Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ , ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟΝ < ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ > . ( εκπομπή Ελληνοκρατία )

ΖΩΝΤΑΝΑ  Ο  ΛΟΧΑΓΟΣ .

Ο ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ - Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος:

Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος: Η πραγματική ιστορία του μακροβιότερου βυζαντινού αυτοκράτορα (φωτό)

Ο μακροβιότερος βυζαντινός αυτοκράτορας, βασίλεψε σχεδόν μισό αιώνα (976 – 1025), ο Βασίλειος Β΄, αυτός που ονομάστηκε αργότερα Βουλγαροκτόνος, προσωποποιεί το σημείο της ύψιστης πολιτικής και

στρατιωτικής ακμής της αυτοκρατορίας.
Όμως, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η πιο δύσκολη μάχη που έδωσε ήταν η προσπάθεια της εδραίωσης της εξουσίας του πάνω στον αυτοκρατορικό θρόνο και στη συνέχεια το ανελέητο κυνήγι που εξαπέλυσε εναντίον των πλούσιων γαιοκτημόνων αριστοκρατών. 
Μπορεί να επικεντρωνόμαστε πάνω στις επικές νικηφόρες μάχες του με τους Βούλγαρους, αλλά θα έπρεπε να αποδίδονται τα εύσημα και στην οικονομική πολιτική του που ευνόησε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Τα χρόνια πριν την άλωση της Πόλης, ο βυζαντινός λαός θεωρούσε πως οι μεγαλύτεροι αυτοκράτορες ήταν ο Ηράκλειος και ο Βασίλειος Β΄ και δεν έχουμε κανέναν λόγο να τον αμφισβητήσουμε.
Γεννήθηκε το 958 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πορφυρογέννητος, δηλαδή γεννήθηκε ενώ ο πατέρας τους Ρωμανός Β΄ ήταν ήδη αυτοκράτορας.
Μητέρα του ήταν η περίφημη για τα κάλλη της, την ανηθικότητά της και την υπέρμετρη φιλοδοξία της Αναστασώ, κόρη ενός ταβερνιάρη που, όταν έγινε αυτοκράτειρα, πήρε το όνομα Θεοφανώ.
Απόγονος της λεγόμενης μακεδονικής δυναστείας έλκει από τον πατέρα του ελληνική, σλαβική και κυρίως αρμενική καταγωγή, ενώ από τη πλευρά της μητέρας του ελληνική. 

Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θεωρούσε πως είναι Ρωμαίος, όπως εξάλλου και όλοι οι βυζαντινοί αποκαλούσαν τους εαυτούς τους έτσι.

Η νίκη των Βυζαντινών κατά των Βουλγάρων στη Μάχη του Κλειδίου και ο θάνατος του Σαμουήλ.

Το 960 και σε ηλικία μόλις δυο ετών στέφεται συναυτοκράτορας, μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο Η΄, από τον πατέρα του. 

Αλλά το 963 ο Ρωμανός Β΄ πεθαίνει και η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της αυτοκράτειρας, που ανέλαβε την αντιβασιλεία στη θέση των ανήλικων γιων της.

Η Θεοφανώ τότε πρόσφερε το χέρι της στον βετεράνο στρατηγό Νικηφόρο Β΄ Φωκά σε μια προσπάθεια να ανατρέψει τα σχέδια του σφετεριστή του θρόνου Ιωσήφ Βρίγγα.

Έτσι ο Νικηφόρος συνδέθηκε με τη νόμιμη μακεδονική δυναστεία και ως πατριός έγινε ο προστάτης των δυο νεαρών πορφυρογέννητων πριγκίπων, των οποίων τα δικαιώματα για το θρόνο παρέμεναν τυπικά άθικτα.
Ωστόσο, τη νύχτα στις 11 Δεκεμβρίου 969 ο Νικηφόρος Β΄ θα δολοφονηθεί μέσα στον κοιτώνα του. Πρωτεργάτης του πραξικοπήματος ήταν η ίδια η αυτοκράτειρα Θεοφανώ μαζί με τον ερωμένο της, τον διάσημο Ιωάννη Τζιμισκή, που σχεδίασαν τη δολοφονία την οποία επιτέλεσαν κάποιοι φίλοι του Τζιμισκή.
Ο Πατριάρχης Πολύευκτος επέβαλε στον επίδοξο αυτοκράτορα να απομακρύνει τη Θεοφανώ και να τιμωρήσει τους δολοφόνους, δηλαδή τους συνεργούς του.
Μόνο έτσι θα του επέτρεπε την είσοδο στην εκκλησία και θα τον έστεφε αυτοκράτορα. Θέλοντας και μη ο Τζιμισκής υποχώρησε.
Η Θεοφανώ οδηγήθηκε στην εξορία από την οποία επέστρεψε, όταν ανέλαβαν οι γιοι της την εξουσία. Έτσι τελείωσε ο ιστορικός ρόλος αυτής της γυναίκας, η οποία κατέχει ιδιαίτερη θέση στη βυζαντινή ιστορία ως σύζυγος του Ρωμανού Β΄, ως σύζυγος και δολοφόνος του Νικηφόρου Φωκά, ως ερωμένη του Ιωάννη Τζιμισκή και ως μητέρα του Βασίλειου Β΄!

Ο Τζιμισκής για να συνδεθεί με τη νόμιμη μακεδονική οικογένεια παντρεύτηκε τη Θεοδώρα, την όχι και νεαρή θεία των δυο πριγκίπων και ανέλαβε τον ρόλο του προστάτη των δυο νεαρών πορφυρογέννητων διαδόχων, όπως είχε γίνει και με τον Νικηφόρο Φωκά. 
Ο Βασίλειος σε ηλικία έντεκα ετών συνεχίζει να είναι μια μαριονέτα μέσα σ’ ένα παλάτι θεμελιωμένο με αίμα! 

Έπειτα από έξι χρόνια περίπου, στις 10 Ιανουαρίου του 976, ο Τζιμισκής, μετά από μια ένδοξη βασιλεία, προσβεβλημένος από μια θανατηφόρα ασθένεια θα έχει αναπάντεχο τέλος.
Αν και δεν είχαν θιγεί τα δικαιώματα των πορφυρογέννητων, στη συνείδηση των αριστοκρατών είχε σβήσει η ιδέα ότι ο θρόνος ανήκε στη δυναστεία των Μακεδόνων, ενώ εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας κουνιάδος του Τζιμισκή, ο Βάρδας Σκληρός, ως επίδοξος διάδοχος του θρόνου. 

Έτσι, φάνηκε ότι η νόμιμη δυναστεία θα εξακολουθούσε να παίζει διακοσμητικό ρόλο που θα έπρεπε να αποδεχτεί το πεπρωμένο της, παρόλο που οι διάδοχοι είχαν φτάσει σε ηλικία δεκαοχτώ ετών ο Βασίλειος και δεκαέξι ο Κωνσταντίνος.
Με τη δραστική όμως υποστήριξη του ευνούχου Βασίλειου, αδελφού του παππού τους, οι νόμιμοι διάδοχοι θα αναλάβουν την εξουσία.
Και αν ο Κωνσταντίνος Η΄ αποδείχτηκε ένας επιπόλαιος που πέρασε όλη του τη ζωή σε δαπανηρές διασκεδάσεις, ο Βασίλειος Β΄ με την απαράμιλλη ζωτικότητά του, τη σιδερένια θέληση και τη μοναδική του δυναμικότητα θα αποδειχτεί ίσως στον σπουδαιότερο βυζαντινό αυτοκράτορα, μια ηγετική φυσιογνωμία και ένας αληθινά μεγάλος πολιτικός.

Αν υπήρχαν γραφεία στοιχημάτων, κανένα δε θα έδινε πιθανότητες να μείνει στην εξουσία παραπάνω από μερικές εβδομάδες! 

Ένα δεκαοχτάχρονο παιδί εντελώς απροετοίμαστο για άσκηση εξουσίας. 

Από την παιδική του ηλικία τον προόριζαν να παρίσταται μόνο στις αυλικές τελετές και του συμπεριφέρονταν σαν ένα διακοσμητικό και στην ουσία περιττό εξάρτημα των ισχυρών σφετεριστών. Είδε μέσα στο παλάτι διαφθορά, συνομωσίες και δολοφονίες.
Είδε την απύθμενη δίψα για κέρδος και δύναμη των πλούσιων γαιοκτημόνων αριστοκρατών.
Κατανόησε την κατάσταση, αλλά έβλεπε πως οι εχθροί γύρω του ήταν πανίσχυροι. 

Οι πολύ δύσκολες στιγμές τον ωρίμασαν απότομα και χαλύβδωσαν τον χαρακτήρα του.
Εν τω μεταξύ τα στρατεύματα της Αναστολής, το καλοκαίρι του 976, ανακήρυξαν τον Βάρδα Σκληρόαυτοκράτορα.
Ο Σκληρός προερχόταν από μια από τις πλουσιότερες και αρχαιότερες βυζαντινές οικογένειες της Ανατολίας. 

