Ο Πρώτος Εμφύλιος
Λίγο πριν απ’ την έναρξη του εμφυλίου πολέμου ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τον Κολοκοτρώνη στον Μοριά και του πρότεινε να κάνουν πραξικόπημα εναντίον του σάπιου ρωμαίικου κατεστημένου και ν’ αναλάβουν οι οπλαρχηγοί την κυβέρνηση. Γράφει ο Φωτιάδης στο έργο του: «Ο Οδυσσέας λογάριαζε σαν αναπόφευκτο τον εμφύλιο πόλεμο και γύρευε αυτοί πρώτοι να χτυπήσουν.
Έπρεπε να λείψουν απ’ την μέση οι τουρκοκοτζαμπάσηδες και να δικαιωθεί
το κοινωνικό περιεχόμενο της επανάστασης για να σωθεί ο τόπος. Ο
Κολοκοτρώνης δίσταζε να το δεχθεί, τρόμαζε μπροστά στην καταστροφή που
μπορούσε να ρίξει το έθνος την κρίσιμη εκείνη ώρα ο εμφύλιος πόλεμος. Κι
όμως δεν τον απόφυγε. Τα όσα όμως ακολούθησαν δικαίωσαν τον Ανδρούτσο.
Οι κοτζαμπάσηδες οι πολιτικάντες και οι Φαναριώτες όταν κατάλαβαν πως οι
συνθήκες ήταν ευνοϊκές γι’ αυτούς κάνανε τον εμφύλιο πόλεμο και τον
κέρδισαν».
Τον Απρίλιο του 1823 στο Άστρος Κυνουρίας συνήλθε η 2η εθνοσυνέλευση. Εκεί ψηφίσθηκε το νέο Σύνταγμα που ήταν αρκετά δημοκρατικότερο του πρώτου. Αποτέλεσμα το ξέσπασμα εμφύλιου πόλεμου. Πρόκειται για εμφύλιο ταξικό πόλεμο των πλουσίων, των Φαναριωτών και των παπάδων, εναντίον των φτωχών και όχι για πόλεμο κάποιων συμφερόντων όπως θέλουν να ισχυρίζονται κάποιοι ιστορικοί. Ο επικίνδυνος Οδυσσέας είχε μετατεθεί στην Πελοπόννησο απ’ τους κυβερνητικούς με σκοπό ν’ αχρηστευθεί. Εκεί έγιναν τρεις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.
Τα «Καπάκια» και η Αλήθεια
Ο Οδυσσέας όπως και άλλοι οπλαρχηγοί μεταχειρίσθηκε αρκετές φορές την μέθοδο «καπάκια», δηλαδή απατηλές διαπραγματεύσεις για δήθεν προσκύνημα και υποταγή στους Τούρκους με σκοπό να τους καθυστερεί όταν ήταν αναγκαίο. Αυτές τις διαπραγματεύσεις οι κοτζαμπάσηδες εχθροί του Οδυσσέα έσπευσαν να τις εκμεταλλευτούν για να τον συκοφαντήσουν, ότι ήταν πουλημένος στους Τούρκους. Παρόμοια ψέματα έγραψαν και οι ιστορικοί ταγοί της Ρωμιοσύνης.
«Αν ήθελε να κινηθεί κατά της
πατρίδος, δεν ήταν δύσκολον να συστρατεύσει με τον Μουστάμπεην και να
οδηγήσει τους Τούρκους εις τον πόλεμον. Και τότε ήθελεν αποδειχθεί ότι
ήτο εχθρός της πατρίδος. Αλλά αν εφάνη συνενοούμενος με αυτόν δεν
αποδείχνει άλλο ειμή ότι ηπείλει την Κυβέρνησιν και εν τ’ αυτώ ηπάτα
τους Τούρκους δια τον σκοπόν του».
