού.

—1944 Οι γερμανοί τουφεκίζουν 17 Έλληνες στην Πρώτη Φλωρίνης.

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Ναζί καταστρέφουν με φωτιά το μεγαλύτερο μέρος του Καρπενησίου.

19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Μετά την επίθεση γερμανικών στρατευμάτων εναντίον της νήσου Σάμου και την δυσμενή τροπή των επιχειρήσεων, το Στρατηγείο της Μ. Ανατολής διατάσσει τους Ιερολοχίτες και τους Βρετανούς κομμάντος, που στις 30 Οκτ. είχαν απελευθερώσει την Σάμο, να εκκενώσουν την νήσο. Κατά την εκκένωση μεταφέρονται μαζί στην Τουρκία 12.800 Έλληνες πρόσφυγες και 8.000 ιταλοί.

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1941 Γερμανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν το Πυθαγόρειο και την Πόλη της Σάμου. Αρχίζει η εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων. Η απελευθέρωση επιτυγχάνεται την 5η Οκτωβρίου 1944.

26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943 Οι Γερμανοί εκτελούν στο Μονοδένδρι Λακωνίας 118 Έλληνες ομήρους. Ο ιατρός Νικόλαος Καρβούνης δεν δέχεται να φύγει όπως του πρότειναν και τοποθετείται μόνος του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1942 Με απόφαση της Γερμανοϊταλικής διοίκησης, όσοι θέλουν να αναχωρήσουν για την ελληνική επαρχία θα εφοδιάζονται με ειδική άδεια.