Επί Τζιμισκή είχε το ανώτατα αξίωμα του Δομέστικου της Ανατολής.
Με μια νικηφόρα προέλαση, αφού νίκησε όλους τους στρατηγούς που στάλθηκαν εναντίον του, στις αρχές του 978 θα πλησιάσει την πρωτεύουσα.
Ο ευνούχος Βασίλειος τότε θα στραφεί στον Βάρδα Φωκά, ανιψιό του πρώην αυτοκράτορα Νικηφόρου, έναν τολμηρό πολεμιστή.
Ο Φωκάς θα νικήσει τον Σκληρό οριστικά τον Μάιο του 979, ο οποίος θα καταφύγει στην αυλή του Χαλίφη.

Θριαμβική παρέλαση του Βασίλειου Β’ στην Κωνσταντινούπολη (από το βιβλίο «Σκυλίτζης της Μαδρίτης»)

Λίγα χρόνια αργότερα, δημιουργήθηκε ρήξη ανάμεσα στον Βασίλειο Β΄ και τον ευνούχο Βασίλειο. 

Ο αυτοκράτορας νιώθοντας παραγκωνισμένος από τις συνεχείς επεμβάσεις στην εξουσία του αδελφού του παππού του τον έθεσε στο περιθώριο, αν και αυτός ήταν που του είχε σώσει τον θρόνο.
Ο γερο – Βασίλειος σχεδίασε συνωμοσία εναντίον του αχάριστου προστατευόμενου του, αλλά συνελήφθη, δημεύθηκε η περιουσία του και εστάλη εξορία, όπου και πέθανε.
Ουσιαστικά από το 985 μπορούμε να μιλήσουμε για μονοκρατορία του Βασίλειου Β΄.
Η πρώτη αυτόβουλη επιχείρηση του Βασίλειου Β΄ ήταν η βαλκανική εκστρατεία του 986.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στο Βυζάντιο, ξέσπασε επανάσταση, που μεταβλήθηκε σε απελευθερωτικό πόλεμο, στα εδάφη της Μακεδονίας υπό την αρχηγία των τεσσάρων Κομητοπούλων, των γιων δηλαδή του κόμη Νικολάου, διοικητή της επαρχίας της Μακεδονίας.
Ας σημειώσουμε πως λίγα χρόνια πριν, ο Ιωάννης Τζιμισκής είχε διαλύσει τη Βουλγαρία και τη βουλγαρική εκκλησία.
Η ηγεσία και το τσαρικό στέμμα έλαχε στον νεότερο, τον Σαμουήλ.
Ο Σαμουήλ γίνεται ο ιδρυτής ενός ισχυρού τσαρικού κράτους με κέντρο τις Πρέσπες και αργότερα την Αχρίδα που θα συνενώσει τις περιοχές ως τη Θεσσαλονίκη, τα παλαιά εδάφη της Βουλγαρίας από τον Δούναβη ως τον Αίμο, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και μεγάλο τμήμα της σημερινής Αλβανίας. 

Αυτό το κράτος θα θεωρηθεί και από τον Σαμουήλ και από τους Βυζαντινούς γενικά ως το βουλγαρικό, συνέχεια του κράτους του Συμεών και του Πέτρου.
Όμως, στην ουσία κατά τη σύνθεση και το χαρακτήρα ήταν ένα καινούργιο και ιδιόμορφο κατασκεύασμα. 

Το κέντρο του είχε μετατεθεί στη δύση και στον νότο, στη Μακεδονία.
Ο Σαμουήλ θα ξεκινήσει το επεκτατικό του έργο προς τον νότο.
Μετά από επιθέσεις στις Σέρρες και στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 986 θα καταλάβει τελικά τη Λάρισα.
Ο Βασίλειος θα επιχειρήσει αντεπίθεση αλλά δε θα καταφέρει και πολλά.
Στη συνέχεια θα επιχειρήσει να καταλάβει τη Σερδική (Σόφια) αλλά ο αυτοκρατορικός στρατός θα κατατροπωθεί.
Ο Σαμουήλ ανενόχλητος θα διευρύνει εντυπωσιακά τα σύνορά του και προς Εύξεινο Πόντο και προς την Αδριατική.
Διότι στο Βυζάντιο θα ξεσπάσει νέος εμφύλιος πόλεμος!
Η αποτυχία του αυτοκράτορα ενθάρρυνε την αριστοκρατία και έτσι στις αρχές του 987 θα εμφανιστεί και πάλι ο Βάρδας Σκληρός και θα ανακηρυχθεί εκ νέου αυτοκράτορας. 

Και πάλι ο Βάρδας Φωκάς ως διοικητής του στρατού της Ασίας θα σταλεί να τον αντιμετωπίσει, αλλά αυτή τη φορά θα εξεγερθεί και στις 15 Αυγούστου θα ανακηρυχθεί και αυτός αυτοκράτορας.
Γύρω του θα συσπειρωθούν οι μεγαλοκτήμονες αριστοκράτες στις επιδιώξεις των οποίων αποτελούσε εμπόδιο ο Βασίλειος Β.
Οι δυο σφετεριστές έρχονται σε συνεννόηση και αποφασίζουν να διαιρέσουν την αυτοκρατορία: ο Φωκάς θα έπαιρνε τα ευρωπαϊκά εδάφη με την Κωνσταντινούπολη και ο Σκληρός το τμήμα της Ασίας. 
Αλλά ο Φωκάς έχοντας συνείδηση της υπεροχής του θα συλλάβει αιχμάλωτο τον Σκληρό. 

Στις αρχές του 988 εμφανίζεται ο μνηστήρας του θρόνου έξω από την πρωτεύουσα και ετοιμάζεται για πολιορκία και από στεριά και από θάλασσα.
Η θέση του Βασίλειου Β΄ είναι απελπιστική και μόνο από εξωτερική βοήθεια μπορεί να σωθεί.
Θα στραφεί έγκαιρα προς τον πρίγκιπα του Κιέβου, τον Βλαδίμηρο. Την άνοιξη του 988 θα εμφανιστεί μια ρωσική δύναμη από έξι χιλιάδες άντρες. 

Ήταν η περίφημη ρωσο – βαραγγική Druzina (πολεμικό άγημα).
Υπό την καθοδήγησή του ίδιου του αυτοκράτορα, οι επαναστάτες θα νικηθούν στη Χρυσούπολη και ο πόλεμος θα κριθεί οριστικά στις 13 Απριλίου του 989 στη μάχη της Αβύδου με τον Βάρδα Φωκά να πεθαίνει, μάλλον από καρδιακή προσβολή.
Μια νέα επανάσταση του Σκληρού θα τελειώσει με ειρηνικό συμβιβασμό. 

Η ρωσο – βαραγγική θα μείνει στην υπηρεσία του Βυζαντίου και θα ενισχύεται με τη συνεχή προσέλευση Βαράγγων και άλλων Νορμανδών και θα παίξει σπουδαίο ρόλο στον βυζαντινό στρατό.

Χάρτης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1025, κατά το θάνατο του Βασιλείου Β’.
Το κόστος της ρωσικής βοήθειας ήταν το χέρι της αδελφής του αυτοκράτορα Άννας στον Βλαδίμηρο, με την προϋπόθεση ο ίδιος και ο λαός του να βαπτιστούν χριστιανοί.
Ήταν μια μεγάλη παραχώρηση, αφού ποτέ πορφυρογέννητη πριγκίπισσα δεν παντρεύτηκε αλλόφυλο.
Μάλιστα, μόλις πέρασε ο κίνδυνος, οι Βυζαντινοί προσπάθησαν να ακυρώσουν τη συμφωνία, αλλά ο Βλαδίμηρος εισέβαλε στην Κριμαία και κατέλαβε τη Χερσώνα για να συμμορφωθούν.
Πάντως ο εκχριστιανισμός των Ρώσων είχε ανυπολόγιστο κέρδος για τους Βυζαντινούς.
Το πιο μεγάλο σλαβικό κράτος βρέθηκε κάτω από την πνευματική κηδεμονία της Κωνσταντινούπολης, με την πολιτιστική ανάπτυξη της Ρωσίας να συντελείται υπό την επίδραση του Βυζαντίου.
Μετά από απεγνωσμένη πάλη και εξοντωτικούς εμφύλιους ο Βασίλειος είχε κατατροπώσει όλους τους εσωτερικούς εχθρούς.
Ήταν ένα διάστημα δεκατριών ετών με δοκιμασίες και πίκρες που μετέβαλαν οριστικά τον Βασίλειο Β΄. Χάνοντας κάθε διάθεση για τις απολαύσεις της ζωής, μέσα στα γαλάζια του μάτια αντικατοπτρίζονταν η καχυποψία. 

Δεν είχε εμπιστοσύνη σε κανέναν, δεν ένιωσε αγάπη, δεν έκανε φίλους.
Έμεινε ανύπαντρος, ζώντας κλεισμένος στον εαυτό του και κυβέρνησε ολομόναχος την αυτοκρατορία, αποφεύγοντας κάθε συμβουλή.
Ο τρόπος ζωής του ήταν του ασκητή ή του πολεμιστή. 
Η αυλική μεγαλοπρέπεια δεν τον συγκινούσε και δεν ασχολήθηκε με την τέχνη και την επιστήμη, αν και ήταν εγγονός του περίφημου λόγιου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου.