Αμέτοχος της Αλληλοσφαγής
Το 1824 ο πρωθυπουργός Κωλέττης κοινοποίησε απόφαση του Εκτελεστικού, που καθαιρούσε πάλι τον Ανδρούτσο και διόριζε αρχηγό της Ρούμελης τον Κίτσο Τζαβέλα. Την ίδια εποχή στο Κουτσομάδι της Πελοποννήσου ένας δεύτερος τρομερός εμφύλιος ξεσπά ανάμεσα σε πλούσιους πλοιοκτήτες και κοτζαμπάσηδες για την εξουσία. Μετά την νίκη των πρώτων θα ακολουθήσει το πιο θυελλώδες και άγριο πλιατσικολόγημα των χρονικών του Αγώνα. Πράξεις κτηνώδους βίας, σφαγές, βιασμοί, ληστείες, εμπρησμοί κατά την ηττημένων.
Ο Οδυσσέας παρέμεινε αμέτοχος αυτής της αλληλοσφαγής. Παραγκωνισμένος και αφορισμένος, πραγματικό ψυχικό ράκος, φάντασμα του ίδιου του εαυτού του βρισκόταν κλεισμένος στην Δρακοσπηλιά του. Η νέα πατρίδα του που δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα που οραματιζόταν, είχε κυριολεκτικά διαλυθεί μέσα σ’ ένα σύννεφο εμφύλιων σπαραγμών. Η αναξιοκρατία και η πλήρη υποταγή της φτωχής τάξης και των ηρωικών πολεμιστών στους πλουσίους και στην Εκκλησία εκτυλισσόταν.
Την ίδια εποχή που μαινόταν ο Ρωμαίικος εμφύλιος Τούρκοι και Αιγύπτιοι βάδιζαν από κοινού για να συντρίψουν την επανάσταση. Οι δυνάμεις του Τούρκου Ρεσίτ Πασά ή Κιουταχή θα κατέβαιναν μέσω της Ηπείρου και ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ θα αποβίβαζε το στράτευμά του μέσω της θάλασσας στην Πελοπόννησο.
Ο Οδυσσέας τότε συνέλαβε ένα παράτολμο σχέδιο. Με τα γνωστά «καπάκια» του προσπαθούσε να πείσει τους Τούρκους του Ομέρ, ότι είναι πλέον σύμμαχοι, για να του ανοίξουν το απόρθητο φρούριο της Χαλκίδας και να λειτουργήσει ως άλλος Δούρειος Ίππος:
Το σχέδιο απελπισίας του Οδυσσέα ήταν μία πρωτοβουλία, για να κυριεύσει
το κάστρο και μετά ολόκληρη την Εύβοια και να ξαναβρεί έτσι την χαμένη
του αίγλη την ώρα που οι Τούρκοι θα επιτίθεντο με τον Ιμπραήμ. Έτσι θα
γινόταν ξανά ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός των στρατιωτικών δυνάμεων των
επαναστατών.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Λίγο πριν απ’ την έναρξη του εμφυλίου πολέμου ο Οδυσσέας επισκέφτηκε τον Κολοκοτρώνη στον Μοριά και του πρότεινε να κάνουν πραξικόπημα εναντίον του σάπιου ρωμαίικου κατεστημένου και ν’ αναλάβουν οι οπλαρχηγοί την κυβέρνηση. Γράφει ο Φωτιάδης στο έργο του: «Ο Οδυσσέας λογάριαζε σαν αναπόφευκτο τον εμφύλιο πόλεμο και γύρευε αυτοί πρώτοι να χτυπήσουν.
Τον Απρίλιο του 1823 στο Άστρος Κυνουρίας συνήλθε η 2η εθνοσυνέλευση. Εκεί ψηφίσθηκε το νέο Σύνταγμα που ήταν αρκετά δημοκρατικότερο του πρώτου. Αποτέλεσμα το ξέσπασμα εμφύλιου πόλεμου. Πρόκειται για εμφύλιο ταξικό πόλεμο των πλουσίων, των Φαναριωτών και των παπάδων, εναντίον των φτωχών και όχι για πόλεμο κάποιων συμφερόντων όπως θέλουν να ισχυρίζονται κάποιοι ιστορικοί. Ο επικίνδυνος Οδυσσέας είχε μετατεθεί στην Πελοπόννησο απ’ τους κυβερνητικούς με σκοπό ν’ αχρηστευθεί. Εκεί έγιναν τρεις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.
