Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ , ΠΡΙΓΚΗΨ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ.

...
ΠΡΙΓΚΗΨ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ (1792-1828)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ .

.

Ο  Ηρωας ,εικονιζόμενος  να κρατά την σημαία , με το ένα του χέρι..                                                                                 
  Πόσοι γνωρίζουν ότι η καρδιά του βρίσκεται στο παρεκκλήσι των Ταξιαρχών ( πρωην Αμαλίειο Ίδρυμα), στην οδό Στησιχόρου; Και, κυρίως, πόσοι σύγχρονοι Έλληνες γνωρίζουν την ιστορία του Υψηλάντη, της οικογένειας του, των συντρόφων του, την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας και του ξεσηκωμού στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες;
Και ποιος, αλήθεια, θα φροντίσει να μάθουμε αυτή την ιστορία; Το «κράτος» των ναιναίκων που εγκαθιδρύθηκε το 1830 και εξακολουθεί να καταδυναστεύει μέχρι σήμερα τον Ελληνισμό, με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, που καταλήγουν πάντοτε -γιατί έτσι φροντίζουν να συμβεί οι «ισχυροί»- σε Εθνικές τραγωδίες;
Αυτό το «κράτος», όταν τα οστά του Αλέξανδρου Υψηλάντη επαναπατρίστηκαν το 1964 ύστερα από πολύχρονο αγώνα του σπουδαίου καθηγητή Πολύχρονη Ενεπεκίδη, τα άφησε για τρεις μήνες στα…αζήτητα του τότε αεροδρομίου του Ελληνικού, σ’ ένα πλαστικό κιβώτιο, προτού να γίνει τελικά η ταφή. (*)
Αυτό το «κράτος» δεν οργάνωσε ποτέ μια επίσημη εκδήλωση μνήμης για τον άνθρωπο που υπήρξε ο ηγέτης της Επανάστασης, ο μάρτυρας που θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα.
Αυτό το «κράτος» δεν θέλει να μάθουν οι Έλληνες ποιοι στήριξαν και ποιοι πρόδωσαν τον ξεσηκωμό. Ποιοι οργάνωσαν τη Φιλική Εταιρεία, ποιοι εξόπλισαν, ποιοι πολέμησαν και ποιοι, από την άλλη, υπονόμευσαν, συκοφάντησαν και προσκύνησαν.

Ο Υψηλάντης και ο Ιερός Λόχος, ο Προύθος και το Δραγατσάνι κρύβουν πολλούς κινδύνους γι’ αυτό το διαχρονικά μειοδοτικό «κράτος». Γιατί αναδεικνύουν τόσο τον Εθνικοαπελευθερωτικό όσο και τον «αντιδεσποτικό» (δηλαδή αντί ιμπεριαλιστικό) χαρακτήρα του ξεσηκωμού των Ελλήνων – και όχι μόνον αυτών. Αλλά αναδεικνύουν και πρότυπα ανθρώπων που αντιδιαστέλλονται προς τους σημερινούς «ηγέτες» της φακής. Γιατί εκείνοι είναι ηγέτες αληθινοί, που θυσίασαν τίτλους ευγενείας, περιουσίες, την ελευθερία και τη ζωή τους για την πατρίδα.
Η Ελισάβετ Υψηλάντη, μητέρα του Αλέξανδρου, ρωτήθηκε, όταν έδωσε και τα τελευταία της χρήματα για τον Αγώνα, «πώς θα ζούσε αυτή, μια πριγκίπισσα, ως φτωχή», έδωσε την εξής απάντηση: «Περιμένετε να λυπηθώ τα κτήματα και τα ρούβλια, όταν έχω δώσει τέσσερα παιδιά για την πατρίδα;». Η Ελισάβετ Υψηλάντη έδωσε τελικά, δηλαδή έθαψε, έξι από τα επτά παιδιά της για την πατρίδα. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει έστω ένα δρομάκι, μια πλατείτσα, με το όνομα της…
Θα πάρω ένα λουλούδι και θα πάω στο Πεδίον του Άρεως. Θα έχω στο μυαλό και στην καρδιά τους στίχους του Πέτρου Κασιμάτη:
«Αδέλφια. Περνώντας τον δικό σας Προύθο, θυμιάζετε Αλέξανδρο Υψηλάντη»
Εκεί, στο μνήμα του Αλέξανδρου Υψηλάντη, θα γιορτάσω την 25η Μαρτίου. Με ένα λουλούδι. Έναν στίχο. Και σιωπή...
Κρίτων Βασιλικόπουλος (18.3.2012)

.

*(Ὁ ἐκτελωνισμός τοῦ… «ἀζήτητου» πλαστικοῦ κιβωτίου, ἔγινε ἀπό τόν Κων/νο Πλεῦρη)
προσθήκη: ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν γνωστός και ως “μονόχειρ πρίγκηπας”, γιατί στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, στη μάχη της Δρέσδης, (27 Αυγούστου 1813 ν.ημ.), έχασε το  ένα του χέρι. Αυτό δεν τον εμπόδισε να αγωνιστεί με όλη την δύναμη της ψυχής του για την  Πατρίδα-  Ελλάς .