Είχε έκφραση απλή και κοφτή, θα λέγαμε ωμή. Ορκισμένος εχθρός της αριστοκρατίας, ωστόσο δεν επιδίωξε την αγάπη του λαού. 

Απαιτούσε υπακοή, όχι αγάπη.
Το βλέμμα του στράφηκε στον αγώνα εναντίον εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών.

Ο Βασίλειος εκτίμησε σωστά πως η επεκτατική μανία των μεγαλογαιοκτημόνων αριστοκρατών της επαρχίας απειλούσε την οικονομική και κοινωνική δομή της αυτοκρατορίας.
Έτσι, υιοθέτησε μια αντιαριστοκρατική αγροτική πολιτική, σε συνάρτηση και με το γεγονός πως οι οικογένειες των δυνατών προσπάθησαν να του αμφισβητήσουν τα δικαιώματα του θρόνου. 

Μια Νεαρά του 992 αφορά την άρση της προθεσμίας σαράντα ετών για τη διαγραφή, μετά τη παρέλευση της οποίας, χανόταν και το δικαίωμα επανάκτησης της αγροκτησίας που αποκτήθηκε παράνομα.
Μέχρι τότε η δυνατοί μπορούσαν να καταστρατηγήσουν την περίοδο της διαγραφής και να εξασφαλίσουν τη μόνιμη κατοχή της παράνομης ιδιοκτησίας.
Έτσι, ο Βασίλειος καθόρισε ότι όλες οι περιουσίες των δυνατών που αγοράστηκαν παράνομα από τους φτωχούς οφείλουν να επιστραφούν, ανεξάρτητα από την προθεσμία της διαγραφής και χωρίς καμιά αποζημίωση!
Με την ίδια Νεαρά περιορίζει την αύξηση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε βάρος των φτωχών αγροτών.
Tα μεγάλα μοναστηριακά συγκροτήματα δεν επιτρέπεται να αποκτούν νέες εκτάσεις γης.
Με το πέρασμα των ετών, τα μέτρα εναντίον των δυνατών έγιναν αυστηρότερα.
Τους επέβαλε την υποχρέωση να καταβάλλουν το αλληλέγγυον για τους φτωχούς, δηλαδή να είναι υπεύθυνοι για τις υπολειπόμενες απλήρωτες φορολογικές υποχρεώσεις των χωρικών.
Το βάρος λοιπόν μεταφέρεται από την αγροτική κοινότητα στους ώμους του μεγαλοκτηματία.
Με αυτό το μέτρο έφερε ένα τρομερό χτύπημα στους δυνατούς και επιπλέον εξασφάλισε με ασφαλέστερο τρόπο την καταβολή των εσόδων του αλληλέγγυου στο δημόσιο ταμείο.
Οι διαμαρτυρίες των δυνατών, που είχαν και την αρωγή του Πατριάρχη Σεργίου, δεν κλόνισαν τον Βασίλειο που έμεινε σταθερός στην αμετάκλητη απόφασή του να συντρίψει την αριστοκρατία.

Η Βουλγαρική Αυτοκρατορία γύρω στα 960, πριν από τους πολέμους με Ρως και Βυζαντινούς.

Στο εξωτερικό μέτωπο, αφού έκλεισε τα εσωτερικά θέματα, ξεκίνησε έναν αγώνα στόχο ζωής που δεν ήταν άλλος από τη συντριβή του Σαμουήλ.

 Ήδη από το 991 έχει εισβάλει στη Μακεδονία, διευθύνοντας ο ίδιος τον πόλεμο, όχι από την Κωνσταντινούπολη αλλά από το πεδίο της μάχης. 

Γι’ αυτό και οι στρατιώτες τον λάτρευαν. 

Αν και μικρόσωμος, ήταν γεροδεμένος και επιβλητικός με τα μεγάλα μουστάκια του και τη μικρή γενειάδα. Έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες και περνούσε τις ίδιες κακουχίες μαζί τους. 

Μάλιστα, έπαιρνε τα παιδιά των σκοτωμένων αξιωματικών υπό την προστασία του και τους πρόσφερε στέγη, τροφή και μόρφωση. Πολλά απ’ αυτά έγιναν αργότερα στρατιώτες και αξιωματικοί και τον θεωρούσαν σαν πατέρα τους.
Ωστόσο, τα γεγονότα της Ανατολής τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το βαλκανικό μέτωπο, αφού το 994 απειλούνταν από τους Άραβες το Χαλέπι και η Αντιόχεια. Χωρίς να παραμελήσει το βαλκανικό μέτωπο, το 995 εμφανίστηκε μπροστά στο Χαλέπι, απώθησε τον εχθρό και κυρίευσε τις πόλεις Ραφανέα και Έμεσα.
Μετά την αποκατάσταση των πραγμάτων στη Συρία, κινήθηκε προς τον Καύκασο για να διευθετήσει την κατάσταση στην Αρμενία και την Ιβηρία (Γεωργία).
Ο Σαμουήλ εκμεταλλεύτηκε την απουσία του αυτοκράτορα και προέλασε μέχρι την Πελοπόννησο, αλλά το 997 νικήθηκε, και μάλιστα πληγώθηκε, από τον ικανό βυζαντινό στρατηγό Νικηφόρο Ουρανό. 
Παρά την ήττα του, ο Σαμουήλ συνέχισε και κατέβαλε το Δυρράχιο και τη Ρασκία με τη Διόκλεια (Νότια και Ανατολική Σερβία).

Βυζαντινοί γεωργοί εισπράττουν τα ημερομίσθιά τους για την καλλιέργεια αμπελώνα.

Το 1001 ο Βασίλειος θα επανεμφανιστεί στα Βαλκάνια, αρχίζοντας τη μεγάλη αντεπίθεση, την οποία διηύθυνε προσωπικά ο ίδιος με ένα τέλεια μελετημένο σχέδιο. 

Αρχικά, εισέβαλε στη Σερδική και κυρίευσε όλα τα κάστρα.
Ο Σαμουήλ, έτσι, αποκλείστηκε από τις παλαιές βουλγαρικές περιοχές.
Οι παλαιές πρωτεύουσες Πλίσκα και Πρεσλάβα καταλήφθηκαν από τους Βυζαντινούς.
Έπειτα, ο Βασίλειος έκανε μεταβολή και κυρίευσε τη Βέροια, τα Σέρβια και την Έδεσσα, ενώ αποκατέστησε την κυριαρχία του στη Θεσσαλία.
Στη συνέχεια, προέβη σε μια μεγάλη κίνηση και ανέβηκε στον Δούναβη, όπου μετά από οκτάμηνη πολιορκία κατέλαβε το Βιδίνιο (Vidin).
Το 1004, με γρήγορη προέλαση προς νότο, θα καταλάβει τα Σκόπια.
Έτσι, οι κεντρικές περιοχές του κράτους του Σαμουήλ θα αποκλειστούν.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, ο Σαμουήλ θα χάσει τα μισά εδάφη του κράτους του.
Την επόμενη χρονιά, το 1005, και ενώ πολλοί στρατηγοί και διοικητές του Σαμουήλ αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν, πέφτει και το Δυρράχιο στα χέρια των Βυζαντινών μετά από προδοσία.
Πλέον, ο πόλεμος έχει κριθεί, αλλά ωστόσο το κράτος του Σαμουήλ, έστω και σμπαραλιασμένο, συνεχίζει να υπάρχει.
Το τελειωτικό χτύπημα θα δοθεί τον Ιούλιο του 1014, ενώ ο πόλεμος μαίνεται όλα αυτά τα χρόνια, αλλά λόγω της πενίας των πηγών δεν γνωρίζουμε πολλές λεπτομέρειες.
Στη στενή διάβαση της οροσειράς Βελάσιτζα, που είναι γνωστή ως Κλειδίον, στην περιοχή του Άνω Στρυμόνα στη σημερινή Βουλγαρία, ο στρατός του Σαμουήλ κυκλώθηκε.
Ο τσάρος βέβαια διέφυγε στο Πρίλαπο, αλλά ένα μεγάλο μέρος βρήκε τον θάνατο και ένα άλλο μεγάλο αιχμαλωτίστηκε.
Ο Βασίλειος Β΄, πλέον γνωστός με το προσωνύμιο Βουλγαροκτόνος, θα προχωρήσει σε μια τρομερή πράξη.
Διέταξε να τυφλωθούν οι 14.000 αιχμάλωτοι και να χωριστούν σε ομάδες από εκατό άνδρες με έναν μονόφθαλμο ως αρχηγό κάθε ομάδας, που θα τους οδηγούσε στον τσάρο.
Όταν ο Σαμουήλ αντίκρισε την αποτρόπαιη και μακάβρια αυτή πομπή έπεσε λιπόθυμος στο έδαφος και δυο μέρες μετά, ο πράγματι γενναίος τσάρος, πέθανε!
Βέβαια δεν τίθεται θέμα πως αυτή πράξη του Βασίλειου ήταν ειδεχθής και απαίσια, αφού ήταν ήδη νικητής.
Αλλά ως γνωστό ο πόλεμος είναι από τη φύση του απαίσιος και δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καμιά άσχημη πτυχή του.
Το 1018 ο Βασίλειος Β΄ εισήλθε θριαμβευτής στην Αχρίδα και δέχτηκε την προσκύνηση από τη χήρα και τα άλλα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας του τσάρου.
Η σκληροτράχηλη χώρα υποτάχτηκε στον εξηντάχρονο Βασίλειο και για πρώτη φορά, τους τελευταίους πέντε αιώνες, από την εποχή του Ιουστινιανού, ολόκληρη η βαλκανική βρισκόταν υπό το σκήπτρο του Βυζαντίου. 

Στο τέλος, επισκέφτηκε την Αθήνα και γιορτάστηκε η νίκη με εντυπωσιακή δοξολογία στον Παρθενώνα, που τότε ήταν αφιερωμένος στη λατρεία της Θεοτόκου.
Ενώ όμως στο πεδίο της μάχης ο Βασίλειος ήταν ωμός και αμείλικτος, στην πολιτική του φέρθηκε με επιείκεια στην κατακτημένη χώρα. 

Αναγνώρισε τις συνήθειες της χώρας και επέτρεψε στους νέους υπηκόους να πληρώνουν τον φόρο σε είδος.
Εννοείται πως κατάργησε το Πατριαρχείο της Αχρίδας, αλλά την αναγνώρισε ως Αυτοκέφαλη Εκκλησία και εξαρτιόταν απευθείας από τον αυτοκράτορα που είχε το δικαίωμα να διορίζει ο ίδιος τον αρχιεπίσκοπο.
Με αυτό τον τρόπο απέφυγε να δυναμώσει περισσότερο το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Διοικητικά τα νέα εδάφη οργανώθηκαν σε Θέματα, όπως και η υπόλοιπη αυτοκρατορία.

Θερισμός. Μικρογραφία σε βυζαντινό χειρόγραφο.

Τα τελευταία χρόνια ο αυτοκράτορας έδρασε στην Ασία όπου ενσωμάτωσε νέες περιοχές στον Καύκασο με το Βυζάντιο να δημιουργεί ένα τόξο από τη Μέση Ανατολή, τη Μεσοποταμία και τις Καυκάσιες χώρες. Λίγο πριν το θάνατό του στράφηκε στη Δύση, όπου εδραίωσε τη βυζαντινή κυριαρχία στη Νότια Ιταλία και ξεκίνησε προετοιμασίες για την κατάκτηση της Σικελίας, την οποία κρατούσαν οι Άραβες.
Αλλά στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 τον βρήκε ο θάνατος.

Κληροδότησε μια αυτοκρατορία που επεκτεινόταν από τις οροσειρές της Αρμενίας ως την Αδριατική και από τον Ευφράτη ως τον Δούναβη.
Είχε ενσωματώσει ένα μεγάλο σλαβικό βασίλειο, ενώ ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο (Ρωσία) βρισκόταν κάτω από την πνευματική του επιρροή.
Θάφτηκε όπως ο ίδιος είχε ζητήσει από τον αδελφό του και διάδοχο Κωνσταντίνο Η’ χωρίς πομπές και επισημότητες στο Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην περιοχή Έβδομον, έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. 

Μπορεί να έμεινε περισσότερος γνωστός για την υποταγή της Βουλγαρίας, αλλά θεωρώ πως σπουδαιότερα έργα του ήταν, παρά τους πολλούς πολέμους, ότι άφησε τα ταμεία του κράτους γεμάτα, που οι ανίκανοι διάδοχοί του τα επόμενα πενήντα χρόνια τα κατασπατάλησαν. 

Ότι φορολόγησε βαριά τους πλούσιους και την εκκλησία, και ότι ήταν δημοφιλέστατος στους φτωχούς αγρότες και στον στρατό αφήνοντας ένα κράτος που ήταν το ισχυρότερο, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά στην Ευρώπη.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ , ΣΠΥΡ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΔΑΣΚΑΛΟΣ).

Ομιλία στις 16.04.2018 του Προέδρου του συλλόγου, στα γραφεία της Λαϊκής Κινήσεως Πολιτών Αττικής, Ελληνοκράτη Σπυρίδωνα Σταυρόπουλου.

Παράδοση λαβάρου στον τομέα θεσσαλονίκης .

ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΟΛΟΨΥΧΩΣ , ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ , ΥΓΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ , ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟΝ < ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ > . ( εκπομπή Ελληνοκρατία )

Ο Ανδρέας Πετρόπουλος στην εκπομπή Ελληνοκρατία

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ , ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟΝ < ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ > . ( εκπομπή Ελληνοκρατία )

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟΝ < ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ > . ( εκπομπή Ελληνοκρατία )

Οι πολεμικές τακτικές των Βυζαντινών απέναντι στους Φράγκους

Οι  Βυζαντινοί αποκαλούσαν «Φράγκους», «Κελτούς», «Λατίνους» κτλ, διάφορους δυτικοευρωπαϊκούς λαούς τους οποίους αντιμετώπισαν κατά τους Μεσοβυζαντινούς  χρόνους αρχικά στην Ιταλία, στη συνέχεια στη Χερσόνησο του Αίμου και τέλος ως Σταυροφόρους στα τείχη της Κωνσταντινούπολης το 1204.

Αρχικά  στην  Ιταλία  αντιμετώπισαν  τους  καθαυτό  Φράγκους  (της  Γαλατίας  και  της  Γερμανίας)  και  τους  Λογγοβάρδους  (Λομβαρδούς),  κυρίως  κατά  τους  6ο-8ο  αιώνες  μΧ.  Οι  τακτικές  μάχης  αυτών  των  λαών,  οι  οποίες  δεν  μπορούσαν  να  συγκριθούν  με  την  «επιστημονικότητα»  των  βυζαντινών  αντιστοίχων,  χαρακτηρίζονταν  σε  μεγάλο  βαθμό  από  την  ορμητικότητα  και  το  μαχητικό  πάθος  των  Γερμανών  βαρβάρων  προγόνων  τους  αλλά  και  από  την  έλλειψη  ικανής  οργάνωσης  και  συγκρότησης  τους.
Βυζαντινοί  στρατιώτες  (αριστερά)  συγκρούονται  με  Νορμανδούς.  Δεξιά  σε  πρώτο  πλάνο,  διακρίνεται  ο  Βυζαντινός  διοικητής  (αναπαράσταση  από  ιταλικό  σύλλογο  ιστορικών  μελετών  I Cavalieri de li Terre Tarentine)
Η  διατήρηση  αρκετών  πρακτικών  του  αναχρονιστικού  «ηρωικού  πολέμου»  των  προγόνων  τους,  αποδυνάμωνε  σε  μεγάλο  βαθμό  την  αναμφισβήτητη  πολεμική  τους  ικανότητα.  Ουσιαστικά  μόνο  η  επέλαση  του  βαρέου  ιππικού  τους  μπορούσε  να  απειλήσει  σοβαρά  τις  βυζαντινές  δυνάμεις,  ωστόσο  αν  εκείνες  επιτύγχαναν  την  υπερκέραση  του  και  την  προσβολή  των  πλευρών  ή  των  νώτων  του,  μπορούσαν  να  το  κατατροπώσουν.  Λόγω  των  ίδιων  αδυναμιών,  οι  Φράγκοι  και  Λογγοβάρδοι  ιππείς  μπορούσαν  να  πέσουν  ευκολότερα  στην  τακτική  παγίδα  της  «προσποιητής  υποχώρησης»  των  νομάδων  μισθοφόρων  ιππέων  του  βυζαντινού  στρατού,  αλλά  και  των  καθαυτό  Βυζαντινών  ιππέων  οι  οποίοι  την  είχαν  υιοθετήσει  από  καιρό.  Επίσης  μπορούσαν  να  παρασυρθούν  σε  δύσβατα  εδάφη,  όπου  τα  άλογα  τους  δεν  μπορούσαν  να  δράσουν.

Ενας  διακοσμημένος  Βυζαντινος  κεφαλοθραύστης  (πολεμική  κορύνη)  αλλά  και  ιδιαίτερα  αποτελεσματικός  λόγω  των  αιχμηρών    πυραμιδοειδών  προεξοχών  του.  Λίγες  πανοπλίες  μπορούσαν  να  αντέξουν  το  συντριπτικό  πλήγμα  του  (Copyright:  worldmuseumofman.org)
Η  απειθαρχία  που  χαρακτήριζε  τους  Φραγκους  και  Λογγοβάρδους  μαχίμους,  η  αστάθεια  του  φρονήματος  τους  και  η  ελλιπής  επιμελητεία  των  στρατών  τους,  καθιστούσε  τον πόλεμο  φθοράς  ως  την  πλέον  ενδεδειγμένη  μέθοδο  αντιμετώπισης  τους.  

Οι  Βυζαντινοί  συνήθιζαν  να  αποδεκατίζουν  βαθμιαία  τις  δυνάμεις  τους  με  αιφνίδιες  επιθέσεις  και  αψιμαχίες  και  να  αποκόπτουν  τις  επικοινωνίες  και  την  τροφοδοσία  τους,  αποφεύγοντας  να  τους  αντιμετωπίσουν  σε  μάχη  παράταξης.  Ετσι  οι  επιχειρήσεις  των  Φραγκων  και  Λογγοβάρδων  εναντίον  των  αυτοκρατορικών  δυνάμεων  καθίσταντο  μακροχρόνιες  και  εξαντλητικές,  με  αποτέλεσμα  οι  πρώτοι  –  σε  συνδυασμό  με  τα  προαναφερόμενα  ελαττώματα  τους  –  να  υποφέρουν  από  έλλειψη  τροφίμων  και  από  καταρράκωση  του  ηθικού  τους  και  τελικά  να  υποχωρούν  αποδεκατισμένοι,  μετά  από  τις  επακόλουθες  μαζικές  λιποταξίες  τους. 

Επίσης  η  φιλοχρηματία  των  διοικητών  τους,  τους  καθιστούσε  επιρρεπείς  στη  δωροδοκία  από  τους  Βυζαντινούς.  Άλλη  αδυναμία  των  Φράγκων  και  των  Λογγοβάρδων  υπήρξε  η  ελλιπέστατη  χρήση  περιπολιών,  ανιχνευτικών  αποστολών  και  νυκτερινών  φρουρών  (σκοπιών),  καθώς  και  η  συνήθης  αμέλεια  οχύρωσης  των  στρατοπέδων  τους.  Έτσι  ήταν  εκτεθειμένοι  στις  ενέδρες  και  τις  νυκτερινές  επιθέσεις  των  Βυζαντινών  στο  στρατόπεδο  τους.
Μεσοβυζαντινή  διπλή  θωράκιση  (αλυσοθωράκιση  εσωτερικά  και  λεπιδοειδής  θωράκιση  νομαδικού  τύπου  εξωτερικά),  βασισμένη  σε  βυζαντινές  μικρογραφίες  και  άλλες  πηγές.
Τον  11ο  αι.    η  Αυτοκρατορία  αντιμετώπισε  την  εισβολή  των  Νορμανδών  στις  ιταλικές  και  τις  ελλαδικές  κτήσεις  της.  Οι  Νορμανδοί  και  οι  Φράγκοι  της  περιόδου  είχαν  βελτιώσει  κατά  πολύ  τις  τακτικές  τους  και  κυρίως  είχαν  συγκροτήσει  ένα  πανίσχυρο  κατάφρακτο  ιππικό,  ιδιαίτερα  επίφοβο  για  τους  Βυζαντινούς  και  τους  μουσουλμάνους.  Αντίθετα,  ο  αυτοκρατορικός  στρατός  περνούσε  φάση  παρακμής  μετά  το  1025,  με  αποκορύφωμα  της  τη  συντριβή  του  στη  μάχη  του  Μαντζικέρτ  (1071).  Η  παλαιά  σταθερή  αντίληψη  των  Βυζαντινών  περί  στρατιωτικής  υπεροχής  τους  έναντι  των  Δυτικοευρωπαίων,  έδωσε  τώρα  τη  θέση  της  σε  ένα  αίσθημα  υστέρησης  έναντι  των  Νορμανδών  και  των  άλλων  «Υστερων  Φράγκων»  του  11ου  αι.  Αυτό  το  αίσθημα  έδωσε  «τροφή»  σε  μεταγενέστερες  υπερβολικές  αναφορές,  σύμφωνα  με  τις  οποίες  η  επέλαση  ενός  Φράγκου  Κατάφρακτου  (Ιππότη)  ήταν  τόσο  ορμητική  και  ακαταμάχητη,  ώστε  η  λόγχη  του  μπορούσε  να  διαπεράσει  τείχος,  ή  ότι  ο  πρώτος  είχε  μαχητική  αξία  20  Βυζαντινών  ομολόγων  του.

Βυζαντινό  πεζικό  βαδίζει  προσεκτικά  στους  δρυμούς,  αναζητώντας  τους  Νορμανδούς  (αναπαράσταση  από  τον  ιταλικό  σύλλογο  ιστορικών  μελετών  I Cavalieri de li Terre Tarentine) 
Έχει  προταθεί  η  άποψη  ότι  η  αναφερόμενη  υπεροχή  των  Φραγκο-Νορμανδών  ιππέων  οφείλετο  σε  μεγάλο  βαθμό  στη  χρήση  πτερνιστήρων,  οι  οποίοι  καθιστούσαν  σημαντικά  ευχερέστερο  τον  έλεγχο  των  αλόγων  τους.  Η  «Αλεξιάδα»  της  Αννας  Κομνηνής,  αναφερόμενη  στη  δράση  του  αυτοκράτορα  Αλέξιου  Α΄  Κομνηνού  (1081-1118),  παρέχει  αρκετές  πληροφορίες  για  τις  βυζαντινές  τακτικές  εναντίον  των  Νορμανδών. 
Η  κύρια  επιδίωξη  των  Βυζαντινών  ήταν  να  ανακόψουν  την  ορμητική  επίθεση  του  νορμανδικού  ιππικού,  πριν  εκείνο  επιπέσει  στην  αυτοκρατορική  παράταξη.  Ο  Αλέξιος  και  οι  επιτελείς  του  χρησιμοποίησαν  διάφορα  στρατηγικά  επινοήματα  για  να  διαρρήξουν  τις  τάξεις  των  επελαυνόντων  Νορμανδών,  όπως  τη  διασπορά  γόμφων  και  καρφιών  στο  πεδίο  της  επέλασης  τους  ή  την  πρόταξη  ελαφρών  αμαξών  (ωθούμενων  από  πεζούς)  στο  ίδιο. 
Οι  Βυζαντινοί  πεζοί  τοξότες,  παραταγμένοι  σε  απόσταση  ασφαλείας,  και  οι  Τούρκοι  μισθοφόροι  ιπποτοξότες  στόχευαν  και  εξόντωναν  τα  νορμανδικά  άλογα.  Όπως  αναφέρει  η  Αννα,  οι  Νορμανδοί  χωρίς  τα  νεκρά  ή  τραυματισμένα  άλογα  τους,  ήταν  ιδιαίτερα  ευάλωτοι.  Αυτό  συνέβαινε  επειδή  οι  πτερνιστήρες  στα  πόδια  τους,  οι  ολόσωμες  αλυσωτές  πανοπλίες  τους  και  οι  ογκώδεις  «αμυγδαλόσχημες»  ασπίδες,  εμπόδιζαν  σημαντικά  τις  κινήσεις  τους. 
Την σύγχυση  που  προκαλείτο  στη  νορμανδική  παράταξη  από  τις  αναφερόμενες  τακτικές  μεθόδους,  ακολουθούσε  η  αντεπίθεση  του  βυζαντινού  βαρέου  ιππικού.  Ωστόσο  οι  εμπειροπόλεμοι  Νορμανδοί  υπερνικούσαν  συνήθως  τις  εν  λόγω  βυζαντινές  πρακτικές.

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ - ΛΟΧΑΓΟΣ ε.α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ , ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΥΛΟΝ < ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ > . ( εκπομπή Ελληνοκρατία )

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ .

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΜΕ  ΛΙΓΟ  ΝΑ  ΑΝΕΒΕΙ  ΤΟ  ΘΕΜΑ  ,  ΛΟΓΩ  ΤΩΝ 

 ΕΟΡΤΩΝ  ΤΗΣ   ΛΑΜΠΡΗΣ .

4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1944 Οι Γερμανοί κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την μαρτυρική Δροσοπηγή (παλαιά Μπελκαμένη) του Νομού Φλωρίνης.

Το χωριό ξανακτίζεται με κόπους τρία χρόνια αργότερα (1947) αλλά δοκίμασε και πάλι την πυρπόληση και αναγκαστική μετεγκατάσταση στην Σκοπιά για τρία χρόνια και εν συνεχεία στην Κάτω Υδρούσα. Το 1952 μπαίνουν τα θεμέλια του νέου χωριού στην τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα και αποτελεί συνέχεια του Παλιού ως προς την ωραιότητα. Το χωριό σήμερα έχει 300 περ. κατοίκους.

5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Η σύμμαχος της Ιταλίας Γερμανία κυρήσσει τον πόλεμον εναντίον της Ελλάδος και επιτίθεται μ’ όλα τα μέσα της προσβάλλουσα την γραμμήν Μεταξά.

1944 Οι Γερμανοί εκτελούν 280 Έλληνες της Κλεισούρας Καστοριάς σε αντίποινα για τον φόνο 2 Γερμανών στρατιωτών. «Επιστρέφουμε…..αφήνοντας πίσω μας ένα χωριό 2.000 κατοίκων να κλαίει για 280 γυναικόπαιδα αδικοσκοτωμένα, να πονά για 40 τραυματίες, να βλέπει αστέγους (150 σπίτια καμένα), να κλαίει για τον παπά του και δέκα γέροντες, εργατικούς συγχωριανούς του, που έμειναν και βρήκαν σκληρό θάνατο και να διερωτάται κανείς κάθε στιγμή για την ύπαρξή του, γενικά, από απόψεως ασφάλειας, ζωής, τροφής, κατοικίας και ενδυμασίας.»

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Έναρξη της κατά της Ελλάδος γερμανικής επιθέσεως, διενεργηθείσης δι‘ ισχυρών δυνάμεων πεζικού, πυροβολικού αλεξιπτωτιστών και στούκας. Η γερμανική αεροπορία πλήττει δια μαγνητικών τορπιλών το εις τον λιμένα Πειραιώς ηγκυροβολημένον αγγλικόν σκάφος «Κλάν Φρέϋζερ», όπερ ήτο πλήρες πολεμεφοδίων. Εκ της επακολουθησάσης τρομερής εκρήξεως κατεστράφησαν πλείσται οικίαι του Πειραιώς.

7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Η γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τον Πειραιά.

8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.

—Το οχυρόν Νυμφαία, μετά διήμερον ηρωικήν αντίστασιν, πίπτει εις χείρας των Γερμανών, οίτινες εχρησιμοποίησαν εναντίον του βαρύ πυροβολικόν και αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως. Είχον καταστραφή άπαντα τα πυροβόλα του και οι χειρισταί των είχον φονευθή η τραυματισθή.

—Μεραρχία γερμανικών τεθωρακισμένων συγκρούεται με Ελληνική μηχανοκίνητη στην περιοχή της Δοϊράνης και κατόπιν καταλαμβάνει την πόλη του Κιλκίς.

9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1943 Το ολοκαύτωμα του χωριού Αγία Ευθυμία (Αγιαθυμιά) Φωκίδος.

Η αντίσταση κατά των κατακτητών που άνθισε στην περιοχή στάθηκε η αιτία για να καεί δύο φορές το χωριό. Η πρώτη φορά ήταν στις 9 Απριλίου 1943 οπότε και κατέκαψαν την Αγιαθυμιά οι Ιταλοί και ό,τι απέμεινε το έκαψαν οι Γερμανοί τον Αύγουστο του 1944. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από τα 423 σπίτια του χωριού 365 κατεστράφησαν ολοσχερώς και τα 20 μερικώς.

10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 1943 Το Ολοκαύτωμα της Βουνιχώρας Φωκίδος από τους φασίστες.

…«Ακολουθεί η βάρβαρη εκτέλεση των αδύναμων πατέρων και παππούδων, ανάμεσά τους ο Ηλίας Κατσάκουλας, ανάπηρος του Αλβανικού έπους με κομματιασμένα τα δύο του πόδια από κρυοπαγήματα στηριζόμενος στις πατερίτσες που τόλμησε να φωνάξει «Ζήτω η Ελλάδα». Ο Γερμανός αξιωματικός του έκοψε τη γλώσσα μπροστά στα μάτια του πατέρα του…»

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Ο γερμανικός στρατός εισέβαλε στα Γιαννιτσά στις 11 Απριλίου 1941 (Μεγάλη Παρασκευή) στις 10 το πρωί. Στις 20 Απριλίου 1941 εγκαθίσταται προσωρινά μία μεραρχία Αυστριακών Αλπινιστών. Οι κάτοικοι μαρτυρούν τη βίαιη συμπεριφορά τους. Εισβάλουν στα καταστήματα, καταστρέφουν και αρπάζουν ό,τι βρουν.

—Βυθίζεται κοντά στον Καφηρέα, από γερμανικό βομβαρδιστικό, το πλωτό νοσοκομείο "Αττική", υπό τον πλοίαρχο Δημ. Μελετόπουλο. Το πλοίο έφερε εμφανώς τα διεθνή χαρακτηριστικά των πλωτών νοσοκομείων του Ερυθρού Σταυρού. Το ‘’Αττική’’ είχε αποπλεύσει από την Καβάλα και την Θάσο και μετέφερε στον Πειραιά 11 ασθενείς στρατιώτες, 28 αδελφές νοσοκόμους, 17 στρατιωτικούς γιατρούς με πλήρωμα (αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες) 110 άνδρες. Συνολικά πνίγηκαν 22 άτομα και σκοτώθηκαν 28, μεταξύ των οποίων και ο κυβερνήτης του πλοίου Πλοίαρχος Δημήτριος Μελετόπουλος. Στη διάσωση των ασθενών τόσο το πλήρωμα όσο και οι γιατροί και οι νοσοκόμες επέδειξαν αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και ψυχραιμία.

—Η γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τον Πειραιά.

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί επιτίθενται κατά των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων στον Γιδά Μακεδονίας και αναγκάζουν αυτές να συμπτυχθούν νοτιότερα.

14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί επιτίθενται σφοδρώς εναντίον των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων εις το Λιτόχωρον Μακεδονίας.

—Η Γερμανική αεροπορία βομβαρδίζει τον Πειραιά.

—Το αντιτορπιλικό Βασιλεύς Γεώργιος Α’, ενώ βρίσκονταν στο Σοφικό του Σαρωνικού σε διασπορά δέχθηκε σφοδρή αεροπορική επίθεση από τους Γερμανούς και έπαθε σοβαρές ζημιές.

—1944 Οι πρώτοι Έλληνες και Εβραίοι φτάνουν στο κολαστήριο του Άουσβιτς.

15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί συνεχίζουν την επίθεσίν των εναντίον των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων στο Λιτόχωρο και αναγκάζουν αυτές να συμπτυχθούν.

—Η Γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τον Πειραιά, τα Τρίκαλα, την Σπάρτη και την Κυπαρισσία.

16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί επιτίθενται εναντίον των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων εις τον Πλαταμώνα καθώς και του άμαχου πληθυσμού.

17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί πιέζουν τις Βρεττανοελληνικές δυνάμεις και τις αναγκάζουν να συμπτυχθούν στις Θερμοπύλες.

—Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κατερίνη και τα Γρεβενά.

—Οι κάτοικοι της Θάσου συγκρούονται με τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, οι οποίες προσπαθούν να απομακρύνουν από το νησί το σύνολο των αποθηκευμένων τροφίμων.

18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί συνεχίζουν την προέλασίν τους προς Νότον, μάχονται με οπισθοφυλακές των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων.

—Η γερμανική αεροπορία κατέστρεψε την Λαμίαν και την Χαλκίδα.

—Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τα Σέρβια Κοζάνης και την Καλαμπάκα.

—1943 Κανονιοφόρα πλοία των εχθρών της Ελλάδος στον Βόλο κατέστρεψαν τα πλοία που ήταν προσαραγμένα στο λιμάνι της Νέας Αγχιάλου. Στις 20 βομβάρδισαν και τη Νέα Αγχίαλο.

—1944 Τρίτη του Πάσχα, η Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) της Φωκίδος καίγεται από τους Γερμανούς, φονεύονται δύο άνδρες χωριανοί, ο Ευθ. Μώρης (Μαλαμούρης) και ο Αθαν. Τομαράς (Τσιαμτσιούρης).

Κατά την Γερμανική κατοχή η Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) γνώρισε το μένος των κατακτητών με συχνές επιδρομές και βομβαρδισμούς. Τις πιο δραματικές στιγμές όμως οι κάτοικοι του τις έζησαν το Πάσχα του 1944 και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, όταν οι κατακτητές έκαψαν το χωριό δύο φορές.

20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Λάρισα και τα Τρίκαλα.

—Η γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τον Πειραιά, Καλαμάτα και Μέγαρα.

—Βύθιση του Αντιτορπιλλικού «ΨΑΡΑ» στον κόλπο Μεγάρων από Γερμανικά βομβαρδιστικά (Κυριακή του Πάσχα). Φονεύονται 37 άνδρες του πληρώματος.

—Το Καταδιωκτικό λαθρεμπορίου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, Α2, βυθίζεται μετά από αεροπορική επιδρομή κοντά στις ακτές του Ρίου.

—1943 Κανονιοφόρα πλοία των εχθρών βομβάρδισαν την Νέα Αγχίαλο Βόλου.

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Βυθίζεται στον Κορινθιακό κόλπο από γερμανικά βομβαρδιστικά το γεμάτο τραυματίες πλωτό νοσοκομείο "Ελληνίς" με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Χ. Ρεβίδη και το "Έσπερος" έξω από το Μεσολόγγι.

22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Βυθίζεται στον όρμο Αντικύρων στον Κορινθιακό κόλπο από γερμανικά βομβαρδιστικά το πλωτό νοσοκομείο “Σωκράτης” με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Κ.Αρβανίτη.

—Οι Γερμανοί έρχονται σε επαφή με τις Βρεττανοελληνικές δυνάμεις εις Θερμοπύλας, καταλαμβάνουν την Λαμίαν και η αεροπορία των βομβαρδίζει τον Πειραιά.

—Τουλάχιστον 35 Γερμανικά αεροσκάφη επιτίθενται εναντίον του ‘’Βασίλισσα Όλγα’’. Πολλά θύματα, μεταξύ των και ο κυβερνήτης του σκάφους.

—Βυθίζεται έξω από τις Λαγούσες νήσους πλησίον της Αίνινας, από Γερμανικά βομβαρδιστικά το αντιτορπιλικό Ύδρα. Φονεύεται ο Κυβερνήτης Θ. ΠΕΖΟΠΟΥΛΟΣ και 38 Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Ναυτοδίοποι.

—1944 Το δεύτερο ολοκαύτωμα του χωριού Μεσόβουνο στο Νομό Κοζάνης। To Oλοκαύτωμα του Μεσόβουνου σε δύο φάσεις, 23-10-1941 / 22-4-1944. Τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής το 1941 σκότωσαν η έκαψαν ζωντανούς 157 κατοίκους του χωριού και το 1944 άλλους 108 και έκαψαν το χωριό.

 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Η Γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τον Πειραιά, τα Μέγαρα και την Κόρινθο.

—Το Τορπιλοβόλο Αλκυόνη αυτοβυθίζεται, αφού είχε προηγηθεί γερμανική αεροπορική σφοδρή επίθεση εναντίον του στον όρμο της Βουλιαγμένης. Το ίδιο έπραξε και το τορπιλοβόλο Δωρίς στο Πόρτο Ράφτη. Βύθιση των πολεμικών μας «ΘΥΕΛΛΑ», «ΑΞΙΟΣ», «ΠΛΕΙΑΣ», «ΝΕΣΤΟΣ», «ΑΛΙΑΚΜΩΝ» στο Σαρωνικό από Γερμανικά βομβαρδιστικά στην ίδια περιοχή.

—Οι Γερμανοί μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις εναντίον των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων στις Θερμοπύλες.

—1942 Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, σύμφωνα με το νέο αγορανομικό κώδικα, τιμωρούνται με θάνατο όσοι αφαιρούσαν η έκρυβαν τρόφιμα η άλλα αγαθά.

24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Το θωρηκτόν «Κιλκίς», ευρισκόμενον εις τον Ναύσταθμον, εβλήθη υπό γερμανικών αεροπλάνων και εβυθίσθη. Την ίδια τύχη είχε και το καταδιωκτικό Α4, μετά από σφοδρή αεροπορική επίθεση στους Παξούς και αφού πρώτα είχε αποβιβάσει Βρετανούς στρατιωτικούς.

—Το Τ/Β ΑΙΓΛΗ 60, 02 διατάχθηκε η αυτοβύθισή του κοντά στις νήσους Φλέβες του Σαρωνικού μετά από ανεπανόρθωτες ζημιές που είχε υποστεί σε αεροπορική επιδρομή.

—Μετά την ραγδαία προέλαση των δυνάμεων της 12ης Γερμανικής Στρατιάς στο εσωτερικό της Ελλάδος, αρχίζει από την νύχτα 24/25 Απρ. η επιβίβαση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος στα πλοία και η αποχώρησή του προς Κρήτη και Αίγυπτο.

—Η Γερμανική αεροπορία βομβαρδίζει την Αίγινα, την Κόρινθο και τον Πειραιά.

—Το επίτακτο πλωτό νοσοκομείο Άνδρος, βυθίζετε στο Λουτράκι από αεροπορική επιδρομή, παρ’ όλο που έφερε τα διακριτικά των Νοσοκομειακών πλοίων.

—1944 Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής θανατώνουν μαρτυρικά 318 κατοίκους στον Πύργο Κοζάνης. Οι 180 από αυτούς κάηκαν ζωντανοί στους αχυρώνες του χωριού. «318 ψυχές εκείνο το πρωινό της 24ης Απρίλη 1944 πέταξαν από τη βασανισμένη και ηρωική γη της Καστράνιτσας στον ουρανό πάνω από τις κορυφές του Βερμίου εκεί που ταιριάζει να ζουν αιώνια. 318 ψυχές, νήπια, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, ηλικιωμένοι, θυσιάστηκαν στο Βωμό του μίσους και της αλαζονείας, της καταπίεσης των λαών, της στέρησης της ελευθερίας, σε έναν τόπο που γέννησε τη λευτεριά. Οι Γερμανοί όσους δεν σκότωσαν τους μάζεψαν και αφού λεηλάτησαν το χωριό, τους έφεραν με τα πόδια 30 χλμ. μακριά στην Πτολεμαΐδα. Το χωριό ερήμωσε, οι καπνοί υψώνονταν από σπίτια – αχυρώνες - στάβλους, το αίμα, η καμένη σάρκα Βεβαίωναν μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο, χωριό ερημωμένο, άψυχα κορμιά που περίμεναν την ταφή τους μαρτυρούσαν τις φρικαλεότητες του κατακτητή…»

— Στις 24 Απριλίου 1944 στον Καρακόλιθο για αντίποινα σε ενέδρα αντιστασιακών ομάδων οι Γερμανοί εκτελούν 110 ομήρους-πατριώτες από τις φυλακές Λειβαδιάς.Το δε απόγευμα της ίδιας μέρας άλλους 24 ομήρους.

25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Η Γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε το χωριό Αγία Ευθυμία (Αγιαθυμιά) Φωκίδος.

Η Αγία Ευθυμία βομβαρδίστηκε στις 25 Απριλίου 1941 και από τον βομβαρδισμό έπαθε ζημιές ο κεντρικός ναός «Το γενέθλιον της Θεοτόκου» ενώ οι Γερμανοί πυρπόλησαν και κατέστρεψαν τον ναό του πολιούχου Αγίου Ευθυμίου τον Απρίλιο του 1944.

—Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Χαλκίδα και εισβάλλουν στην Αττική.

—Γερμανοί αλεξιπτωτιστές καταλαμβάνουν τον ισθμό της Κορίνθου.

—Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Θήβα.

—Η Γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε τα Μέγαρα και την Κέα.

—1944 Αντάρτες ανατινάσσουν γερμανική στρατιωτική αμαξοστοιχία, με αποτέλεσμα στρατιώτες να βρουν το θάνατο. Σε αντίποινα εκτελούνται 99 Έλληνες.

26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί για να αποκόψουν τις υποχωρούσες βρεττανοελληνικές δυνάμεις ρίχνουν αλεξιπτωτιστές στην Κόρινθον ενώ δύο Βρεττανοί αξιωματικοί ανατινάσσουν την γέφυρα της διώρυγας.

—Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τον Μαραθώνα και την Πάτρα.

—Εξόριστοι κρατούμενοι του Άη-Στράτη επιχειρούν να δραπετεύσουν. Η φρουρά σκοτώνει τρεις απ' αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι παραδίδονται στους Γερμανούς που, μετά από δυο μέρες, κατέλαβαν το νησί.

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα.

—1943 Το ολοκαύτωμα της Νέας Αγχιάλου. Στις 27 Απριλίου δόθηκε από τον Διοικητή (Κομαντάντ) του Βόλου η διαταγή για την πυρπόληση του χωριού Nέα Aγχίαλος Βόλου. Από τα 700 πέτρινα σπίτια τα 650 έγιναν στάχτη σε μία μέρα. Οι Ιταλοί κατέστρεψαν ακόμη και το εξατάξιο δημοτικό σχολείο που είχε κτιστεί με δωρεά του Συγγρού το 1910. Στις 20 Απριλίου του 1943 οι τοίχοι του σχολείου κατατρυπήθηκαν από σφαίρες. Οκτώ ημέρες αργότερα, 28 Απριλίου, το κτίριο παραδόθηκε στις φλόγες καθώς έφευγαν οι Ιταλοί.

28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι ιταλοί καταλαμβάνουν την Κέρκυρα.

—Οι Γερμανοί συνεχίζουν την προέλασή τους και καταλαμβάνουν το Ναύπλιον.

—Η γερμανική αεροπορία εβομβάρδισε την Πάτρα.

—Το Καταδιωκτικό λαθρεμπορίου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, Α3, βυθίζεται μετά από αεροπορική επιδρομή κοντά στις ακτές του Ρίου.

29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Οι Γερμανοί συνεχίζουν την προέλασί των προς Τρίπολι, την οποία εβομβάρδισε η αεροπορία τους.

30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941.—Αρχίζουν οι επιχειρήσεις των Γερμανών κατά της Κρήτης. Οι Γερμανοί διέθεσαν 315 βομβαρδιστικά αεροπλάνα, 60 δικινητήρια καταδιωκτικά, 240 στούκας, 270 μονοκινητήρια καταδιωκτικά και υπέρ τα 104 μεταγωγικά αεροπλάνα.

—Οι Γερμανοί προελαύνουν προς Καλαμάτα.

—1942 Η υπηρεσία επισιτισμού ανακοινώνει ότι η διανομή ψωμιού θα γίνεται τρεις φορές την εβδομάδα. Κάθε κάτοχος δελτίου δικαιούται 80 δράμια ψωμιού τη φορά.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ .- ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΚΑΛΗΝ   ΑΝΑΣΤΑΣΗ ,  ΜΕ  ΥΓΕΙΑ  ΓΙΑ  ΕΣΑΣ  ΚΑΙ  ΤΙΣ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ  ΣΑΣ  .
  Ο  ΑΝΑΣΤΑΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ  ΜΑΣ  ΝΑ  ΔΩΣΕΙ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΛΕΥΤΕΡΙΑ  ΤΟΥ  ΕΘΝΟΥΣ ,
 ΑΠΟ  ΤΑ  ΧΕΡΙΑ  ΤΩΝ  ΕΧΘΡΩΝ  .( ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ  ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ )

ΛΙΓΟ < ΧΙΟΥΜΟΡ >

Αυτοί είναι οι 3 καλύτεροι τρόποι για να φάτε ... τζάμπα αρνί το Πάσχα!

Επειδή τα οικονομικά πολλών από εμάς δεν περισσεύουν για περιττά έξοδα... όπως είναι η αλμυρή τιμή του αρνιού, θα δούμε μερικούς τρόπους να φάμε τζάμπα αρνί το Πάσχα.
Για να φάμε τζάμπα ψημένο και ζουμερό αρνί το Πάσχα τρεις τρόποι υπάρχουν όπως:

1) Πάμε στους συγγενείς μας, κυρίως στην επαρχία.. που έχουν αρνιά ντόπια και τα ψήνουν στα κάρβουνα. Εκεί, λόγω της ημέρας θα σας πούνε να καθίσετε να φάτε. Να είστε λίγο διστακτικοί στην αρχή, αλλά μετά καθίστε και φάτε τον αγλέουρα.

2) Πηγαίνουμε στους δήμους και εκκλησίες της Ελλάδας, εκεί που δίνουν την ημέρα του Πάσχα αρνί ψητό με πατάτες στο φούρνο. Ζητήστε και περίσσευμα αν δεν χορτάσατε. Συνήθως, σε τέτοια συσσίτια.. λόγω της ημέρας, δεν θα σας αρνηθούν ένα πιάτο ή δύο πιάτα από ψημένο αρνάκι οι υπάλληλοι των δήμων και οι παπάδες.

3) Πηγαίνετε με ένα ποτήρι με μισό κρασί στις γειτονιές που ψήνουν αρνί στις υπαίθριες ψησταριές. Εκεί λέτε γεια μας και χρόνια πολλά, και θα σας δίνουν μεζεδάκια απο ψημένο αρνί.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.
Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα.

Στις 23 Μαρτίου του 1821 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αμέσως μετά έβαλε σκοπό να καταλάβει την Τριπολιτσά, το διοικητικό κέντρο των Οθωμανών στον Μωριά, γιατί αλλιώτικα δεν θα μπορούσε να επικρατήσει η επανάσταση, όπως πίστευε. Η νίκη των Ελλήνων στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821) και η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στον Κολοκοτρώνη, τον επέβαλαν ως αρχηγό του επαναστατικού στρατού της Πελοποννήσου.
Στη μάχη των Δερβενακίων (26 - 28 Ιουλίου 1822), όπου καταστράφηκε ο στρατός του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατηγική του ιδιοφυΐα και η κυβέρνηση Κουντουριώτη τον διόρισε αρχιστράτηγο των επαναστατικών δυνάμεων. Η ίδια, όμως, κυβέρνηση θα τον φυλακίσει στην Ύδρα, κατά τη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων των ετών 1823 και 1824, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα τον απελευθερώσει τον Μάιο του 1825, όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την επανάσταση και θα του αναθέσει εκ νέου την αρχιστρατηγία του Αγώνα. Μετρ του κλεφτοπολέμου και της «καμμένης γης», θα κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (7 Οκτωβρίου 1827).

Μετά την απελευθέρωση συντάχθηκε με τον Ιωάννη Καποδίστρια κι έγινε ένα από τα επιφανή στελέχη του Ρωσικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας διώχθηκε ως αντιβασιλικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο τον Μάιο του 1834. Μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κολοκοτρώνης τα πέρασε στην Αθήνα με την ερωμένη του Μαργαρίτα Βελισσάρη (η σύζυγός του είχε πεθάνει το 1820), στο ιδιόκτητο σπίτι του, στη γωνία των σημερινών οδών Κολοκοτρώνη και Λέκκα. Την ίδια περίοδο υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, λίγο μετά την επιστροφή στο σπίτι του από δεξίωση στα Ανάκτορα. Από τον γάμο του με την Αικατερίνη Καρούσου απέκτησε τέσσερα παιδιά: τον Πάνο (1798-1824), τον Γενναίο (1806- 1868), τον Κολλίνο (1810-1848) και την Ελένη, ενώ από τη σχέση του με τη Μαργαρίτα Βελισσάρη τον Παναγιωτάκη (1836-1893), τον οποίο αναγνώρισε με τη διαθήκη του.

ΘΕΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΣΚΟΝΕΩΣ ..!. ! . ! . ! . . . . . .

Βρέ καλά νά πάθουμε ! Ἔτσι, νά μᾶς ξεζουμίζουν γιά νά πληρώνουμε τό κάθε ἄχρηστο (καί ἐπικἰνδυνον; ) ὑποκείμενον ...

Ναί,ἕναν ΙΩΣΗΦ,τόν πληρώνουμε γιά νά μᾶς δίδῃ τά ...φώτα του, περί τῆς ...ἀφρικανικῆς κόνεως ! 

 Τόν,Ἰωσήφ,λέμε...

Ἔλα κι' ἐ σ ύ στον κόσμο τοῦ Φ λ α μ π ο υ ρ ά ρ η μαλάκα μου... where everything is sooo fucking cool... γιά κ α θ ο λ ι κ ή _ λ ο β ο τ ο μ ή . . .

Ἀλλά,εἴπαμε :

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ

Στίς 30 Μαρτίου 1968,ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀνακοινώνει τήν Σεισάχθεια !

Θεσσαλονίκη, 30 Μαρτίου 1968. 

Στο Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρο. (Το Παλαί ντε Σπορ), ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανακοίνωσε τη διαγραφή των αγροτικών χρεών. 

Τα χρέη που διαγράφηκαν ήσαν: 

Όλα τα οφειλόμενα από του έτους 1945 μέχρι τέλους του 1962 και ρυθμισθέντα το 1963. Όλα τα βραχυπρόθεσμα καλλιεργητικά δάνεια, ζωοτροφών κλπ. Όλα τα μεσοπρόθεσμα δάνεια, χορηγηθέντα δια την ανάπτυξη των γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Όλα τα οφειλόμενα δάνεια των συμμοριτοπλήκτων αγροτών, αλλά και των επαναπατρισθέντων εκ του παραπετάσματος. Όλα τα χρέη των γεωργικών συνεταιρισμών, οργανώσεων και κοινοπραξιών μέχρι της 21-4-1967. Όλα τα ρυθμισθέντα το 1965. 

Οι οφειλόμενες ληξιπρόθεσμες δόσεις μέχρι την 31-3-1968 των μέσομακροπροθέσμων δανείων. Το Ανώτατο όριο των διαγραφομένων χρεών , ανα αγρότη, ήταν μέχρι των 100.000 δρχ. της εποχής εκείνης, με το δολάριο στις 30. (3.333 δολάρια, ή περίπου 26.800 σημερινά ευρώ). 

Συνολικά ωφελήθηκαν 643.844 αγροτικές οικογένειες που γλίτωσαν 7.380.000.000 δραχμές.

Ο Παπαδόπουλος είπε ότι οι Αγρότες είναι : «οἱ Ἕλληνες τῶν Ἑλλήνων» , «τό καθαρό μυαλό καί ἡ Ψυχή τοῦ Ἔθνους», « ἡ πλέον ὑγιής μερίς τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ», «ὁ κυματοθραύστης, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐθραύσθησαν ὅλοι οἱ κίνδυνοι, οἱ ὁποῖοι ἠπείλησαν τήν Πατρίδα».

«Καί τοῦτο τό ἐπετύχατε», είπε , «μόνον χάρις εἰς τήν ἀγνότητα καί χάρις εἰς τήν δύναμιν τῆς Φιλοπατρίας καί τήν συνείδησιν εὐθύνης ἕναντι αὐτοῦ τό ὁποῖον ἐμάθατε ἀπό τήν γιαγιά σας, ἀπό τόν πατέρα σας, ἀπό τόν παπᾶ τῆς ἐκκλησίας, ἀπό ὅλους τούς σεβάσμιους τῆς κοινότητος, οἱ ὁποῖοι σᾶς ὁμιλοῦσαν διά τήν Πατρίδα, τήν Θρησκείαν καί τήν Οἰκογενειαν(...)»