Τα «Καπάκια» και η Αλήθεια
Ο Οδυσσέας όπως και άλλοι οπλαρχηγοί μεταχειρίσθηκε αρκετές φορές την μέθοδο «καπάκια», δηλαδή απατηλές διαπραγματεύσεις για δήθεν προσκύνημα και υποταγή στους Τούρκους με σκοπό να τους καθυστερεί όταν ήταν αναγκαίο. Αυτές τις διαπραγματεύσεις οι κοτζαμπάσηδες εχθροί του Οδυσσέα έσπευσαν να τις εκμεταλλευτούν για να τον συκοφαντήσουν, ότι ήταν πουλημένος στους Τούρκους. Παρόμοια ψέματα έγραψαν και οι ιστορικοί ταγοί της Ρωμιοσύνης.
Όμως, ο Ν. Σπηλιάδης στο έργο του αναφέρει:
Αμέτοχος της Αλληλοσφαγής
Το 1824 ο πρωθυπουργός Κωλέττης κοινοποίησε απόφαση του Εκτελεστικού, που καθαιρούσε πάλι τον Ανδρούτσο και διόριζε αρχηγό της Ρούμελης τον Κίτσο Τζαβέλα. Την ίδια εποχή στο Κουτσομάδι της Πελοποννήσου ένας δεύτερος τρομερός εμφύλιος ξεσπά ανάμεσα σε πλούσιους πλοιοκτήτες και κοτζαμπάσηδες για την εξουσία. Μετά την νίκη των πρώτων θα ακολουθήσει το πιο θυελλώδες και άγριο πλιατσικολόγημα των χρονικών του Αγώνα. Πράξεις κτηνώδους βίας, σφαγές, βιασμοί, ληστείες, εμπρησμοί κατά την ηττημένων.
Ο Οδυσσέας παρέμεινε αμέτοχος αυτής της αλληλοσφαγής. Παραγκωνισμένος και αφορισμένος, πραγματικό ψυχικό ράκος, φάντασμα του ίδιου του εαυτού του βρισκόταν κλεισμένος στην Δρακοσπηλιά του. Η νέα πατρίδα του που δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα που οραματιζόταν, είχε κυριολεκτικά διαλυθεί μέσα σ’ ένα σύννεφο εμφύλιων σπαραγμών. Η αναξιοκρατία και η πλήρη υποταγή της φτωχής τάξης και των ηρωικών πολεμιστών στους πλουσίους και στην Εκκλησία εκτυλισσόταν.
Την ίδια εποχή που μαινόταν ο Ρωμαίικος εμφύλιος Τούρκοι και Αιγύπτιοι βάδιζαν από κοινού για να συντρίψουν την επανάσταση. Οι δυνάμεις του Τούρκου Ρεσίτ Πασά ή Κιουταχή θα κατέβαιναν μέσω της Ηπείρου και ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ θα αποβίβαζε το στράτευμά του μέσω της θάλασσας στην Πελοπόννησο.
Ο Οδυσσέας τότε συνέλαβε ένα παράτολμο σχέδιο. Με τα γνωστά «καπάκια» του προσπαθούσε να πείσει τους Τούρκους του Ομέρ, ότι είναι πλέον σύμμαχοι, για να του ανοίξουν το απόρθητο φρούριο της Χαλκίδας και να λειτουργήσει ως άλλος Δούρειος Ίππος:
«Έπρεπε να προσποιηθή ότι
υποτάσσεται εις τον Σουλτάνον, ο δε σκοπός της υποταγής του έτεινε εις
το να δυνηθή ενωθείς με τον Ομέρ, να λάβη πιστά και να προσπαθήση να
κυριεύσει το φρούριον Καραμπαμπά. Ούτως ήλπιζε και εαυτόν ν’ ασφαλίσει
επιβουλευόμενον και την πατρίδα να ωφελήσει και την νήσον της Ευβοίας να
ελευθερώσει».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου